1 czerwca Wojska Lądowe Republiki Indii (Bhāratīya Thalsēnā) opublikowały zapytanie o informację (RFI) w ramach programu wozu bojowego gotowego w przyszłości (Future Ready Combat Vehicle, FRCV). Wozy te mają zastąpić obecnie używane czołgi podstawowe T-72 Adżeja.

Nowe czołgi miałyby wejść do służby do 2030 r. Nie jest to pierwsze RFI w tej sprawie, bowiem podobny dokument opublikowano w sierpniu 2015 r. Wówczas oczekiwano wejścia czołgu do służby do 2025 r., a wśród konstrukcji branych pod uwagę jako dawcy technologii wskazywano: Leclerca (Francja), K2 (Republika Korei), T-14 (Federacja Rosyjska) i Typ 10 (Japonia). Przewidywano wówczas pozyskanie rodziny pojazdów w ramach tego samego programu, m.in. czołgu „średniego” (odpowiadającego masą z grubsza T-14, K2 czy Typ 10), lekkiego, pojazdów wsparcia itd. Nowy wóz ma pozostawać w służbie przez 40-50 lat i ma w tym okresie stanowić podstawowy czołg indyjskich wojsk pancernych. Zainteresowane postępowaniem podmioty mogą zgłaszać chęć udziału w nim do 15 września br.

Wymagania stawiane przed przyszłym pojazdem stały się pod niektórymi względami bardziej ambitne w porównaniu do RFI z 2015 r. Od wozu wymaga się szerokiego wykorzystania nowych rozwiązań, jak wydajne systemy walki radioelektronicznej i odporność własnej łączności na środki przeciwdziałania nieprzyjaciela, zastosowanie sztucznej inteligencji wspierającej załogę, system obserwacji dookólnej itd. Pojazd powinien odznaczać się dużą mobilnością w każdym terenie ze względu na zróżnicowane warunki terenowe Subkontynentu Indyjskiego, to samo dotyczy warunków klimatycznych. Wóz powinien być czołgiem „klasy średniej” (limity masy tym razem nie podano, ale uprzednio wskazywano na wóz o masie ok. 50 ton, zatem należy sądzić, że w tym względzie niewiele uległo zmianie), co ma zapewniać wysoką mobilność strategiczną (w tym zdolność do transportu drogą powietrzną). Załoga powinna liczyć trzech żołnierzy, a jeżeli okaże się to wykonalne, powinna być zredukowana do dwóch osób. Uzbrojenie główne powinna stanowić armata „dużego kalibru”, choć niesprecyzowanego, a wysoką celność jej ognia powinien zapewniać nowoczesny cyfrowy system kierowania ogniem. Wóz powinien być dobrze opancerzony i zapewniać dużą odporność przeciwminową, zaś pancerz zasadniczy powinien być wspierany przez środki aktywne.