20 lipca siły morskie Islamskiej Republiki Pakistanu PB (Pākistān Bahrí'a) oficjalnie wzbogaciły się o dwie nowe fregaty typu Tughril (typ 054A/P).

Fregaty Tippu Sultan (263) oraz Shah Jahan (264)  są ostatnimi okrętami tego typu, jakie zostały przekazane przez chińską korporację stoczniową CSSC (China State Shipbuilding Corporation) w ramach realizacji bilateralnej umowy.  Strona pakistańska zamówiła bowiem cztery jednostki tej klasy, a stosowne umowy podpisano w grudniu 2017 roku (na pierwszą parę z opcją na kolejne dwa okręty). W czerwcu 2018 roku zdecydowano się wykorzystać powyższą klauzulę i zamówić kolejne dwa okręty. Oficjalnie nigdy nie ujawniono kosztów pozyskania tych okrętów, jednak szacunki międzynarodowych organizacji wskazują że mogła być to kwota ok. 348 mln USD za okręt. Pierwszy z serii Tughril (261) przyjęty został do służby 24 stycznia 2022 roku, a drugi Taimur (262) niecałe pięć miesięcy później - 23 czerwca. Podniesienie bandery na pokładach Tippu Sultan oraz Shah Jahan miało miejsce 10 maja bieżącego roku.

Wszystkie te okręty zbudowane zostały w należącej do CSSC stoczni HDZH (Hudong–Zhonghua Shipbuilding) w Szanghaju. Ich projekt powstał na bazie zmodyfikowanych i dostosowanych do lokalnych wymagań planów eksploatowanych w Siłach Morskich Chińskiej Republiki Ludowo Demokratycznej PLAN (People's Liberation Army Navy) fregat typu 054A (wg nomenklatury NATO typ Jiangkai II). Fregaty typu 054A/P legitymują się wypornością pełną 4200 ton (dla porównania 054A wypierają 3963 tony) przy wymiarach kadłuba 134 x 16 m. Podobnie jak w oryginalnym projekcie, napęd skonfigurowano w układzie CODAD z czterema silnikami wysokoprężnymi. O ile PLAN wybrało silniki SEMT Peilstick 16 PA 6V 280 STC o mocy łącznej 20,7 MW, tak na okrętach dla Pakistanu zainstalowano silniki Shaanxi 16 PA6 STC wyprodukowane przez chiński koncern Shaanxi Diesel Engine Heavy Industry, Co. Ltd. Łączna moc siłowni wynosi 22,8 MW. Silniki te poprzez dwie przekładnie zbiorczo-redukcyjne obracają dwoma wałami ze śrubami nastawnymi. Prędkość maksymalna wynosi 27 węzłów, a zasięg obliczono na 8025 Mm przy prędkości ekonomicznej 18 węzłów. Pakistańskie okręty wyposażono w ciekawy zestaw sprzętu radiolokacyjnego, na który składają się m.in. trójwspółrzędny radar dozoru ogólnego typu SR2410C, którego antena trafiła na top masztu głównego, dwówspółrzędny radar pracujący w paśmie A (do 250 MHz) typu 517 (SUR-17B) oraz radar przeznaczony do kierowania pociskami przeciwokrętowymi typu 344. Pracujący w paśmie VHF radar SUR-17B wydaje się być konstrukcją wyjątkowo przestarzałą – nic bardziej mylnego, dzięki bardzo niskiemu pasmu jest on w stanie wykrywać i śledzić samoloty i pociski o bardzo małej skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego (SPO). Okręty podwodne wykrywane mogą być z kolei przez system hydrolokacyjny MGK-355 (kadłubowy) oraz holowany H/SJG-206. Nad prawidłową pracą wszystkich systemów bojowych czuwa system dowodzenia ZKJ-5 (powstały na bazie francuskiego systemu Thomson-CSF Tavitac). Środki napadu powietrznego w większej odległości od platformy (do 70 km) zwalczane mogą być z wykorzystaniem 32 pocisków systemu LY-80N (eksportowa odmiana systemu HHQ-16, pochodna rosyjskiego systemu Buk) wystrzeliwanych z pionowych wyrzutni zainstalowanych na pokładzie dziobowym. Ostatnią linią obrony, szczególnie przed zbliżającymi się kierowanymi pociskami przeciwokrętowymi (kpp) są dwa jedenastolufowe systemy obrony bezpośredniej (CIWS) typu 1130 kal. 30 mm. Uzbrojenie ofensywne stanowią z kolei cztery wyrzutnie supersonicznych kpp typu CM-302 (eksportowa odmiana pocisków YJ-12). Okręty wyposażone są także w pojedynczą 76 mm armatę H/PJ-26. Zwalczanie zanurzonych okrętów podwodnych realizowane jest z kolei przez śmigłowiec pokładowy typu Harbin Z-9EC (w dużej odległości od okrętu) lub torpedy lekkie ypu Yu-7 kal. 324 mm, bądź dwie sześciolufowe wyrzutnie rakietowych bomb głębinowych Typu 87.

Okręty typu Tughril stanowić będą od teraz trzon Sił Morskich Pakistanu na kolejne lata zapewniając m.in. bezpieczeństwo szlaków żeglugowych. Godnym pozazdroszczenia jest natomiast tempo pozyskania tych czterech nowoczesnych okrętów, dokonano tego w zaledwie pięć lat od podpisania umowy, co więcej budowę pierwszej jednostki ukończono przed upływem 14 miesięcy. Zakup fregat opisywanego typu nie jest też pierwszą morską umową chińsko-pakistańską. Islamabad eksploatuje bowiem od 2009 roku cztery fregaty typu Zulfiquar (F-22P) będące pochodną chińskiego projektu znanego jako typ 053H3 (NATO: Jiangwei II).  Nowe fregaty dołączyły do pozostałych jednostek typu Tughril oraz Zulfiquar w składzie 18. Dywizjonu Niszczycieli.