30 stycznia spółka General Dynamics NASSCO (National Steel and Shipbuilding Company) w San Diego podpisała umowę na modernizację wyposażenia elektronicznego na dwóch kolejnych niszczycielach typu Arleigh Burke.

Niszczyciele Chung Hoon (DDG 93, w służbie od 18 września 2004 roku) oraz James E. Williams (DDG 95, w służbie od 11 grudnia 2004 roku) typu Arleigh Burke Flight IIA zostaną poddane pracom w , należących do NASSCO, stoczniach w San Diego w stanie Kalifornia oraz Norfolk w stanie Virginia. Należy w tym miejscu doprecyzować, że podpisany dokument nie jest stanowi osobnej umowy, a jest aneksem do wcześniej zawartego kontraktu z 13 października 2023 roku. Jego wartość wynosi 53,1 mln USD i dotyczy instalacji na pokładach obu wspomnianych okrętów systemu walki elektronicznej AN/SLQ-32 w najnowszej i najbardziej zaawansowanej odmianie znanej jako (V)7 (opracowanej w ramach programu SEWIP Block 3). Obecnie oba okręty wyposażone są w system w wersji (V)3. Zakończenie prac na obu okrętach przewidziane jest na kwiecień bieżącego roku.

Wstępne założenia programu modernizacji flotylli amerykańskich niszczycieli, określany jako DDG 51 Mod.2, który obejmie początkowo cztery jednostki, zaprezentowany został 10 stycznia bieżącego roku. Poza doposażeniem okrętów w charakterystyczny zespół antenowy nowego sytemu walki elektronicznej mają one otrzymać m.in.: modyfikację systemu dowodzenia walką AEGIS, doprowadzającą go do najnowszej odmiany Baseline 10, nowy trójwspółrzędny, pracujący w paśmie E/F (2-4 GHz), radar Lockheed Martin AN/SPY-6(V)4 oraz systemy chłodzenia typu HESC High-Efficiency Super Capacity). Obecnie wstępne prace w ramach tego programu przeszedł USS Pinckney (DDG 91). W kolejce do rozpoczęcia prac pozostaje USS Halsey (DDG 97). Pierwsza partia okrętów, które przejdą modernizację w podobnym zakresie w ramach programu DDG 51 Mod.2 ma liczyć 18 niszczycieli w odmianie Flight IIA (w pierwszej kolejności pracom tym poddać mają Bainbridge DDG 96 oraz Sterett DDG 104, co ma nastąpić w 2029 roku).

AN/SLQ-32(V)7 charakteryzuje się całkowicie nową w US Navy koncepcją instalacji zespołu antenowego nie jako wolno stojącego modułu ale wkomponowanego w strukturę dodatkowej zabudowy o wysokości niemal 7 metrów. Ta zainstalowana została poniżej skrzydełek pomostu nawigacyjnego, łącząc go de facto ze sponsonem gdzie dotychczas instalowane były anteny systemów AN/SLQ-32 wcześniejszych wersji.