Komitet bezpieczeństwa rządu Indii (CSS), któremu szefuje premier tego kraju, zaakceptował 8 września br. rozpoczęcie programu zakupu samolotów transportowych Airbus C295MW. Długo oczekiwana decyzja umożliwia rozpoczęcie przygotowań do produkcji tego typu maszyn w Indiach.

Realizacja opiewającego na 56 egzemplarzy zamówienia o wartości 2,5 mld USD uczyni z Indii największego użytkownika C295 na świecie. Pierwsze 16 samolotów zbuduje Airbus w Sewilli (z udziałem polskiej fabryki koncernu na warszawskim Okęciu) w ciągu 48 miesięcy od podpisania kontraktu.

Pozostałe 40 maszyn powstanie w zakładach Tata Advanced Systems (TASL) z grupy przemysłowej Tata w ciągu 10 lat od podpisania umowy. Będą to pierwsze indyjskie samoloty wojskowe produkowane w fabryce należącej do prywatnego kapitału.

Pozostałe 40 samolotów C295MW zostanie wykonanych w Indiach przez Tata Advanced Systems w ciągu 10 lat od podpisania kontraktu. Fot. Airbus Defence & Space

C295MW zastąpią w Indian Air Force wykorzystywane od lat 60. ubiegłego wieku samoloty HS748, znane lokalnie jako Avro. Około 50 maszyn tego typu jest eksploatowanych obok setki zbliżonych rozmiarami i możliwościami An-ów-32.

Od rozpoczęcia produkcji seryjnej w 2001 r. w zakładach Airbusa (wcześniej CASA) w Sewilli w Hiszpanii powstało dotychczas ponad 200 tych znanych na całym świecie dwusilnikowych transportowców. Oficjalny portfel zamówień C295 to 222 egzemplarze, z czego 17 zostało zakupionych przez Polskę.

Drugą decyzją podjętą przez CSS jest zakup sześciu nowych samolotów wczesnego ostrzegania i kontroli powietrznej (AEW&C Block 2). Powstaną one na bazie pasażerskich Airbusów A319, pozyskanych z państwowych linii lotniczych Air India. Wartość projektu jest szacowana na 110 mld rupii (ok. 1,5 mld USD).

Lotnictwo wojskowe Indii dysponuje obecnie dwoma typami maszyn AEW&C. Zbudowane w kraju trzy samoloty Netra powstały na platformie Embraer ERJ-145. Radiolokator i inne systemy elektroniczne tych maszyn zostały opracowane w pierwszej dekadzie XXI wieku przez lokalną organizację badawczą DRDO (Defence Research and Development Organisation). Wykorzystano przy tym doświadczenia z eksploatacji zakupionych w 2004 r. trzech samolotów wczesnego ostrzegania i kontroli powietrznejA-50IE (wariant Iljuszyn Ił-76) z radiolokatorem Israel Aerospace Industries EL/W-2090.