30 kwietnia w tej samej stoczni w Stanach Zjednoczonych Ameryki odbyły się ceremonie kładzenia stępek dwóch okrętów wsparcia, przeznaczonych dla US Navy.
W stoczni National Steel and Shipbuilding Company (NASSCO) w kalifornijskim San Diego, należącej do korporacji General Dynamics, położono stępkę przyszłego USNS Earl Warren (T-AO 207), czyli trzeciego zbiornikowca paliwowego typu John Lewis. Nazwa wydarzenia jest mocno myląca, ponieważ w istocie do niemal gotowego kadłuba dołączono ostatni duży jego blok (w części dziobowej).
Zbiornikowce typu John Lewis będą obsługiwane przez Military Sealift Command w celu dostarczania paliw i oleju smarnego oraz niewielkich ilości świeżego i mrożonego prowiantu, zapasów i wody pitnej okrętom US Navy na morzu, a także paliwa dla zaokrętowanych samolotów i śmigłowców. Prędkość tych jednostek jest wysoka i wynosi 20 węzłów. NASSCO zaprojektowało je jako dwuposzyciowe, aby chronić przed wyciekami oleju oraz z wzmocnionymi zbiornikami ładunkowymi i balastowymi. Nowe okręty zwiększą możliwości Bojowych Sił Logistycznych (Combat Logistics Force) i staną się zasadniczym składnikiem systemu dostaw paliw na okręty US Navy.
Obecnie NASSCO produkuje również bliźniacze USNS Harvey Milk (T-AO 206) i USNS Robert F. Kennedy (T-AO 208). Przyszłe USNS Lucy Stone (T-AO 209) i USNS Sojourner Truth (T-AO 210) są zakontraktowane. US Navy planuje pozyskać ich łącznie do 20. Będą zastępować w linii starzejące się zbiornikowce typu Henry J. Kaiser (T-AO 187).
Stępkę drugiego okrętu położono w tej samej stoczni NASSCO. W tym przypadku chodzi o przyszłego USS John L. Canley (ESB 6), czwartą pływającą bazę ekspedycyjną ESB (Expeditionary Sea Base) typu Lewis B. Puller (ESB 3). Jednostkę zakontraktowano 23 sierpnia 2019 roku, zaś budowę rozpoczęto 177 listopada 2020 roku. W chwili położenie stępki także i ten okręt był w zaawansowanym stadium budowy.
Baza pływająca USNS Lewis B Puller. Fot. US Navy
Ekspedycyjne okręty-bazy ESB to wysoce elastyczne platformy wykorzystywane w szerokim zakresie operacji wojskowych. Działając jako mobilne bazy morskie, stanowią część krytycznej infrastruktury dostępowej, która wspiera wysyłanie do akcji sił i zaopatrzenia. Okręty te wspierają też misje lotnictwa przeciwminowego oraz operacje sił specjalnych. Oprócz pokładu lotniczego, ESB ma hangar z dwoma stanowiskami operacyjnymi dla lotnictwa, zdolny do obsługi śmigłowców równoważnych wielkości Sikorsky MH-53E, pomieszczenia mieszkalne, miejsca pracy oraz magazyny sprzętu i wyposażenia dla zaokrętowanych sił, ulepszone systemy C4I (dowodzenia, kontroli, łączności, komputerów i wywiadu). Okręty te mają rekonfigurowalny pokład misyjny do przechowywania sprzętu sił zaokrętowanych, w tym holowanych przez śmigłowce trałów i hybrydowych łodzi motorowych (RHIB).
W 2019 roku US Navy podjęła decyzję o włączeniu do eksploatacji wszystkich baz pływających, aby umożliwić im wykonywanie szerszego i bardziej ofensywnego zestawu misji w porównaniu z pierwotnymi planami, zgodnie z którymi miały one działać pod jurysdykcją Military Sealift Command z oznaczeniem USNS. Okrętami ESB dowodzi oficer US Navy, a załogę stanowią pracownicy wojskowi i cywilni marynarze z Military Sealift Command. Taki skład załogi zapewnia dowódcom okrętów większą elastyczność operacyjną przy wykorzystywaniu platformy.
W stoczni NASSCO trwa budowa bliźniaczej bazy, przyszłego USS Robert E. Simanek (ESB 7).
