Grupa WB to obecnie największy, polski producent oferujący technologie łączności i dowodzenia oraz zaawansowane rozwiązania dla sił zbrojnych w takich obszarach jak: systemy obserwacyjno-rozpoznawcze, systemy dowodzenia, łączności i zarządzania na polu walki, systemy kierowania ogniem, systemy uderzeniowe, systemy informatyczne i cyberbezpieczeństwa oraz wyposażenie i modernizacja sprzętu wojskowego.
Główną zaletą systemów oferowanych przez Grupę WB jest ich modularność i skalowalność. Umożliwia to budowę wielu konfiguracji łączących wszystkie produkty Grupy w jedno kompleksowe narzędzie zarządzania sytuacją na współczesnym wielowymiarowym polu walki zgodnie z potrzebami użytkownika. Technologie oferowane przez Grupę WB bazują na wieloletnim doświadczeniu wynikającym z eksploatacji systemów wdrożonych w Siłach Zbrojnych RP oraz długofalowej współpracy z najbardziej wymagającymi klientami z całego świata. Dzięki temu Grupa WB jest obecnie największym polskim eksporterem technologii obronnych do kilkudziesięciu państw świata, w tym m.in. Stanów Zjednoczonych.
System bezzałogowych statków powietrznych FlyEye Grupy WB opracowany i wdrożony do użytku w kraju i za granicą to dziś wizytówka polskiego przemysłu obronnego (dokładnie rzecz biorąc, FlyEye został opracowany przez inżynierów spółki Flytronic z Gliwic, wchodzącej w skład Grupy WB). Grupa projektuje i produkuje całe systemy BSP, tworzy koncepcje ich wykorzystania i współpracy z innymi systemami – dowodzenia, rozpoznania, kierowania ogniem wojsk rakietowych i artylerii. W tym zakresie szkoli również użytkowników i jednocześnie zbiera od nich wiedzę, co jest potrzebne, aby projektowane systemy bezzałogowe były coraz doskonalsze i bardziej uniwersalne.
Przełomem w praktycznym wykorzystaniu systemów BSP FlyEye jest konflikt rosyjsko-ukraiński, w którym ich użycie jest nieprzerwane 24 godziny na dobę przez siedem dni w tygodniu. Jest to dobitne potwierdzenie tego, że systemy bezzałogowe Grupy WB, to sprzęt konkurencyjny na rynku i niezawodny w użytkowaniu na współczesnym polu walki, w tym – co wymaga szczególnego podkreślenia – w warunkach stosowania przez przeciwnika intensywnego przeciwdziałania radioelektronicznego.
System BSP FlyEye może być wyposażony w głowicę dzienno-nocną (z kamerami telewizyjną i termowizyjną niechłodzoną) lub głowicę z kamerą termowizyjną chłodzoną. Wyposażenie modułu zadaniowego i liczba umieszczonych w nim kamer może być modyfikowana w zależności od zapotrzebowania. Inny moduł służy do zamiany systemu bezzałogowego w latającą stację retransmisyjną i router. FlyEye jest wówczas zintegrowany z radiostacją osobistą definiowaną programowo Perad, będącą również podstawą systemu niskoemisyjnej, trudnowykrywalnej łączności radiowej Silent Network. System może być również wyposażony w transponder lub moduł sztucznej inteligencji EYEQ Air, umożliwiający analizę obrazu na pokładzie. Pozwala to wykonywać misje w środowisku, na które oddziałują środki walki radioelektronicznej.
Modułowa budowa BSP FlyEye pozwala na montaż i demontaż w czasie krótszym niż 10 minut. Start „z ręki”, odbywający się w pełni automatycznie, umożliwia przeprowadzenie misji bez dodatkowego sprzętu. Start FlyEye można przeprowadzić z dowolnego miejsca, nawet z pokładu niewielkiej jednostki pływającej. Jednocześnie może on wylądować w przygodnym terenie, nawet na ograniczonej przestrzeni. FlyEye nie wymaga żadnych dodatkowych urządzeń wspomagających start lub lądowanie. Charakteryzuje się bardzo niskim obciążeniem logistycznym. Cały system może być transportowany w zaledwie trzech plecakach.
Rozpiętość skrzydła bezzałogowego aparatu latającego FlyEye w wersji 3.0 wynosi 3,6 m, długość 1,8 m, a masa startowa 12 kg. Prędkość lotu aparatu zawiera się w przedziale 60-120 km/h, pułap lotu wynosi 3500 m, a czas lotu nie mniej niż 2,5 godziny (w zależności od warunków atmosferycznych). Zasięg łącza radiowego LOS (antena standardowa) to 50 km. Stosując mobilną stację naziemną zasięg można zwiększyć do 300 km. Odbiór sygnału wideo oraz przekazywanie danych telemetrycznych do naziemnej stacji kontroli lotów (poprzez stację nadawczo-odbiorczą) odbywa się w czasie rzeczywistym.
