19 września Departament Obrony Stanów Zjednoczonych poinformował o podpisaniu umowy z Collins Aerospace w sprawie prac związanych z przygotowania wyposażenia misyjnego dla samolotów dowodzenia i łączności E-XX.

Wrześniowa umowa ma wartość 46 mln USD i dotyczy przygotowania systemu łączności ultra niskiej częstotliwości (VLF) do montażu w samolotach Lockheed Martin C-130J Super Hercules, które zostały wybrane do roli następców obecnie eksploatowanych Boeing E-6B Mercury. W momencie podpisania umowy uruchomiono pełne finansowanie prac, które mają zostać zrealizowane do września 2026 roku.

Jest to druga umowa dotycząca prac związanych z programem E-XX (być może oznaczonym w przyszłości jako EC-130J). W kwietniu 2023 roku zawarto umowę z korporacją Lockheed Martin w sprawie realizacji prac projektowych pozwalających na dostosowanie C-130J-30 Super Hercules do roli maszyn dowodzenia i łączności. Zmiany mają obejmować przede wszystkim kabinę ładunkową, gdzie znajdą się elementy wyposażenia misyjnego – m.in. system łączności VLF oraz stanowiska robocze dla operatorów systemów.

E-XX mają zastąpić obecnie używane samoloty Boeing E-6B Mercury w roli latających punktów dowodzenia i łączności niezbędnych w utrzymaniu systemu odstraszania nuklearnego. Podstawową misją floty maszyn tego typu jest kierowanie walką z wykorzystaniem broni nuklearnej – w ramach swoich zadań mają kierować atakami z wykorzystaniem naziemnych pocisków balistycznych Minuteman, a także (dzięki terminalom VLF) stanowić element retransmisji danych pomiędzy punktami dowodzenia oraz okrętami podwodnymi uzbrojonymi w pociski balistyczne Trident.

Docelowe zapotrzebowanie lotnictwa morskiego opiewa na około osiemnaście egzemplarzy. Co ciekawe jest to powrót US Navy do rodziny C-130 Hercules w powyższym celu. W pierwszej połowie lat 60. XX wieku lotnictwo morskie Stanów Zjednoczonych zamówiło dwanaście C-130H, które przystosowano do roli retlansatorów TACAMO dla systemu dowodzenia floty podwodnej. Pierwsze z nich wdrożono do służby w 1963 roku. Były one wykorzystywane do 1993 roku, po czym skierowane na składowisko AMARG. Dwa z nich przebudowano do standardowej wersji i sprzedano Holandii w 2006 roku.