Niedawno ujawniony CV90 Mk IV na razie znajduje sie w fazie rozwoju, ale jest niezwykle wazny z punktu widzenia przyszlosci rodziny CV90. Lista zadeklarowanych zmian oznacza, że bedzie to wlasciwie nowy pojazd.
Od chwili opracowania założeń do Strf 90//CV90, ten początkowo stosunkowo prosty, lekki (według pierwotnej koncepcji amfibijny) i relatywnie tani bwp, powstały z myślą o zachodnich armiach doby zimnej wojny, nieustannie ewoluuje. Jest to możliwe m.in. dzięki znacznemu potencjałowi modernizacyjnemu tej konstrukcji od jej zarania. Dało to inżynierom z HB Utveckling AB (konsorcjum firm Bofors i Hägglunds AB, obecnie BAE Systems Hägglunds) dużą swobodę w zakresie późniejszych modyfikacji pojazdu. Skutkowało to m.in. budową kolejnych generacji linii bazowej (umownie – Mk 0, I, II i III), a także szeregu wariantów specjalistycznych: czołgów lekkich (w tym prezentowany w Polsce CV90120-T), samobieżnego działa przeciwlotniczego CV9040AAV (szw. Luftvärnskanonvagn 90 – Lvkv 90), wozu dowodzenia, kilku wariantów moździerzy samobieżnych czy bojowego wozu piechoty dozbrojonego w dwa ppk Rb 56 BILL (CV9056). Wieża pojazdu w wersji bwp mogła łatwo zostać dostosowana do różnych typów uzbrojenia – oryginalną dużą 40 mm armatę automatyczną Bofors 40/70 (na nabój 40×364 mm) można było zastąpić w eksportowej wieży Hägglunds E-series mniejszymi armatami kal. 30 mm (Bushmaster II na nabój 30×173 mm w wieży E30 w pojazdach norweskich, szwajcarskich i fińskich) czy 35 mm (Bushmaster III 35/50 na nabój 35×288 mm w wieży E35 w holenderskich i duńskich CV9035). W XXI w. pojawiła się też możliwość montażu na wieży zdalnie sterowanego stanowiska karabinu maszynowego bądź granatnika automatycznego (norweski wariant, tzw. Mk IIIb).
Pierwsza wersja linii bazowej odpowiadała oryginalnemu szwedzkiemu Strf 90. Wersja Mk I to wóz eksportowy, który trafił do Norwegii. Zmiany w obrębie podwozia nie były duże, zastosowano natomiast wieżę w eksportowej konfiguracji. Mk II trafił do Finlandii i Szwajcarii. Ten wóz oferował bardziej zaawansowany, cyfrowy system kierowania ogniem i również cyfrowe wyposażenie łącznościowe. Kadłub był też wyższy o 100 mm od poprzedników. W wersji Mk III znów ulepszono wyposażenie elektroniczne wozu, poprawiono mobilność, odporność pojazdu (za cenę wzrostu dopuszczalnej masy do 35 t), a także zwiększono siłę ognia, dzięki armacie Bushmaster III, dostosowanej do strzelania amunicją z programowalnym zapalnikiem. Wyróżnia się dwie „podgeneracje” tej wersji: Mk IIIa (dostarczone Holandii i Danii) i zmodyfikowany IIIb, który trafił do Norwegii w ramach modyfikacji starszych CV90 Mk I.
Do dziś CV90 wszedł do uzbrojenia sił zbrojnych siedmiu państw, z czego czterech w NATO. Dotychczas powstało ok. 1280 pojazdów w 15 różnych odmianach (co prawda niektóre pozostały prototypami lub nawet demonstratorami technologii). Wśród ich nabywców, poza Szwecją, znalazły się: Dania, Finlandia, Norwegia, Szwajcaria, Holandia i Estonia. Ostatnich kilka lat producenci pojazdu mogą uznać za wyjątkowo udane. Od grudnia 2014 r. trwały dostawy nowych i zmodernizowanych CV90 dla Sił Zbrojnych Królestwa Norwegii, które docelowo mają dysponować 144 pojazdami (74 bwp, 21 bwr, 16 transporterami wielozadaniowymi MultiC, 16 pojazdami saperskimi, 15 wozami dowodzenia, 2 pojazdami nauki jazdy), z czego 103 stanowić będą wozy Mk I zmodernizowane do standardu Mk IIIb (CV9030N). W ich przypadku wzrosły wymiary zewnętrzne pojazdu, zwiększono nośność zawieszenia (o 6,5 t), zastosowano nowy, 8-cylindrowy silnik wysokoprężny Scania DC16 o mocy 595 kW/815 KM, współpracujący z automatyczną skrzynią biegów Allison/Caterpillar X300. Poziom osłony balistycznej, w zależności od potrzeb, może wzrosnąć dzięki zastosowaniu wymiennych modułów o łącznej masie od 4 do 9 t, maksymalnie do poziomu powyżej 5+ wg STANAG 4569A. W celu redukcji masy i poprawienia trakcji zastosowano gumowe gąsienice. Uzbrojenie pojazdów uzupełniono zdalnie sterowanym stanowiskiem Kongsberg Protector Nordic. Pojazd w takiej konfiguracji był prezentowany podczas kieleckiego MSPO w 2015 r.
Również w Danii odnotowano sukcesy – pomimo niepowodzenia transportera Armadillo (bazującego na podwoziu CV90 Mk III) w konkursie na następcę transportera M113, 26 września 2016 r. BAE Systems Hägglunds podpisał z duńskim rządem umowę na modernizację i wsparcie techniczne 44 bwp CV9035DK.
Z kolei Holandia zdecydowała się na radykalną redukcję swojego potencjału pancernego, co skutkowało sprzedażą m.in. czołgów Leopard 2A6NL (do Finlandii) i bwp CV9035NL (do Estonii). Niejako w zamian, 23 grudnia 2016 r., rząd Holandii zawarł z BAE Systems porozumienie w sprawie przeprowadzenia testów aktywnego systemu samoobrony Iron Fist firmy IMI Systems, pod kątem zastosowania na pozostałych CV9035NL. W razie powodzenia, należy spodziewać się modernizacji holenderskich bwp, w wyniku której radykalnie powinna zwiększyć się ich przeżywalność na polu walki.
