Ważnymi elementami struktury jednostek United States Marine Corps (USMC) są tzw. bataliony LAR (Light Armored Reconnaissance Battalion, lekko opancerzony batalion rozpoznawczy). Ich historia sięga 1983 r., kiedy rozpoczęto formowanie, na bazie starszych pancernych oddziałów rozpoznawczych korpusu, 1st LAVB (1. batalionu LAV, od LAV-25, podstawowego wozu rozpoznawczego formacji; obecnie 3rd LAR Wolfpack z Twentynine Palms w Kalifornii). Są one właściwie batalionami piechoty zmotoryzowanej (zgodnie z polską terminologią zmechanizowanej, podstawowym ich narzędziem są bowiem pojazdy kołowe), służącymi do prowadzenia rozpoznania bojem: Batalion LAR wykonuje rozpoznanie bojem i zabezpieczenie w celu wsparcia lądowego komponentu bojowego. Jego zadaniem jest prowadzenie rozpoznania, zabezpieczenie i zapewnienie ekonomicznego użycia sił, a także, w miarę możliwości, ograniczonych operacji ofensywnych lub defensywnych z wykorzystaniem zdolności manewrowych i ogniowych pododdziału […] (za: MCWP 3-14). Zgodnie z doktryną użycia sił lądowych USMC są one więc jedynie formacjami rozpoznawczymi, zaś walkę mają podejmować tylko w ostateczności, w praktyce jednak zdarzało im się wykonywać zadania czysto bojowe (np. w 2003 r. w operacji zdobycia Bagdadu brały udział elementy 1st, 2nd i 3rd LAR). Obecnie istnieją cztery takie oddziały (o numerach 1–4, z czego 4th LAR jest szkolną jednostką rezerwową), stacjonujące w trzech różnych bazach: 1st i 4th w Camp
Pendleton w Wirginii, 2nd w Camp Lejeune w Karolinie Północnej, a 3rd w Twentynine Palms w Kalifornii. Są one wyraźnie odróżniane od batalionów zmechanizowanych ze względu na techniczne ograniczenia LAV-25. Każdy z nich dysponuje przeszło setką LAV-25 siedmiu wersji.
Kołowy wóz bojowy General Motors Defense (dziś General Dynamics Land Systems) LAV-25 wszedł do służby w USMC w 1983 r. Od ubiegłego roku pojazd ten jest używany także przez 82. Dywizję Powietrznodesantową (wariant A2), choć w niewielkiej liczbie. LAV-25A2 są w niej ekwiwalentem czołgów lekkich, póki te nie zostaną pozyskane w ramach programu Mobile Protected Firepower (szerzej w WiT 4/2017, 1/2019). Wozy w układzie 8×8, bazujące na szwajcarskich MOWAG Piranha (podobnie jak Stryker, powstały na bazie nowszej wersji Piranha III), są stosunkowo nieduże, lekkie (masa bojowa poniżej 13 t), słabo opancerzone (de facto pancerz chroni wyłącznie przed ostrzałem zwykłymi pociskami 7,62×54R mm), za to w momencie powstania były nieźle uzbrojone. Podstawą ich uzbrojenia jest, zamontowana w dwuosobowej wieży, 25 mm armata napędowa M242 (identyczna jak w bwp M2) z zapasem 420 naboi, sprzężona z 7,62 mm km M240C (dodatkowy M240B/G, obsługiwany przez dowódcę, został zamontowany na podstawie na stropie wieży) z zapasem 1320 naboi. 6-cylindrowy silnik wysokoprężny Detroit Diesel 6V53T o mocy 205 kW/275 KM, przekazujący moment obrotowy poprzez automatyczną przekładnię Allison MT653, zapewnia prędkość do 100 km/h na drodze utwardzonej. Pojazd może pływać z prędkością do 12 km/h. Zasięg wynosi 660 km. Załogę stanowi trzech żołnierzy, a ponadto LAV-25 może przewozić do sześciu żołnierzy desantu (zwiadowców). Pojazd był już dwukrotnie modernizowany (w wersjach A1 i A2 wzmocniono opancerzenie, które teraz chroni przed amunicją do 14,5 mm, zmodernizowano przyrządy celowniczo-obserwacyjne, zawieszenie itd.), a obecnie GDLS realizuje kontrakt na modernizację do standardu A3. W jej ramach zmiany obejmą układ napędowy i kierowniczy. Umowa o wartości 37,2 mln USD ze stycznia br. dotyczy dostarczenia 60 zestawów modernizacyjnych do 2021 r. Być może to tylko początek zamówień, ponieważ dziś przewiduje się, że wozy LAV-25 pozostaną w służbie do 2035 r. Na bazie LAV-25 powstało wiele pojazdów specjalistycznych m.in.: niszczyciel czołgów LAV-AT z ppk TOW, zestaw przeciwlotniczy LAV-AD, samobieżny moździerz LAV-M z moździerzem 81 mm M252, pojazd logistyczny LAV-L, wóz zabezpieczenia technicznego LAV-R, wóz dowodzenia LAV-C2 i walki elektronicznej LAV-MEWSS. Wyprodukowano 758 pojazdów.
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu