Northrop Grumman MQ-4C Triton

Bezzałogowy system powietrzny Northrop Grumman MQ-4C został opracowany na zlecenie Sił Morskich Stanów Zjednoczonych w ramach programu budowy platformy do prowadzenia obserwacji na dużym obszarze morskim BAMS (Broad Area Maritime Surveillance). MQ-4C ma prowadzić misje zwiadu, wywiadu i rozpoznania ISR (Intelligence, Surveillance, and Reconnaissance) docelowo wspierając i uzupełniając flotę amerykańskich morskich samolotów patrolowych P-8A Poseidon. Osiągnięcie przez MQ-4C wstępnej gotowości operacyjnej jest planowane na 2018 r.

W ogłoszonym przez Siły Morskie Stanów Zjednoczonych (US Navy) przetargu na platformę BAMS wzięło udział trzech oferentów. Boeing zaproponował bezzałogową wersję samolotu dyspozycyjnego Gulfstream G550, Northrop Grumman morską wersję samolotu bezzałogowego RQ-4 Global Hawk, natomiast firma General Atomics morską wersję samolotu bezzałogowego MQ-9 Reaper nazwaną Mariner.
Przetarg wygrał koncern Northrop Grumman, któremu 22 kwietnia 2008 r. US Navy przyznała warty 1,16 miliarda dolarów kontrakt. We wrześniu 2010 r. samolot otrzymał oznaczenie MQ-4C, a w czerwcu 2012 r. nadano mu oficjalną nazwę – Triton. MQ-4C został zbudowany na bazie samolotu RQ-4B Block 30. Otrzymał jednakże nowe, wzmocnione strukturalnie, skrzydło z systemem odladzania krawędzi natarcia oraz systemem przeciwdrganiowym (gust alleviation). MQ-4C napędza silnik turbowentylatorowy Rolls-Royce AE 3007H – taki sam jaki jest montowany w samolotach RQ-4B oraz samolotach cywilnych Cessna Citation X lub Embraer ERJ 145. Zastosowano w nim jednak nowe oprogramowanie, po to aby zmniejszyć zużycie paliwa i móc bardziej elastycznie sterować siłą ciągu (w zakresie 28,9-39,7 kN). Wlot powietrza do silnika wyposażono w system odladzania, czego nie ma RQ-4B. Triton został wyposażony także w mocniejszy generator prądu.
Długość bezzałogowego samolotu MQ-4C to 14,5 m, wysokość 4,7 m a rozpiętość skrzydeł wynosi 39,9 m (jest o ponad trzy metry większa niż w samolocie P-8A Poseidon). Maksymalna masa startowa Tritona wynosi 14 628 kg. Rozwija prędkość maksymalną 610 km/h, osiąga pułap 18 288 m, a jego maksymalny zasięg to 15 tys. km. Teoretycznie MQ-4C może utrzymywać się w powietrzu przez 30 godzin. Załoga samolotu składa się z czterech operatorów naziemnych – dowódcy misji, pilota oraz dwóch operatorów systemów pokładowych. Sterowanie samolotem i prowadzenie misji odbywa się poprzez naziemną stację kontroli, która składa się z dwóch komponentów – modułu startów i lądowań LRE (Launch and Recovery Element) oraz modułu prowadzenia misji MCE (Mission Control Element).

Awionika

Sercem awioniki MQ-4C jest wielofunkcyjna aktywna stacja radiolokacyjna Northrop Grumman MFAS (Multi-Function Active Sensor). Zamontowana została w owiewce znajdującej się pod środkową częścią kadłuba. Jest to radiolokator typu AESA (Active Electronically Scanned Array) o nowatorskiej konstrukcji – łączy w sobie możliwość skanowania elektronicznego z mechanicznym obrotem anteny o 360°.