14 kwietnia amerykańskie okręty po raz pierwszy wykorzystały bojowo pociski RIM-161 Standard Missile 3 (SM 3 Block IIA) w celu przechwycenia środków napadu powietrznego wystrzelonych przez Islamską Republikę Iranu.

W operacji tej wzięły udział dwa, operujące we wschodniej części Morza Śródziemnego, amerykańskie niszczyciele typu Arleigh Burke tj. prototypowy USS Arleigh Burke (DDG 51) oraz USS Carney (DDG 64), oba należące do pierwszej odmiany znanej jako Flight 1. Według różnych źródeł oba okręty wystrzeliły do siedmiu pocisków typu RIM-161, które zniszczyły co najmniej sześć wystrzelonych przez Iran pocisków balistycznych. Tych wystrzelono ok. 120 (z łącznie 320 różnych środków napadu powietrznego, https://zbiam.pl/iranski-atak-na-izrael). Część z wykorzystanych w tym dniu pocisków balistycznych należało do typu Emad (ciekły materiał pędny, zasięg do 1700 km, głowica 750 kg, kołowy błąd trafienia ok. 50 m) oraz starszych Ghadr-1 (ciekły materiał pędny, zasięg 1600-1950 km, głowica 750-800 kg, kołowy błąd trafienia ok. 110 m).

Pociski RIM-161 są jednym z elementów tarczy antybalistycznej (Theater Ballistic Missile Defence TBMD) i przeznaczone są do zwalczania środków napadu powietrznego poruszających się poza atmosferą ziemską (tzw. cele egzoatmosferyczne). Pociski tego typu są konstrukcjami trzystopniowymi i w odróżnianiu od innych systemów rakietowych pozbawione są klasycznej głowicy bojowej. W jej miejscu zainstalowano głowicę kinetyczną KW (Kinetic Warhead). Ze względu na sposób wykorzystywania tych pocisków otrzymały one dodatkowy stopień z silnikiem Mk136 TSRM (Third Stage Rocket Motor). Zapas paliwa do niego umożliwia dwukrotne jego uruchomienie każde trwające maksymalnie po 10 sekund. Głowica kinetyczna oddziela się od trzeciego stopnia na 30 sekund przed trafieniem w cel, a energia jej uderzenia szacowana jest na ok. 130 MJ (ekwiwalent detonacji 31 kg TNT).

Warto wspomnieć, że załoga Carneya jest prawdopodobnie jedną z najbardziej doświadczonych w US Navy w kwestii zwalczania szerokiego spektrum środków napadu powietrznego. Okręt ten bowiem od 8 października ubiegłego roku operował na wodach Morza Czerwonego przechwytując różnego rodzaju pociski wystrzeliwane przez rebeliantów Huti. Rekordowy pod tym względem był 19 października kiedy to w ciągu dziewięciu godzin zniszczono cztery pociski manewrujące oraz 15 bezzałogowych aparatów powietrznych.