T-90 w rejonie Aleppo. Kadr z reportażu abchaskiej agencji ANNA News.

Pojawienie się przed dwoma laty na syryjskim froncie czołgów T-90 i ich aktywny udział w walkach był z pewnością zaskoczeniem. Od początku spekulowano, kim są członkowie ich załóg, chociaż oficjalne stanowisko rosyjskie jest takie, że przekazano je Siłom Zbrojnym Syryjskiej Republiki Arabskiej. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej jak dotąd nie ustosunkowało się do faktu przerzucenia T-90 do Syrii, dlatego nie ma nawet oficjalnego stanowiska, ile takich czołgów bierze udział w konflikcie syryjskim.

W Syrii znalazły się obie odmiany produkowane dla Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, a więc najstarsze, odmiany „dziewięćdziesiątek” – T-90 (Obiekt 188) i T-90A Władimir (Obiekt 188A1). T-90 to wersja z wieżą odlewaną, przejętą z późnych wersji T-72B, a T-90A pierwsza z wieżą spawaną. Jeśli chodzi o T-90A, to w stosunku do poprzednika, ma także mocniejszy silnik (W-92S2 o mocy 736 kW/1000 KM), celownik nocny działonowego z noktowizorem Buran-PA lub termowizorem Agawa-2 (od 2006 r. ESSA), zmodernizowaną odmianę armaty – 2A46M-5, ulepszony automat ładowania, a być może także zmodernizowany układ stabilizacji armaty itp.
Seryjna produkcja czołgu T-90 zaczęła się w 1992 r. i w latach 1992–1998 (od 1994 r. także wariant dowódczy T-90K) Uralwagonzawod opuściło ok. 120 czołgów dla SZ FR. Z racji problemów finansowych MO FR przestało na kilka lat zamawiać czołgi i dostawy na własne potrzeby wznowiono dopiero w 2004 r., w międzyczasie realizując kontrakt indyjski. W latach 1999–2004 czołg T-90 został zmodernizowany i kolejna partia czołgów dla Rosji została dostarczona już w wersji T-90A Władimir. Łącznie zakłady z Niżnego Tagiłu wyprodukowały 32 T-90A modelu 2004 i 337 T-90A modelu 2006, z tego ok. 80 w wersji dowodzenia T-90AK (lata 2004–2011, według innych danych do 2010 r. przekazano co najmniej 217 czołgów, w tym 7 w wersji dowodzenia AK). Czołg T-90A do uzbrojenia SZ FR został przyjęty oficjalnie dopiero w 2005 r.
Łącznie SZ FR dysponują, czy raczej do niedawna dysponowały (w zależności od źródła) od ok. 350 do ok. 550 czołgami w wersjach T-90/K i T-90A/AK, z których część było zmagazynowanych.
Najnowsza wersja czołgu, czyli T-90MS, została opracowana z myślą o kontrahentach zagranicznych i SZ FR jej nie zamawiają, zadowalając się np. modernizacją „siedem dwójek” do standardu T-72B3, będącego tańszą alternatywą T-90A. Można zatem skonstatować, że syryjskiemu sojusznikowi przekazano de facto partię najnowszych, użytkowanych przez rosyjską armię seryjnych czołgów i to w dodatku – najprawdopodobniej – przynajmniej w części bezpośrednio z jednostek. Nigdy nie zostało oficjalnie potwierdzone z jakiego związku taktycznego pochodzą przekazane T-90, ale poprzez porównanie kamuflażu przypuszcza się, że czołgi mogły należeć do jednej z brygad liniowych.
Skoro o kamuflażu mowa, czołgi były malowane w dwojaki sposób – jednolicie pokryte ciemnozieloną farbą i w trójbarwnym, standardowym kamuflażu. Potem, już po pewnym czasie od dostarczenia, odróżnianie wozów bojowych po malowaniu stawało się coraz trudniejsze, nie można także wykluczyć wersji o celowym przemalowaniu pojazdów. Z czasem zniknęły z nich także jakiekolwiek oznaczenia taktyczne. Sprawia to wrażenie celowej dezinformacji – wobec niewielkiej, zapewne, liczby przekazanych czołgów, utrudnianie ich identyfikacji pozwala uczynić wrażenie, że jest ich więcej niż w rzeczywistości, co daje propagandowe korzyści stronom: rosyjskiej i rządowej syryjskiej.