21 lipca w godzinach wieczornych na pokładzie, przebywającej w stoczni Naval Dockyard w Mumbaju, fregaty rakietowej Brahmaputra (F 31) typu Brahmaputra (typ 16A) wybuchł pożar, który doprowadził do wywrócenia się okrętu.
Analizując dostępne w Internecie zdjęcia fregaty z felernej nocy z 21 na 22 lipca wyraźnie widać, że ogień obecny był między innymi w rejonie dziobowej nadbudówki, a stan zadymienia wskazuje na intensywność żywiołu. Ogień trawił Brahmaputrę przez całą noc gdyż dopiero nad ranem następnego dnia załodze, wspieranej przez stoczniową straż pożarną, a także pobliskie jednostki udało się zapanować nad żywiołem. Niestety odniesione uszkodzenia poważnie osłabiły integralność strukturalną kadłuba, co wraz z masą wody wpompowanej do wnętrza fregaty doprowadziło do stopniowego wzrostu przechyłu na lewą burtę by ostatecznie po południu 22 lipca, mimo licznych podejmowanych prób, okręt utracił stateczność i przewrócił się w tym kierunku uderzając o nabrzeże. W wyniku wywrotki złamany został maszt skrzynkowy, na topie którego znajdowała się m.in. antena trójwspółrzędnej stacji radiolokacyjnej typu IAI EL/M-2238.
Wypadek ten pociągnął za sobą także najprawdopodobniej jedno życie ludzkie, przeliczenie załogi po jej ewakuacji wskazało na brak jednego marynarza. Na razie trwają jego poszukiwania, możliwe że został on uwięziony w jednym z pomieszczeń lub kabin pod pokładem.
Siły Morskie Indii (Bhāratīya Nau Senā) eksploatują obecnie trzy (włączając to znajdującą się jeszcze oficjalnie w służbie jednostkę F 31) fregaty typu Brahmaputra, których projekt powstał w wyniku modyfikacji jednostek typu Godavari (typ 16, trzy jednostki w służbie 1983–2022). Rodzina fregat typu 16/16A jest pierwszą serią okrętów całkowicie zaprojektowaną i zbudowaną w oparciu o indyjski przemysł stoczniowy. Ich uzbrojenie i wyposażenie elektroniczne stanowi stosunkowo udany mariaż urządzeń zachodnich i radzieckich. Wszystkie okręty zbudowano w znajdującej się w Kolkacie stoczni Garden Reach Shipbuilders & Engineers Ltd. Fregata Brahmaputra była także, co warto wspomnieć, pierwszym indyjskim okrętem wyposażonym w opracowany przez krajowy koncern BEL (Bharat Electronics Limited) system dowodzenia walką EMCCA (Electronic Modular Command & Control Applications) z 10 wielofunkcyjnymi konsolami operatorskimi. Stępkę prototypowego okrętu położono w 1989 roku, a wodowanie odbyło się 29 stycznia 1994 roku. Podniesienie bandery miało z kolei miejsce dopiero 14 kwietnia 2000 roku. Tak duże opóźnienie wynikało z wielu napotkanych problemów związanych m.in. ze zmianami w projekcie w porównaniu do starszych fregat typu 16, a także koniecznością integracji nowego wyposażenia i uzbrojenia.
Jednostki tego typu są jednymi z ostatnich okrętów tej klasy na świecie napędzanych turbinami parowymi (BHEL Bhopal Y-160). Fregaty typu 16A legitymują się wypornością pełną 3850 ton przy wymiarach 126,4x14,5x4,05 m. Posiadają one stosunkowo nowoczesne i silne uzbrojenie ofensywne i defensywne. W pierwszym przypadku główny oręż stanowi 16 kierowanych pocisków przeciwokrętowych 3M24E Uran, podczas gdy zwalczanie środków napadu powietrznego realizowane może być z wykorzystaniem 24 pocisków IAI Barak-1. Wspomniana konfiguracja napędu choć przestarzała umożliwia okrętom osiągnięcie prędkości przekraczającej 30 węzłów, podczas gdy zasięg, przy prędkości ekonomicznej 12 węzłów, wynosi 4500 Mm. Załoga etatowa liczy aż 300 osób (pokłosie eksploatacji turbin parowych).
Co ciekawe, jednostki opisywanego typu przeznaczone zostały do modernizacji, w ramach której dokonana ma zostać m.in. całkowita wymiana układu napędowego. Turbiny parowe zastąpione zostaną silnikami wysokoprężnymi w układzie CODAD. Pierwszym okrętem który aktualnie przechodzi modernizację jest Beas (F 37), do stoczni Cochin Shipyard Ltd wszedł on na początku kwietnia bieżącego roku.
Podobne z tej kategorii:
Podobne słowa kluczowe:
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu