Rosyjski samolot myśliwski Su-35S z czerwonym numerem bocznym 52 sfotografowany w czasie wykonywania zadania bojowego z syryjskiej bazy lotniczej Chmejmim. Zachodnie zdjęcia satelitarne Chmejmim potwierdzają, że w bazie stale stacjonowały cztery myśliwce tego typu.

Wśród analityków jest niemal pełna zgoda, że przebazowanie do Syrii rosyjskich samolotów myśliwskich nowego pokolenia Su-35S, klasyfikowanych jako generacja 4++, miało małe uzasadnienie operacyjne, ale duże znaczenie marketingowe. Jest bowiem oczywiste, że udział sprzętu bojowego, w tym samolotów i ich uzbrojenia, w realnym konflikcie zbrojnym, ma szczególne znaczenie propagandowo-promocyjne i może przekładać się bezpośrednio na zamówienia eksportowe.

Samoloty Su-35S nie wchodziły w skład Komponentu Lotniczego Sił Powietrzno-Kosmicznych Rosji w Syrii od początku kampanii syryjskiej. Cztery myśliwce tego typu przebazowano do Syrii dopiero kilka miesięcy po rozpoczęciu działań lotniczych przez samoloty i śmigłowce Sił Powietrzno-Kosmicznych Federacji Rosyjskiej (SPK FR), 30 stycznia 2016 r. Związane było to z zestrzeleniem 24 listopada 2015 r. rosyjskiego taktycznego samolotu bombowego Su-24M przez turecki myśliwiec F-16C oraz pogorszeniem rosyjsko-tureckich stosunków dyplomatycznych. Przebazowanie Su-35S miało służyć zwiększeniu potencjału rosyjskiego lotnictwa myśliwskiego w Syrii. Samoloty Su-35S stanowiły wzmocnienie dla dwumiejscowych myśliwców Su-30SM, które w Syrii pojawiły się wraz z przybyciem do tego kraju rosyjskiego komponentu lotniczego.
Niemal natychmiast po przybyciu do Syrii samoloty myśliwskie Su-35S skierowano do eskortowania własnych taktycznych samolotów uderzeniowych wykonujących swoje zadania z syryjskiej bazy lotniczej Chmejmim, jak i bombowców dalekiego zasięgu atakujących cele w Syrii z lotnisk w Rosji. Jako zadanie marginalne Su-35S wykonywały uderzenia na obiekty naziemne. Początkowo bardziej przypominało to próby i zbieranie doświadczeń niż typowe działania operacyjne.

Prace nad Su-35S zapoczątkowano w 2003 r. Pięć lat później myśliwiec po raz pierwszy wzbił się w powietrze. Wprowadzenie do służby liniowej w rosyjskim lotnictwie pierwszych dwunastu samolotów myśliwskich tego typu miało miejsce pomiędzy grudniem 2012, a grudniem 2013 roku. Pełną gotowość bojową na Su-35S osiągnięto we wrześniu 2017 r.

Wysłane do Syrii cztery samoloty myśliwskie Su-35S były fabrycznie nowe, wyprodukowano je w Zakładach Lotniczych im. Gagarina w Komsomolsku nad Amurem. Otrzymały one numery boczne 03, 04, 05 i 06 (czerwone), SPK FR przekazano je 27 października (dwa) i 2 listopada 2015 r. (dwa). Były to egzemplarze seryjne 37 do 40, wykonane zgodnie z kontraktem zawartym z Ministerstwem Obrony Federacji Rosyjskiej w sierpniu 2009 r. i opiewającym na 48 myśliwców tego typu (wcześniej oblatano dwa egzemplarze prototypowe), których dostawa miała zostać zrealizowana w latach 2012-2015. W grudniu 2015 r. podpisano drugi kontrakt na dostawę 50 samolotów myśliwskich Su-35S z terminem realizacji do końca 2020 r.
Samoloty o których mowa skierowano do 23. pułku lotnictwa myśliwskiego, bazującego na lotnisku Dzemgi w pobliżu Komsomolska nad Amurem (303. Gwardyjska Mieszana Dywizja Lotnicza, 11. Armia Sił Powietrznych i Obrony Powietrznej, Wschodni Okręg Wojskowy). Miesiąc później przebazowano je na lotnisko Priwołżskij, gdzie znajduje się 116. Szkolne Centrum Zastosowania Bojowego rosyjskiego lotnictwa myśliwskiego. Wykonuje się tu strzelania kierowanymi pociskami rakietowymi „powietrze-powietrze”.
Su-35S przeleciały do syryjskiej bazy lotniczej Chmejmim przelatując nad Morzem Kaspijskim i wchodząc w przestrzeń powietrzną Iranu, Iraku i Syrii. Oficjalny rosyjski komunikat w tej sprawie został wydany 1 lutego 2016 r. Fotoreportaż z 5 lutego pokazuje uzbrojone samoloty myśliwskie Su-35S w trakcie dyżuru bojowego. Uchwycony w materiale egzemplarz z numerem bocznym 03 miał podwieszonych sześć kierowanych pocisków rakietowych „powietrze-powietrze”: dwa małego zasięgu R-74M (RWW-MD, rakieta wozduch-wozduch małoj dalnosti), dwa średniego zasięgu R-27T i dwa średniego zasięgu R-77-1 (RWW-SD, rakieta wozduch-wozduch średniej dalnosti). Dwa pierwsze pociski wyposażone są w termiczny układ samonaprowadzania (maksymalna odległość zwalczania celów powietrznych wynosi odpowiednio: 15-20 km i 15-50 km), natomiast trzeci jest wyposażony w aktywny radiolokacyjny układ samonaprowadzania i ma maksymalną odległość odpalenia +100 km. Stałe uzbrojenie samolotu stanowi działko GSz-301 kal. 30 mm z zapasem amunicji 150 nabojów.
Szczególne zainteresowanie budziły pociski „powietrze-powietrze” R-77-1 wprowadzone do eksploatacji w ostatnich latach i uważane za rosyjski odpowiednik amerykańskich AIM-120C AMRAAM.
Samoloty myśliwskie Su-35S w Syrii wykonywały zadania z zasobnikami systemu walki elektronicznej L265M10R Chibiny-M, montowanymi na końcach skrzydła.
Pierwsza zmiana Su-35S z Syrii do Rosji wróciła 14 grudnia 2016 r. Tego dnia prowadzone przez lidera Tu-154B-2 (numer rejestracyjny: RA-85586), wykonały one przelot z bazy lotniczej Chmejmim do bazy Marinowka.
Na lotnisku Marinowka stacjonowały wcześniej cztery inne samoloty myśliwskie Su-35S, które 21 listopada 2016 r. skierowano do bazy Chmejmim w ramach planowej rotacji. Płatowce o numerach bocznych 50, 51, 52 i 53 (czerwone), także dopiero co opuściły zakład w Komsomolsku nad Amurem i zostały przekazane SPK FR w połowie listopada. Trasa była taka sama jak poprzedniego klucza (Morze Kaspijskie, Iran, Irak i Syria), a w roli lidera leciał samolot Tu-154B-2 z analogicznym numerem rejestracyjnym (RA-85586).