15 grudnia w stoczni Huntington Ingalls Industries (HII) w Pascagouli odbyła się uroczystość położenia stępki przyszłego niszczyciela George M. Neal (DDG 131) typu Arleigh Burke Flight III.

DDG 131 jest czwartym niszczycielem, reprezentującym najnowszą i prawdopodobnie docelową odmianę (Flight III) najdłuższej serii okrętów w powojennej historii US Navy, który budowany jest w stoczni koncernu HII. Jeśli chodzi o całą rodzinę niszczycieli tego typu to George M. Neal będzie z kolei 81. okrętem, których budowa realizowana jest, z krótką przerwą, od 1988 roku. Zamówienie na jego budowę stocznia otrzymała 27 września 2018 roku. Imię, które będzie nosił, otrzymał na cześć mechanika lotniczego 3 klasy, który w trakcie wojny koreańskiej na ochotnika zgłosił się do załogi śmigłowca ratowniczego wydzielonego do odnalezienia i podjęcia zestrzelonego, za liniami wroga, pilota Korpusu Piechoty Morskiej (USMC). W trakcie tej operacji śmigłowiec został zestrzelony, a George M. Neal pomagał swojemu pilotowi oraz poszukiwanemu lotnikowi przez dziewięć dni unikać wrogich żołnierzy. Ostatecznie został pojmany i osadzony w więzieniu, uwolniony wraz z pozostałymi amerykańskimi żołnierzami w 1952 roku. Za swój czyn odznaczony został Krzyżem Marynarki (drugim najwyższym odznaczeniem wojskowym w USA).

Niszczyciele Arleigh Burke Flight III, mimo zewnętrznych podobieństw do swoich starszych braci w wersjach Flight IIA znacząco się różnią, a najważniejszą zmianą jest instalacja nowego systemu radiolokacyjnego. Obecny na wszystkich okrętach od prototypowego DDG 51, system AN/SPY-1D, zmodernizowany następnie do wersji AN/SPY-1D(V) i instalowany na jednostkach tego typu począwszy od USS Pinckney (DDG 91) Flight IIA, został w tym przypadku zastąpiony przez znacznie nowocześniejszy system Raytheon AN/SPY-6(V)1. Oba te systemy radarowe pracują w tym samym zakresie pasma elektromagnetycznego tj. E/F (2-4 GHz), jednak konstrukcja ich anten jest zdecydowanie inna. Najważniejszą cechą nowego systemu jest fakt, że każda z czterech anten składa się z 37 modułów tzw. RMA (radar modular assemblies) o wymiarach 61 x 61 x 61 cm. A każdy RMA to właściwie samodzielny system radarowy, co oznacza że w przypadku uszkodzeń kolejnych modułów cały system działać będzie w dalszym ciągu ale z mniejszą czułością. Taka konstrukcja ułatwia także naprawę i serwis takiego radaru. Uzupełnieniem AN/SPY-6(V)1, pokrywającym tzw. górne pasmo radarowe, jest pracujący w paśmie I (8-10 GHz) radar AN/SPQ-9B, którego obrotowa antena o charakterystycznym trójkątnym przekroju zainstalowana jest na maszcie głównym. Docelowo planowane jest zastąpienia SPQ-9 innym radarem pracującym w tym paśmie, ale wyposażonym w anteny ścianowe.

Poza nowymi systemami radiolokacyjnymi okręty w wersji Flight III otrzymają także najnowszą odmianę systemu dowodzenia walką Aegis Baseline 10. Stocznia HII jest jednym z dwóch zakładów zajmujących się budową amerykańskich niszczycieli. Jej doki opuściło jak dotąd 35 okrętów, które realizują obecnie zadania na powierzchni niemal całego globu, a kolejne cztery (w tym DDG 131) znajdują się w różnych stadiach budowy. Drugim zaangażowanym w ten program zakładem jest należąca do koncernu General Dynamics stocznia Bath Iron Works. Tam z kolei zbudowano 37okrętów, które znajdują się w służbie a prace trwają przy sześciu kolejnych.