16 maja na pierwsze próby morskie, na wodach Zatoki La Spezia, wyszła fregata Spartaco Schergat (F 598) typu Carlo Bergamini. Jest to dziewiąta jednostka zbudowana dla Marina Militare w ramach francusko-włoskiego programu FREMM (fr. Frégate européenne multi-mission, wł. Fregata europea multi-missione).

Spartaco Schergat jest nie tylko dziewiątym okrętem z rzędu, ale i pierwszym przedstawicielem (liczącej dwie jednostki) transzy znanej jako GP-e (extended). Jest to odmiana uniwersalna GP (General Purpose), która otrzymała zwiększone możliwości wykrywania i zwalczania okrętów podwodnych ASW (Anti Submarine Warfare). Cechą która je wyróżnia od klasycznych wersji GP jest instalacja sonaru holowanego Thales UMS 4249 CAPTAS 4 w miejscu zabudowanego pod lądowiskiem slipu dla 11-metrowej łodzi abordażowej CABAT, produkcji CABI Cattaneo, dla zaokrętowanego pododdziału wojsk specjalnych oraz panoramicznej echosondy SeaBeam 3050. Dodatkowo okręty otrzymają dwie 12-lufowe wyrzutnie przeciwtorpedowego systemu SLAT (Systeme de Lutte Anti-Torpille). FREMM GP-e otrzymają także nowocześniejsze, w porównaniu do starszych jednostek tego typu, systemy elektroniczne i łączności, co z kolei wymusiło przeprojektowanie konstrukcji masztu głównego. Część systemów będzie tożsamych z tymi jakie trafiły na pokłady okrętów uniwersalnych typu Thaon di Revel .

Drugą jednostką należącą do wersji GP-e będzie przyszły Emilio Bianchi (F 599), którego stępkę położono 12 grudnia 2021 roku, a wodowanie zapowiadane jest na 25 maja bieżącego roku. Według zapewnień Międzynarodowej Organizacji Współpracy w dziedzinie Uzbrojenia OCCAR (Organisation Conjointe de Cooperation sur l'Armement), F 598 zakończyć ma próby zdawczo–odbiorcze w styczniu 2025 roku, a trzy miesiące później ma podnieść banderę.

Warto w tym miejscu wspomnieć, że to już drugie podejście Włochów do pozyskania FREMM-ów o wspomnianych powyżej nazwach. Pierwszy Spartaco Schergat został 23 grudnia 2020 roku odsprzedany Egiptowi, otrzymując imię Al-Galala i numer burtowy FFG 1002 (https://zbiam.pl/egipt-przejal-eks-wloska-fregate-typu-fremm).

Początkowo program zakładał budowę aż 27 okrętów w trzech konfiguracjach tj.: wielozadaniowej (General Purpose), przeznaczonej do zwalczania okrętów podwodnych (ASW) oraz do niszczenia celów lądowych (AVT - ta tylko we Francji). Ze wspomnianej liczby najwięcej, bo aż 17 okrętów miało wzmocnić francuską Marine nationale, a kolejne 10 włoską MM. Prototypowa jednostka zbudowana dla strony włoskiej (FREMM-IT) podniosła banderę 29 maja 2013 roku i otrzymała nazwę Carlo Bergamini (F 590). Włosi zdecydowali się na budowę sześciu okrętów w odmianie wielozadaniowej oraz czterech w przeciwpodwodnej za łączną kwotę 5,9 mld EUR. Jednostki te mają docelowo zastąpić w służbie fregaty typu Maestrale (w służbie od 1981 roku, cztery ostatnie okręty tego typu mają opuścić bandery do 2024 roku). Każdy z okrętów budowanych dla Marina Militare legitymuje się zwiększonymi możliwościami obrony przeciwlotniczej (w porównaniu do francuskich odpowiedników) dzięki implementacji systemu SAAM-ESD (Surface Anti Air Missile – Extended Self Defence). Jego rdzeniem jest pracujący w paśmie G (4-6 GHz), trójwspółrzędny radar wielofunkcyjny z anteną AESA, Leonardo Kronos Grand Naval oraz dwie ośmiokomorowe wyrzutnie pionowe MBDA Sylver A50 do pocisków MBDA Aster-15 i 30 (zgodnie z koncepcją wielozadaniowości w projekcie uwzględniono możliwość zastąpienia ich dłuższymi wyrzutniami Sylver A70 dla pocisków manewrujących). Uzbrojenie ofensywne składa się z pocisków przeciwokrętowych z możliwością zwalczania celów lądowych MBDA Teseo Mk-2A Block 4. Uzupełnieniem systemów uzbrojenia są dwa akustyczne systemy obezwładniające SITEP MASS CS-424. Włoskie okręty legitymują się wyporność pełną 6700 ton przy wymiarach 144,6×19,7×8,6 m. Napęd skonfigurowany w układzie CODLAG, składa się z turbiny gazowej General Electric Avio LM2500+G4 o mocy 31 994 kW, czterech agregatów prądotwórczych Isotta-Fraschini VL1716T2ME o mocy po 2200 kW oraz dwóch silników elektrycznych Jeumont o mocy po 2147 kW. Umożliwia to uzyskanie prędkości maksymalnej 30 węzłów i ekonomicznej 15 węzłów, przy której zasięg wynosi 6000 Mm. Załoga składa się ze 131 osób oraz do 23 osób obsady lotniczej (przy dwóch zaokrętowanych śmigłowcach). Uzbrojenie wersji GP-e jest tożsame z tym jakie instalowane było na wersjach uniwersalnych i składa się z: 127 mm L/64 armaty Leonardo w odmianie LW oraz 76 mm L/62 armaty Super Rapido z systemem Davide. Ta ostatnia spełnia zadanie systemu ostatniej szansy. Inną, nie mniej istotną cechą odmiany GP-e, są liczne systemy radiolokacyjne, w tym także takich o obniżonej możliwości detekcji (LPI). Okręty mają dwa tego typu systemy, pracujący w paśmie I/J: SPS-732(V2) i SPN-730. Dodatkowo zainstalowano dwuwspółprzędny system obserwacji pozahoryzontalnej Leonardo RASS (RAN-30X). Spartaco Schergat otrzyma także system rozpoznania bojowego IFF SIR-M-PA o charakterystycznej nieruchomej  antenie pierścieniowej o skanowaniu fazowym. Poza funkcją interrogatora IFF system SIR-M-PA pełni także zadania wtórnego radaru dozoru (MSSR).

W tym samym dniu OCCAR poinformował o ostatniej fazie przygotowań do podpisania umowy na budowę dwóch kolejnych fregat typu FREMM, w jeszcze bardziej rozbudowanej odmianie opisywanej jako FREMM-EVO. Będzie to dalsza ewolucja wersji GP-e a jedną z najważniejszych różnić będzie instalacja systemu radiolokacyjnego Kronos Dual Band z antenami ścianowymi. Dodatkowo jednostki te otrzymać mają wyrzutnie MBDA Sylver A70, a także pociski rakietowe przeznaczone do zwalczania rakiet balistycznych typu MBDA Aster 30B1NT.