25 stycznia na stronach Kancelarii Sejmu opublikowano odpowiedź Ministerstwa Obrony Narodowej na poselską interpelację Mariusza Błaszczaka w sprawie możliwej rezygnacji z niektórych zakupów zagranicznych na potrzeby Wojska Polskiego.

Powyższa interpelacja trafiła do resortu obrony na początku stycznia. Odpowiedzi udzielił wiceminister obrony Paweł Bejda, który odpowiada za proces modernizacji technicznej Wojska Polskiego. W odpowiedzi czytamy, zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami w resorcie obrony narodowej jest prowadzony przegląd funkcjonowania MON w latach 2015-2023. Jego wyniki będą podawane na bieżąco do publicznej wiadomości. W efekcie przeprowadzonych prac zostanie przygotowany raport otwarcia. Zgodnie z przedstawionymi na jego podstawie rekomendacjami będą podjęte stosowne działania w zakresie kierunków dalszego funkcjonowania resortu.

Zasadność decyzji podjętych w Ministerstwie Obrony Narodowej, zarówno tych przed, jak i po 15 października 2023 r., w szczególności w kontekście obronności państwa, jest aktualnie przedmiotem analiz w poszczególnych pionach funkcyjnych MON.

Zasadnicze cele w zakresie obronności kraju są wyszczególnione w narodowych dokumentach strategicznych i planistycznych, obowiązujących i realizowanych w MON – takich, jak m.in. Strategia Bezpieczeństwa Narodowego RP z dnia 12 maja 2020 r., która ujmuje główne zadania związane z bezpieczeństwem w ramach 2 filarów: „Bezpieczeństwo państwa i obywateli” oraz „Polska w systemie bezpieczeństwa międzynarodowego”.

Plan działalności Ministra Obrony Narodowej zakłada m. in. wzmocnienie zdolności operacyjnych Sił Zbrojnych RP do odstraszania i obrony przed zagrożeniami bezpieczeństwa, dalszy rozwój Wojsk Obrony Terytorialnej (WOT) oraz Wojsk Obrony Cyberprzestrzeni, udział Sił Zbrojnych RP we współpracy wojskowej w ramach NATO, UE i innych organizacji międzynarodowych, a także wzmocnienie tożsamości narodowej oraz pozytywnego wizerunku Sił Zbrojnych RP.

Jednocześnie, aktualnie są realizowane w resorcie obrony narodowej zapisy „Programu rozwoju Sił Zbrojnych RP na lata 2021-2035”, w którym szczegółowo określono zarówno kierunki, jak i priorytety rozwoju poszczególnych zdolności operacyjnych. Równolegle jest prowadzony proces programowania rozwoju na lata 2025-2039 i jest finalizowany dokument „Rekomendacje priorytetów i zasadniczych celów szczegółowych rozwoju zdolności operacyjnych SZ RP”, określający priorytety w zakresie obronności na kolejne lata. Powyższe dokumenty są objęte klauzulą niejawności, wobec czego dalsze szczegóły nie mogą być ujawnione.

Podsumowując, pragnę wspomnieć, iż Prezes Rady Ministrów - prezentując program nowego rządu - zapowiedział, że Siły Zbrojne RP będą dobrze uzbrojone, także we współpracy z sojusznikami, a konsekwentne uzbrajanie polskiej armii będzie realizowane z poszanowaniem wszystkich zobowiązań i kontraktów, zawartych przez poprzedników zasadnie i z korzyścią dla Sił Zbrojnych RP. Słowa te należy interpretować jako deklarację, że bezpieczeństwo i obrona Polski oraz Polaków jest jednym z priorytetów rządu. Strategiczne kierunki działań wzmacniających bezpieczeństwo i obronność Polski, a także modernizacja Sił Zbrojnych RP (kluczowego elementu systemu obronnego państwa) nie ulegną zmianie, a polski przemysł obronny będzie traktowany priorytetowo.

Zgodnie z przyjętym i przesłanym do podpisu Prezydenta RP budżetem na rok 2024 zachowano duże wydatki na kontynuację procesu modernizacji sprzętowej Wojska Polskiego. Wśród programów, które najprawdopodobniej doczekają się podpisania w najbliższych miesiącach, można wymienić m.in. zakup śmigłowców bojowych Boeing AH-64E Apache, wielozadaniowych S-70i Black Hawk, artyleryjskich wyrzutni rakietowych Lockheed Martin M142 HIMARS. Nie można wykluczyć, że niektóre projekty ulegną przyspieszeniu. Wśród nich można wymienić choćby zakup wielozadaniowych samolotów transportowo-tankujących MRTT czy kolejnych okrętów na potrzeby Marynarki Wojennej.

O ile obecne kierownictwo resortu obrony jasno deklaruje chęć zwiększenia zakupów w krajowym przemyśle obronnym, wiele programów będzie musiało być realizowanych poprzez dostawców zagranicznych. Nie można jednak wykluczyć, że władze będą starały się na maksymalne zacieśnienie współpracy przemysłowej, aby wykorzystać potencjał krajowy. Doskonałymi przykładami ostatnich lat mogą być programy Wisła, Narew, Miecznik czy Delfin.