FlyEye jest kompozytowym, wolnonośnym górnopłatem. Z przodu bezzałogowego aparatu latającego znajduje się składane śmigło, dlatego głowica oraz ładunek użyteczny umieszczone są pod kadłubem w rejonie środka ciężkości. Lot aparatu może w całości być kontrolowany ręcznie ze stanowiska kontroli (na odległość do 50 km) lub być w pełni autonomiczny, wykonywany według wcześniej zaprogramowanej trasy z możliwością jej ręcznego korygowania w trakcie lotu. Lot jest niezwykle cichy z uwagi na fakt, że przez większą część trwania lotu bezzałogowiec szybuje. Z drugiej strony cichą pracą charakteryzuje się użyty do napędu aparatu silnik elektryczny, zasilany z akumulatorów litowo-polimerowych. Tuż przed lądowaniem podkadłubowa sekcja z głowicą obserwacyjną odrzucana jest kilkanaście metrów nad ziemią i bezpiecznie opada ze spadochronem. Reszta aparatu latającego ląduje samodzielnie ślizgiem w zadanym miejscu.
System bezzałogowych statków powietrznych FlyEye składa się z czterech bezzałogowych aparatów latających, stacji nadawczo-odbiorczej, stacji kontroli i kierowania oraz plecaków i skrzyń transportowych.
Symulator platformy FlyEye pozwala na regularne szkolenie obsługi, niezależnie od warunków atmosferycznych i dostępności infrastruktury lotniska. Symulator precyzyjnie odzwierciedla realne warunki użytkowania pozwalające na gruntowne szkolenie. Umożliwia prowadzenie ćwiczeń obsługi systemu w zakresie: planowania misji, ustawiania i kontroli parametrów systemu, wykonywania misji z symulacją środowiska lotu (wiatr, turbulencje) oraz symulację użycia głowicy oraz prowadzenia rozpoznania.
System BSP FlyEye jest dostarczany Siłom Zbrojnym RP od 2010 r. Jako pierwsze otrzymały je Wojska Specjalne, a następnie Wojska Lądowe oraz Wojska Obrony Terytorialnej. Po raz pierwszy operacyjnie FlyEye użyły Wojska Specjalne w ramach misji w Afganistanie (Jednostka Wojskowa NIL). Pozyskała je także Straż Graniczna – FlyEye otrzymał Nadbużański Oddział SG w Chełmie. Na przełomie pierwszej i drugiej dekady XXI wieku wdrożono do produkcji ulepszoną wersję FlyEye 3.0, która dysponuje nowymi głowicami optoelektronicznymi, zmodernizowaną stacją nadawczo-odbiorczą, nowym akumulatorowym systemem zasilającym, zmodernizowaną stacją kontroli i kierowania, większym promieniem działania (80 km) oraz szerszymi możliwościami współpracy z artyleryjskim zautomatyzowanym systemem dowodzenia i kierowania ogniem Topaz, również będącym jednym z wiodących produktów Grupy WB. System precyzyjnego namierzania i wskazywania celów dla artylerii FlyEye 3.0 umożliwia lokalizację celów z dokładnością do 10 m. Jednocześnie wcześniej dostarczone Siłom Zbrojnym RP systemy bezzałogowe tego typu są sukcesywnie modernizowane z uwzględnieniem rozwiązań przygotowanych dla nowego wariantu.
Od września 2021 r. systemy bezzałogowych statków powietrznych klasy mini FlyEye są intensywnie wykorzystywane przez Wojska Obrony Terytorialnej oraz Straż Graniczną w prowadzonej na pograniczu polsko-białoruskim operacji „Silne Wsparcie”, będącej elementem reakcji władz Polski na kryzys migracyjny na granicy z Białorusią. Obecnie FlyEye są najliczniej wykorzystywanymi w Polsce bezzałogowymi aparatami latającymi (do użytkowników należą Siły Zbrojne RP, Straż Graniczna i inne instytucje); dotychczas dostarczono je w ilości około 200 egzemplarzy.
BSP FlyEye to opracowany i produkowany całkowicie w Polsce motoszybowiec z napędem elektrycznym, wyposażony w moduł zadaniowy z głowicą obserwacyjną z kamerą dzienno-nocną i termowizyjną. FlyEye to system sprawdzony w najtrudniejszych warunkach bojowych. Jest używany od 2015 r. w konflikcie rosyjsko-ukraińskim, w którym na szeroką skalę stosowane są środki walki radioelektronicznej i jest prowadzone intensywne przeciwdziałanie ogniowe. Polskie rozwiązanie może być stale modyfikowane i ulepszane, ponieważ wszelkie prawa intelektualne do systemu należą do polskiego podmiotu.
Zobacz więcej materiałów w pełnym wydaniu artykułu w wersji elektronicznej >>
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu