Emocje wokół zakupu Patriota przez Polskę bynajmniej nie wygasają, choć na obecnym etapie programu Wisła nie koncentrują się już one na kwestii słuszności wyboru właśnie tego systemu i jego – rzeczywistych bądź domniemanych wadach i zaletach – ale na finalnej konfiguracji i wynikających z niej kosztów zakupu, terminach dostaw, a także zakresie współpracy z polskim przemysłem obronnym. Wypowiedzi przedstawicieli Ministerstwa Obrony Narodowej z ostatnich kilkunastu dni bynajmniej tych wątpliwości nie wyjaśniły… Biorąc jednak pod uwagę, że tak MON, jak i przedstawiciele głównego producenta systemu oraz jego kluczowych poddostawców zgodnie twierdzą, że już na początku lutego prawie wszystko było ustalone i wynegocjowane, łącznie z umowami offsetowymi, warto poczekać kilkanaście dni lub kilka tygodni i dyskutować o faktach zamiast spekulować. Obecne zawirowania w polsko-amerykańskich relacjach, wywołane przyjęciem przez Polskę zmiany ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej, na podpisanie umowy z Polską raczej nie powinny mieć wpływu, a więc marcowy termin wydaje się być realny.
W ubiegłym roku na zakup systemu Patriot zdecydowała się Szwecja, w której ofertę amerykańską, podobnie jak w 2015 r. w Polsce, uznano za bardziej korzystną od propozycji europejskiej grupy MBDA, oferującej system SAMP/T. W Szwecji Patrioty zastąpić mają system RBS 97 HAWK, także amerykańskiej proweniencji. Choć systematycznie modernizowane, szwedzkie Hawki obecnie nie tylko nie spełniają wymagań współczesnego pola walki, ale i nieuchronnie zbliżają się do końca swej technicznej żywotności.
7 listopada 2017 r. rząd królestwa Szwecji formalnie ogłosił zamiar zakupu systemu Patriot od rządu Stanów Zjednoczonych w ramach procedury Foreign Military Sales i przekazał Amerykanom zapytanie ofertowe (Letter of Request, LOR) w tej sprawie. Odpowiedź nadeszła 20 lutego br., gdy Departament Stanu Stanów Zjednoczonych poinformował o wydaniu zgody na potencjalną sprzedaż do Szwecji czterech jednostek ogniowych systemu obrony przeciwlotniczej Raytheon Patriot w wersji Configuration 3+ PDB-8. W upublicznionym wniosku eksportowym, który trafił do autoryzacji Kongresu, wyszczególniono pakiet sprzętu i usług, którego łączny koszt może sięgnąć 3,2 mld USD. Na szwedzkiej liście znalazły się: cztery stacje radiolokacyjne AN/MPQ-65, cztery stanowiska dowodzenia i kierowania ogniem AN//MSQ-132, dziewięć (jeden zapasowy) zespoły antenowe AMG, cztery generatory elektryczne EPP III, dwanaście wyrzutni M903 i 300 kierowanych pocisków rakietowych (100 MIM-104E GEM-T i 200 MIM-104F MSE). Poza tym pakiet ma objąć: urządzenia łączności, wyposażenie kontrolne, narzędzia, części zamienne, pojazdy mechaniczne, w tym ciągniki, a także niezbędną dokumentację i wsparcie logistyczno-szkoleniowe.
Jak widać z powyższego wniosku, Szwecja –wzorem Rumunii – zdecydowała się na Patriota w standardzie z „półki”. Podobnie jak w przypadku Rumunii, brak na powyższej liście elementów systemu dowodzenia wykraczających poza szczebel baterii, np. wykorzystywanych na szczeblu batalionu Patriotów US Army stanowisk Information Coordination Central (ICC) i Tactical Command Station (TCS), co może wskazywać na zamiar zakupu w przyszłości nowych elementów systemu dowodzenia OP rozwijanych obecnie w ramach programu Integrated Air and Missile Battle Command System (IBCS).
Podpisanie umowy ze Szwecją powinno nastąpić w pierwszej połowie roku i nie będzie to uzależnione od wynegocjowania towarzyszącego transakcji pakietu offsetowego. To ma pozwolić na redukcję kosztów i przyspieszenie dostaw, które miałyby się rozpocząć już w 2020 r., po 24 miesiącach od podpisania umowy. Niemal pewne jest jednak, że podmioty szwedzkiego przemysłu obronnego uzyskają określone korzyści wynikające z wprowadzenia Patriotów do uzbrojenia, przede wszystkim dotyczące wsparcia ich eksploatacji, a potem także modernizacji. Może obędzie się to na drodze odrębnych porozumień na szczeblu rządowym lub transakcji o charakterze komercyjnym. Nie można też wykluczyć, że transakcja ta nie pozostanie bez wpływu na skalę zakupów sprzętu szwedzkiej konstrukcji i produkcji przez Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych.
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu