W nocy z 3 na 4 sierpnia na redzie Noworosyjskiej Bazy Wojenno–Morskiej (NBWM) Floty Czarnomorskiej Federacji Rosyjskiej doszło do ataku na rosyjski okręt z wykorzystaniem bezzałogowej jednostki pływającej.

Zaatakowaną jednostką był duży okręt desantowy BDK (Большой десантный корабль) Oleniegorskij Gorniak (012) proj. 775 (w NATO klasyfikowanych jako typ Ropucha). Jednostka ta została wydelegowana do udziału w „Operacji Specjalnej w Ukrainie” ze składu Floty Północnej Federacji Rosyjskiej. Jest to obecnie najstarszy przedstawiciel oryginalnej serii zbudowanych w Gdańskiej Stoczni Północnej, na zamówienie ZSRR, okrętów desantowych proj. 775. Banderę na jego pokładzie podniesiono bowiem 30 czerwca 1976 roku (numer budowy 775/5).

Łącznie zbudowano 12 okrętów proj. 775 (w służbie od 1974 roku, z których w służbie pozostają trzy okręty, wszystkie w składzie Floty Północnej). Kolejne 13 okrętów zbudowano wg. zmodyfikowanego projektu oznaczonego jako 775/II (w służbie od 1981 roku, obecnie aktywnych pozostaje dziewięć okrętów tej wersji). Udaną serię Ropuch zamyka składający się z zaledwie trzech okrętów podtyp 775/III (w służbie od 1990 roku, wszystkie pozostają w służbie, po jednym we Flotach Czarnomorskiej, Oceanu Spokojnego i Bałtyckiej).

Wersje 775 i 775/II w zasadzie nie różnią się znacząco, dysponują takim samym ukompletowaniem uzbrojenia oraz wyposażenia elektronicznego. Ich głównym i jedynym uzbrojeniem artyleryjskim są dwie zdwojone armaty AK-725 kal. 57 mm (z łącznym zapasem amunicji 2200 nabojów) naprowadzane na cel z wykorzystaniem radaru MR-103 Bars. Podstawowym systemem radiolokacyjnym przeznaczonym do wykrywania celów zarówno nawodnych jak i powietrznych jest pracujący w paśmie F (3-4 GHz) radar MR-302 Rubka. Dopiero ostatnia seria Ropuch przyniosła znaczące zmiany w tych kwestiach, okręty otrzymały ukompletowanie artyleryjskie tożsame z tym jakie instalowano m.in. na kutrach rakietowych proj. 1241 tj. pojedyncza 76,2 mm armata AK-176 (z zapasem 550 nabojów) oraz dwie rotacyjne, sześciolufowe armaty AK-630M kal. 30 mm. Do naprowadzania ich na cel wykorzystywany jest radar MR-123 Wympieł-A.

Okręty desantowe proj. 775 legitymują się wypornością pełną 4012 ton przy wymiarach 112,6 x 15,0 x 4,05 m. Napęd składa się z dwóch wolnoobrotowych silników wysokoprężnych Zgoda-Sulzer 16ZVB 40/48 o mocy po 7060 kW, każdy obracający jedną śrubę. Prędkość maksymalna jaką okręty te mogą osiągnąć wynosi 17,5 węzła, a zasięg 6000 Mm przy prędkości 12 węzłów. Na pokład zabrać mogą do 10 czołgów o masie maksymalnej 41 ton i 150 żołnierzy lub zamiennie do 500 ton ładunku.

Sprawcą ataku był z kolei jeden ukraiński dron (drugi znajdujący się w rejonie zaatakował infrastrukturę konsorcjum Caspian Pipeline), najnowszej generacji, typu MAGURA V(Maritime Autonomous Giard Unmanned Robotic Apparatus). Charakteryzuje się on wymiarami 550 x 150 cm oraz wysokością zaledwie 50 cm ponad lustro wody. Może on poruszać się z ekonomiczną prędkością 22 węzłów (przebywając wówczas odległość nawet 450 Mm) oraz przyspieszyć do 42 węzłów. Konstrukcja ma przeznaczenie wielozadaniowe i może przenosić do 320 kg ładunku.

Zrzut ekranowy z nagrania ukazującego atak na rosyjski okręt desantowy. Wyraźnie widać światło kotwiczne na dziobie, a także otwarte bulaje. Fot. Twitter

Dzięki nagraniu z pokładowej kamery bezzałogowca wiadomo, że w chwili ataku Oleniegorskij Gorniak stał na kotwicy, a załoga mimo takowego obowiązku nie zaciemniła okrętu (wyraźnie widać światła w pootwieranych bulajach). MAGURA poruszała się ze stosunkowo niewielką prędkością niemalże w linii prostej, nie wykonując przy tym żadnych manewrów, kierując się ku śródokręciu na lewej burcie. Ostatecznie dron zdetonował na wysokości GSD (głównego stanowiska dowodzenia). Podobnie jak w przypadku poprzednich ataków, widać całkowity brak przygotowania do jego realizacji. Nieznajomość charakterystyki przeciwnika i optymalnego miejsca uderzenia spowodowała, że dron uderzył w rejon, gdzie znajdują się zbiorniki balastowe. Wystarczyłoby jednak by uderzył na wysokości komina, by doprowadzić do zalania siłowni głównej, co z bardzo dużym prawdopodobieństwem zakończyłoby się zatonięciem jednostki. W tym przypadku rosyjski okręt nabrał ok 15-17˚przechyłu na lewą burtę i w takim stanie został odholowany do NBWM. Zadanie to zrealizował holownik ratowniczy proj. 22870, a asystowały mu duży kuter hydrograficzny proj. 23040G, kuter ratowniczy proj. 23040 oraz holownik redowy proj. 16609.

Należy w tym miejscu przyznać, że o ile do ataków na okręty Rosyjskie Ukraińcy zdecydowanie nie potrafią się przygotować, tak cele wybierają z reguły bardzo dobrze, w każdym bowiem przypadku dobierane są tak, by miały jak najmniejszą szansę na obronę (z wyjątkiem ataku na dwa okręty patrolowe proj. 22160 Siergiej Kotow i Wasilij Bykow, które zniszczyły wszystkie atakujące pojazdy). Poza tym cele były łatwe, ale mimo to dopiero teraz udało się uzyskać jakikolwiek efekt. Atak na okręt rozpoznawczy Iwan Churs proj. 18280 zakończył się klęską (awarii uległ jeden z dronów, któremu udało podejść do samej burty - Iwan Churs obiektem nieudanego ataku bezzałogowców/ZBiAM.pl), podczas gdy atak na inny okręt rozpoznawczy - Priazowie proj. 864 - to prawdziwa  katastrofa (11 czerwca zniszczono wszystkie sześć dronów).

Czy Oleniegorskij Gorniak zostanie naprawiony? Biorąc pod uwagę wiek jednostki jest to wątpliwe, nie mniej jednak Rosyjska Flota w kwestii okrętów desantowych odczuwa szczególne braki, więc nic nie jest niemożliwe.