20 października Ismail Demir, kierujący turecką Prezydencją Przemysłu Obronnego, poinformował o rozpoczęciu dostaw bezzałogowych systemów powietrznych Aksungur Marynarce Wojennej Turcji. Aksungur to jak dotąd największy powietrzny bezzałogowiec w tureckim arsenale.
Ismail Demir, jako prezydent Savunma Sanayii Başkanı (SSB, czyli Prezydencja Przemysłu Obronnego) często jest źródłem najświeższych doniesień odnośnie tureckiego przemysłu obronnego. Tak było i tym razem, gdy na swoim koncie twitterowym zamieścił informację o dostarczeniu przez TAI (Turkish Aerospace Inc., tur. TUSAŞ – Türk Uçak Sanayii Anonim Ortaklığı) Dowództwu Türk Deniz Kuvvetleri pierwszej partii bezzałogowców Aksungur. Acz nie napisał, ile dokładnie aparatów już dostarczono. Dodał natomiast, że maksymalna długotrwałość lotu Aksungura to ponad 50 godzin z 750 kg podwieszonego uzbrojenia. Nie wiadomo, czy takie parametry są rezultatem wyników badań w locie, czy mamy do czynienia z urzędniczym optymizmem. Oblatany w 2019 r., miał od połowy tego roku rozpocząć eksploatację operacyjną, a wg tureckich mediów łączny nalot wszystkich egzemplarzy (dotąd miało ich być sześć) tego bezzałogowca przekroczył 1000 godzin.
Bezzałogowiec Aksungur w locie nad Stambułem. Fot. TAI.
Aksungur to BSP klasy MALE, zbudowany w układzie dwubelkowym. Dzięki dużemu płatowcowi (długie skrzydła, pojemny kadłub) może jednocześnie przenosić szeroki zestaw wyposażenia rozpoznawczego i uzbrojenia „powietrze–ziemia”. W tym drugim przypadku może to być de facto prawie każdy typ uzbrojenia tej klasy skonstruowany w Turcji, głównie różnego typu bomby kierowane o maksymalnym wagomiarze 500 kg, np.: MAM-L/-C; Bozok; bomby serii Mk 81 i Mk 82 zaopatrzone w tureckie układy naprowadzania Teber (laserowe), HGK-3 (Hassas Güdüm Kiti, bezwładnościwo-sateliatrne), KGK (Kanatlı Güdüm Kiti, bezwładnościwo-satelitarne; bomba szybująca na bazie Mk 82) i kpr L-UMTAS i Cirit. Aksungur dowiódł możliwości przebywania w powietrzu przez 28 godzin na wysokości 20.000 stóp (6096 m) z 12 minibombami MAM-L lub przez 49 godzin bez uzbrojenia. Projektowo Aksungur ma wykonywać 12-godzinne misje z 750 kg uzbrojenia lub 24-godzinne ze 150 kg. Docelowo w tym drugim przypadku ma to być 40 godzin. Z wyposażenia rozpoznawczego Aksungur może przenosić głowicę optoelektroniczną, stację radiolokacyjną z syntetyczną aperturą, kamerę z obiektywem szerokokątnym (tzw. wide area surveillance), wyposażenie do rozpoznania radioelektronicznego (klasy SIGINT). Poza tym Aksungur ma antenę łączności satelitarnej do transmisji danych rozpoznawczych i sterowania poprzez satelitę. Dużą zaletą Aksungura jest turecki napęd w postaci dwóch turbośmigłowych silników wysokoprężnych TEI PD-170. Maksymalna masa startowa to 3300 kg, rozpiętość to 24 m, a pułap lotu 40.000 stóp (12.192 m).
Aksungur powstał w TAI z wykorzystaniem doświadczeń i rozwiązań (awionika i inne wyposażenie i systemy pokładowe) wcześniej opracowanych do BSP TAI Anka i Anka-S. Z tego też powodu na początku nowy bezzałogowiec nazywano Anka-2, następnie Anka-Aksungur, a teraz to już tylko Aksungur (turecka nazwa białozora, gatunku sokoła). Biorąc pod uwagę wszystkie tureckie BSP, łatwo zauważyć, że Aksungur to wewnątrzturecki konkurent BSP Akıncı spółki Baykar. Warto też pamiętać, że głównym konstruktorem BSP Akıncı jest Selçuk Bayraktar, zięć prezydenta Recepa Tayyipa Erdoğana. Natomiast założycielem i właścicielem firmy był – gdyż zmarł 18 października – Özdemir Bayraktar, prywatnie zaprzyjaźniony z tureckim prezydentem.
Podobne z tej kategorii:
Pełna wersja artykułu
Tak należy dbać o własny rozwój technologiczny jak to robi choćby Turcja, kiedyś zacofane państwo a dziś nowoczesne z rozbudowanym własnym przemyśle obronnym i instytutami badawczymi. W Polsce potrzeba jak najszybciej tworzyć lepsze warunki do rozwoju własnej zbrojeniówki, postawić na reindustrializację kraju dla lepszej przyszłości i bezpieczeństwa.