21 grudnia rosyjska agencja informacyjna TASS, relacjonując przebieg posiedzenia kolegium Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej, przytoczyła wypowiedź rosyjskiego ministra obrony Siergieja Szojgu odnośnie zakończenia badań państwowych uzbrojonego bezzałogowego systemu powietrznego Altius-RU. Otwiera to drogę do zamówienia seryjnej produkcji Altiusów.
Agencja TASS w swojej notce nie wspomina o terminarzu państwowych badań w locie. Wcześniejsze komunikaty resortu obrony Rosji mówiły o planach rozpoczęcia dostaw BSP Altius-RU tej jesieni, co pokazuje skalę opóźnień programu. Jednak Altiusy-RU, które miały być dostarczone tej jesieni, miały wchodzić w skład wstępnej partii, więc nie jest pewne, na ile odpowiadałyby maszynom seryjnym. Odpowiednią umowę rosyjski resort obrony podpisał z producentem – czyli z UZGA (Uralskij zawod grażdanskoj awiacyi – Uralski Zakład Lotnictwa Cywilnego) w Jekaterynburgu – w lutym 2021 r., o czym donosiły wówczas rosyjskie media, powołując się na ministra przemysłu Tatarstanu Albierta Karimowa.
Rozwój BSP Altius trwa od 2011 r., wówczas program nosił kryptonim Altair, następnie zmieniony na Altius-M. W 2014 r. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej zamówiło wersję Altius-O. W latach 2014–2019 zbudowano jeden prototypowy Altius-M i dwa Altiusy-O. Oblot pierwszego prototypu Altiusa (najwyraźniej Altiusa-O) nastąpił w 2016 r. Jeden z Altiusów-O przebudowano na prototyp Altiusa-U, oblatany w 2019 r. Prototypowy Altius-U miał dysponować udźwigiem jednej tony i długotrwałością lotu 24 h. Materiał zdjęciowy pokazuje, że Altius-U już miał dysponować satelitarnym łączem wymiany danych (istnieje hipoteza, że „U” w sufiksie to nawiązanie do zakładów UZGA, które na tym etapie prowadziły program dokończenia rozwoju tego BSP). W lutym 2020 r. Ministerstwo Obrony Rosji zawarło umowę na opracowanie docelowej uzbrojonej wersji o oznaczeniu Altius-RU. Prócz uzbrojenia Altius-RU ma mieć m.in.: łączność satelitarną, możliwość autonomicznego działania wspomaganego sztuczną inteligencją czy współdziałania z samolotami załogowymi. Choć faktyczny zakres zmian między Altiusem-U i -RU jest nieznany. Być może Altius-RU ma zamontowany docelowy zestaw środków rozpoznawczych i innego wyposażenia oraz jest wzorem do produkcji seryjnej uwzględniającym substytucję importu części itd. Natomiast nic nie wskazuje, że konstrukcja płatowców Altiusa-U i -RU różni się między sobą. W czerwcu br. Altius-RU rozpoczął próby użycia uzbrojenia, kierowanego i niekierowanego, bombowego i rakietowego, także przeciwko celom punktowym jak np. pojazdy pancerne. Większość uzbrojenia przenoszonego przez Altiusa-RU ma być zunifikowana z uzbrojeniem BSP Orion/Inochodiec.
Altius-U/-RU ma masę startową ponad 7 t, rozpiętość 28,5 m, prędkość przelotową w przedziale 150÷250 km/h, wysokość lotu 12 km. Jego długotrwałość lotu z 1000 kg udźwigu wynosi 48 h, a zasięg sięga 10 000 km (podawany standardowy promień działania wynosi ok. 3500 km). Altius-RU może przenosić uzbrojenie podwieszanie (do 1000 kg). Wyposażenie rozpoznawcze obejmuje głowicę optoelektroniczną i stację radiolokacyjną z trybem syntetycznej apertury. Napęd zapewniają dwa silniki RED A03 – wysokoprężne, widlaste, 12-cylindrowe, czterosuwowe, z chłodzeniem wodnym, o pojemności 6134 cm3 i mocy ciągłej 338 kW/460 KM – z trójłopatowymi śmigłami ciągnącymi.
