Niemiecka firma Diehl Defence poinformowała, że rozpoczęła prace związane z integracją pasywnej stacji radiolokacyjnej z rakietowym systemem obrony przeciwlotniczej bazowania lądowego (GBAD – Ground Based Air Defence) IRIS-T SLM. Dotyczy to, produkowanego przez Hensoldt, radaru Twinvis.

Diehl Defence podał, że prace związane z integracją pasywnego stacji radiolokacyjnej Twinvis (działającej na zasadzie PCL – Passive Coherent Location) z systemem obrony przeciwlotniczej IRIS-T SLM zostaną przeprowadzone w należącym do firmy ośrodku w Roethenbach przy wsparciu firmy Hensoldt.

Integracja pasywnego radaru ma na celu podniesienie świadomości sytuacyjnej baterii systemu IRIS-T SLM i jej przeżywalności na polu walki. Dzięki temu zestaw stanie się trudniejszy w wykryciu i identyfikacji dla środków rozpoznania przeciwnika, a także bardziej odporny na działanie środków walki radioelektronicznej.

Koncepcja Diehl Defence zakłada, że radar pasywny Twinvis będzie stanowił opcję dodatkową i uzupełnienie podstawowego radaru systemu IRIS-T SLM. Obecnie jest nim, produkowany również przez Hensoldt, TRML-4D z anteną z aktywnym skanowaniem elektronicznym (AESA). Producent podaje, że zapewnia on obserwację przestrzeni powietrznej w promieniu 250 km, w zakresie 360 stopni w azymucie i 90 stopni w elewacji. Według firmy Hensoldt, radar ten jest w stanie śledzić jednocześnie 1500 obiektów powietrznych i umożliwia on określenie położenia samolotu myśliwskiego z odległości ponad 120 km, a pocisku rakietowego poruszającego się z prędkością naddźwiękową – ponad 60 km.

Demonstrator radaru PCL Twinvis na tle elementów systemu IRIS-T SLM. Fot. Diehl Defence.

Z kolei pasywna stacja radiolokacyjna Twinvis umożliwia śledzenie „ponad 180” obiektów powietrznych na dystansie do 250 km. Do wykrywania obiektów radar wykorzystuje sygnały emitowane przez tzw. nadajniki okazjonalne (np. telewizyjne czy radiowe FM, stacje bazowe GSM).

Sam system obrony przeciwlotniczej IRIS-T SLM nominalnie charakteryzuje się zasięgiem do 40 km i zdolnością zwalczania celów powietrznych poruszających się na wysokości do 20 km. Jest on przeznaczony do zwalczania samolotów, śmigłowców, bezzałogowych statków powietrznych, pocisków manewrujących i przeciwradiolokacyjnych.

Diehl Defence oferuje także system obrony przeciwlotniczej IRIS-T SLS z pociskiem o zasięgu do 12 km i maksymalnej wysokości lotu zwalczanych celów do 8 km oraz IRIS-T SLX o zasięgu do 80 km i wysokości lotu celów do 30 km.

IRIS-T SLS wykorzystuje, przystosowany do odpalania z wyrzutni lądowej, naprowadzany na podczerwień pocisk kierowany IRIS-T, pierwotnie opracowany w wersji „powietrzne-powietrze”. W wersji „powietrze-powietrze” pocisk ten obecnie znajduje się w uzbrojeniu sił powietrznych Republiki Federalnej Niemiec i Republiki Włoskiej (samoloty Eurofighter Typhoon), Królestwa Szwecji (JAS39 Gripen), Republiki Greckiej (F-16C/D), Królestwa Hiszpanii (F/A-18A/B Hornet). Ponadto w grudniu ub.r. na zakup pocisków IRIS-T zdecydowały się Węgry (JAS 39 Gripen).

Systemy IRIS-T SLM i SLX wykorzystują specjalnie opracowane pociski, wykorzystujące jednak wiele rozwiązań, w tym układ końcowego samonaprowadzania, pocisku IRIS-T.

Jeżeli chodzi o systemy w aplikacji naziemnej, to do tej pory na ich zakup zdecydowały się Królestwo Szwecji (w tym przypadku wyrzutnie IRIS-T SLS zamontowane zostały na podwoziu gąsienicowym BAE Hägglunds Bv410, a informację o sytuacji powietrznej zapewnia stacja radiolokacyjna Saab Giraffe AMB), Królestwo Norwegii (IRIS-T SLS, Norwegowie zdecydowali się na wyrzutnie na transporterach opancerzonych M113 i integrację z podsystemem dowodzenia, kontroli i wymiany danych systemu obrony przeciwlotniczej NASAMS II) i Arabska Republika Egiptu (w 2018 r. Kair zdecydował się na zakup siedmiu zestawów IRIS-T SLM, a pod koniec 2021 r. rząd Republiki Federalnej Niemiec zatwierdził sprzedaż łącznie 16 zestawów: 10 IRIS-T SLX i 6 IRIS-T SLS).