15 grudnia administracja prezydenta Donalda Trumpa poinformowała o nałożeniu sankcji na Turcję. Powyższa decyzja oznacza zamrożenie kooperacji wojskowej pomiędzy państwami, co ważne procedura została wdrożona na kilkanaście dni przed objęciem urzędu przez nowego prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Ochłodzenie stosunków dyplomatycznych pomiędzy Waszyngtonem i Ankarą trwa od 2017 r., kiedy władze tureckie, pomimo sprzeciwów sojuszników, zdecydowały się na zakup rosyjskiego systemu obrony przeciwlotniczej S-400. Dostawy sprzętu zapoczątkowały pierwsze ograniczenia, wśród których znalazło się wyrzucenie Turcji z programu zakupu i dostaw wielozadaniowych samolotów bojowych Lockheed Martin F-35A Lightning II (pierwsze sześć egzemplarzy zmontowanych dla tureckiego lotnictwa pozostało w Stanach Zjednoczonych i nie jest wykluczone, że trafią do Grecji).

Pomimo tego Turcja rozpoczęła kolejne działania polityczno-wojskowe sprzeczne z linią polityczną Stanów Zjednoczonych. Można tu wymienić m.in. zaangażowanie militarne w wojnie domowej w Libii, w Syrii oraz w konflikcie o Górski Karabach.

Nowe sankcje rozszerzają poprzednie ograniczenia. Po pierwsze, cztery osoby z zarządu Prezydencji Przemysłu Obronnego (Savunma Sanayii Başkanlığı) parlamentu otrzymały formalny zakaz wjazdu na terytorium Stanów Zjednoczonych, administracja amerykańska zawiesiła także wszelkie licencje eksportowe związane z możliwością sprzedaży tureckiego sprzętu wojskowego wykorzystującego podzespoły pochodzące od producentów amerykańskich. To ostatnie ograniczenie możne znacznie wpłynąć na eksport - przykładem mogą być znane od miesięcy problemy ze sprzedażą śmigłowców szturmowych T129 ATAK na Filipinach, a obecnie problematycznym może być sprzedaż korwet typu Ada na Ukrainę. Ponadto nie można wykluczyć problemów z realizacją programu T-70, czyli budowy i sprzedaży licencyjnych wielozadaniowych śmigłowców transportowy Black Hawk z tureckiej linii montażowej.

Turcja od dłuższego czasu spodziewała się takiej reakcji amerykańskiej. Było to widoczne choćby wśród firmy specjalizujących się w dostawach części zamiennych do sprzętu wojskowego produkcji amerykańskiej eksploatowanego w tym kraju. Ankara znacznie zwiększyła ich zamówienia, chcąc najprawdopodobniej przygotować odpowiednie zapasy magazynowe na okres przejściowy do czasu znalezienia kompromisowego rozwiązania politycznego.