23 listopada kanadyjska firma Bombardier poinformowała o podpisaniu listu intencyjnego z General Dynamics Mission Systems Canada oraz Canadian Commercial Corporation w sprawie współpracy przy opracowaniu i promocji samolotu patrolowego bazowania lądowego nowego pokolenia.

Powyższa inicjatywa obejmuje budowę wyspecjalizowanej maszyny ba bazie odrzutowego samolotu dyspozycyjnego Bombardier Global 7500. Wprawdzie projekt dotyczy klientów eksportowych, warto zaznaczyć, że jest ogłoszony w momencie dyskusji w Kanadzie dotyczących przyszłości floty maszyn patrolowych bazowania lądowego dla kanadyjskiego lotnictwa morskiego. W marcu bieżącego roku rząd ogłosił chęć zakupu do szesnastu samolotów Boeing P-8A Poseidon – pomimo faktu, że amerykański Departament Stanu wyraził zgodę na sprzedaż w czerwcu, nadal nie doszło do podpisania międzyrządowej umowy LOA.

9 listopada komisja obrony kanadyjskiej Izby Gmin wystosowała petycję do rządu w sprawie wstrzymania procedury zakupu samolotów P-8A Poseidon i ogłoszenia otwartego postępowania przetargowego. Jednym z argumentów, dla którego rząd ogłosił wybór Boeinga jest to, że analiza rynkowa wykazała, że nie ma innego rozwiązania gotowego w wymaganym harmonogramie.

Jednym z atutów oferty amerykańskiej jest fakt, że spora część prac przy kanadyjskich P-8A Poseidon będzie odbywać się siłami lokalnych przedsiębiorstw. Pomimo tego, część przedstawicieli Izby Gmin podważa bezprzetargowy wybór. Należy przy tym pamiętać, że w większości przypadków duże zakupy sprzętu wojskowego w Kanadzie są składane właśnie w Stanach Zjednoczonych.

Obecnie Boeing dysponuje zamówieniami na produkcję ośmiu P-8A Poseidon przeznaczonych dla Republiki Federalnej Niemiec, a także pojedynczych egzemplarzy dla Australii (dwa) oraz pozostałych dla US Navy (nie można wykluczyć, że Kongres wygospodaruje środki na kolejnych dziesięć). Dodatkowo bazowy model 737NG jest produkowany na potrzeby programu E-7 Wedgetail – w tym przypadku Boeing dysponuje już zamówieniami na dwa egzemplarze dla US Air Force (z opcją na rozszerzenie o kolejnych 24), a także został wybrany przez NATO jako następca dla obecnie używanych E-3 Sentry (dotychczas NATO zadeklarowało chęć zakupu sześciu sztuk).