Turecka firma Baykar poinformowała o oblocie pierwszego seryjnego bezzałogowego statku powietrznego Bayraktar Akinci. Płatowiec oznaczony S1 jest pierwszym z czterech planowanych do zbudowania w pierwszej serii produkcyjnej i czwartym zbudowanym egzemplarzem typu.

Pierwszy prototyp Akinci (tur. łupieżca, najeźdźca) oblatano w grudniu 2019 r. W kolejnym roku do prób w locie dołączył drugi egzemplarz, a w marcu 2021 r. kolejny. W kwietniu br. z trzeciego prototypu przeprowadzono pierwsze testowe strzelania uzbrojenia kierowanego rodziny Roketsan MAM.

Akinci jest dwusilnikowym bezzałogowym statkiem powietrznym klasy HALE (High Altitude Long Endurance, wysoki pułap i duża długotrwałość lotu) o konstrukcji kompozytowej. Rozpiętość skrzydeł wynosi 20 m, a długość płatowca 12,5 m. Maksymalna masa startowa bezzałogowca Akinci to według producenta 5500 kg, z czego 1350 kg to masa zabieranego uzbrojenia – 400 kg w komorze wewnętrznej oraz 950 kg na podwieszeniach podskrzydłowych.

Napęd największego bezzałogowego statku powietrznego Baykar stanowią ukraińskie silniki AI-450, produkowane przez zakłady Iwczenko Progress z Zaporoża. Turbośmigłowe jednostki o mocy startowej do 750 KM (w zależności od wersji) napędzają pięciołopatowe śmigła. Długotrwałość lotu Akinci ma wynosić do 24 godzin, zasięg 5000 km, a pułap 12 000 m. Bezzałogowiec może być wyposażony w wielozakresową stację optoelektroniczną, stację radiolokacyjną z anteną aktywną ze skanowaniem elektronicznym (AESA) lub zasobniki walki elektronicznej. Akinci ma mieć możliwość w pełni automatycznego startu i lądowania oraz być wyposażony w system nawigacyjny niezależny od systemu satelitarnego.

BSP Akinci będzie uzbrojony w szeroką gamę lotniczych środków bojowych, głównie produkcji tureckiej firmy Roketsan: pociski kierowane CIRIT i L-UMTAS, pociski „powietrze-powietrze” Gökdoğan i Bozdoğan, rodzinę rakiet MAM (MAM-C, MAM-L i MAM-T), bomby kierowane JDAM (Mk 81, Mk 82 i Mk 83) i HGK. Akinci ma być pierwszym bezzałogowcem mogącym przenosić taktyczne pociski samosterujące rodziny SOM o zasięgu przekraczającym 250 km.

Firma Baykar (skrót od Bayraktar Kardeşler – tur. Bracia Bayraktar) wywodzi się z powstałego w 1984 r. przedsiębiorstwa Baykar Makina, zajmującego się mechaniką precyzyjną. Jego założycielem jest inżynier Özdemir Bayraktar; funkcje kierownicze w firmie pełni trzech jego synów – Selçuk, Haluk i Ahmet. Głównym konstruktorem bezzałogowców Baykar i twarzą przedsiębiorstwa jest Selçuk Bayraktar, prywatnie zięć prezydenta Turcji Recepa Erdogana.

Pierwszym bezzałogowym statkiem powietrznym Baykar był niewielki Bayraktar Mini UAV, produkowany od 2005 roku. W 2009 r. oblatano taktyczny BSP o przeznaczeniu rozpoznawczym klasy MALE Bayraktar (oznaczany również TB1) o masie startowej 650 kg i długotrwałości lotu do 24 godzin. Rozwinięciem tej konstrukcji jest produkowany seryjnie uzbrojony TB2 (oblot 2014 r.), biorący udział w konfliktach w Libii, Syrii i Górskim Karabachu. W tym ostatnim użycie TB2 przez Azerbejdżan przyczyniło się znacząco do sukcesów w walkach z siłami armeńskimi.