W wyniku wprowadzanych zmian liczba eskadr USMC wyposażonych w zmiennowirnikowce MV-22 Osprey zostanie zmniejszona z siedemnastu do czternastu.
Tym samym zbyt często dochodziło do powielania wysiłku i rozpraszania środków. Obecnie, co należy mocno podkreślić, ma zostać wprowadzona ścisła integracja dwóch rodzajów sił zbrojnych, które łączy prowadzenie działań w środowisku morskim. Zarówno Marynarka Wojenna jak i Korpus Piechoty Morskiej zgodnie uznały, że ich przyszłość jest ze sobą powiązana w wielu obszarach. US Marine Corps spodziewa się wykorzystać akweny morskie jako przestrzeń dogodną do wykonywania manewrów i w związku z tym będzie to wymagało jeszcze bardziej ścisłej współpracy z US Navy. Z drugiej strony, także Marynarka Wojenna uznała, że w wielu sytuacjach będzie potrzebowała większego wsparcia sił i środków jakimi dysponuje Korpus Piechoty Morskiej, w celu zneutralizowania takich niebezpiecznych narzędzi będących w posiadaniu przeciwnika jak np. stacje radiolokacyjne oraz ofensywne środki walki z siłami morskimi rozmieszczone przez przeciwnika na lądzie, by zapewnić okrętom swobodę żeglugi.
BSP MUX Korpusu Piechoty Morskiej zaliczane do grupy piątej UAS mają być zdolne do bazowania na pokładach okrętów US Navy i uniwersalnych okrętów desantowych USMC.
Zmiany organizacyjne tego typu zawsze związane są z redukcjami, w celu uniknięcia dublowania struktur, sił i środków. Znacznie zmniejszona zostanie ilość samolotów załogowych z 440 do około 300. Redukcje w tym segmencie spowodują zmniejszenie zamówienia na wielozadaniowe samoloty myśliwskie bazowania pokładowego F-35 o około 120-130 sztuk (liczba eskadr – 18, zostanie utrzymana, ale liczba samolotów w nich zostanie zmniejszona z szesnastu do dziesięciu). Zredukowana zostanie ilość eskadr śmigłowców bojowych AH-1Z i wielozadaniowych UH-1Y z obecnych siedmiu do pięciu. Cięcia dotkną trzy z ośmiu eskadr ciężkich śmigłowców transportowych wyposażonych w wiropłaty CH-53E (CH-53K). Ilość eskadr wielozadaniowych zmiennowirnikowców MV-22B ulegnie redukcji z siedemnastu do czternastu.
Jednocześnie planuje się rozbudowę wybranych elementów USMC. Liczba dywizjonów tankowców powietrznych KC-130J zostanie zwiększona z trzech do czterech. Podwojona zostanie ilość eskadr systemów bezzałogowych statków powietrznych (BSP) z trzech do sześciu. Komponent lotniczy US Marine Corps dysponuje na poziomie taktycznym eskadrami rozpoznawczych BSP RQ-21A Blackjack.
Jednak dla tego rodzaju sił zbrojnych potrzebne są również większe bezzałogowe statki powietrzne zdolne do wykonywania misji z zakresu zwiadu, wywiadu i rozpoznania, walki elektronicznej oraz uderzeniowych. Dlatego do US Marine Corps trafią używane od wielu lat w US Air Force rozpoznawczo-uderzeniowe systemy bezzałogowych statków powietrznych MQ-9 Reaper. Jest to jednak tylko rozwiązanie pomostowe, ponieważ USMC od 2016 r. intensywnie pracuje nad dużym BSP zaliczanym do grupy piątej (Group 5 Unmanned Aircraft Systems), o nazwie MAGTF (Marine Air-Ground Task Force) Unmanned Aerial System Expeditionary lub krótko MUX.
Korpus Piechoty Morskiej chce, by nowy sprzęt pomógł wypełnić konkretną lukę w zdolnościach lotniczych US Marine Corps wykorzystywanych nad akwenami morskimi. USMC będzie dysponował tradycyjnymi śmigłowcami, śmigłowcami z napędem mieszanym i zmiennowirnikowcami oraz wielozadaniowymi samolotami bojowymi skróconego startu i pionowego lądowania F-35B, przeznaczonymi do wykonywania zadań uderzeniowych oraz gromadzenia i dystrybucji danych. Ale bardzo potrzebne są także zaawansowane środki do wczesnego ostrzegania i prowadzenia walki elektronicznej oraz platformy powietrzne do transportu ładunków i ludzi.
Chociaż Marynarka Wojenna nie miała planów dotyczących systemów BSP zaliczanych do grupy piątej, Korpus Piechoty Morskiej od początku zapewniał, że wprowadzenie do uzbrojenia US Marine Corps nowego sprzętu uwzględnia potrzebę integracji w wielu obszarach działania realizowanych we współpracy z US Navy. Będzie to możliwe. Już teraz uwzględnia się to, by przyszła flota BSP MUX pasowała gabarytowo do rozmiarów hangarów stosowanych na niszczycielach należących do US Navy.
Podczas gdy US Navy intensywnie pracuje nad programem FVL (Future Vertical Lift), który jest dla tego rodzaju sił zbrojnych priorytetem, to zaczyna również uwzględniać w swojej koncepcji obecność BSP MUX. Teraz przyszedł czas na ustalenie co w tej sprawie jest, a co nie jest zrobione i co będzie jeszcze do wykonania. Dla US Navy i USMC niezwykle ważna jest kwestia walki elektronicznej. To nie ma być BSP przeznaczony tylko do transportu. Dlatego teraz jest czas na pytania o każdy szczegół wymagający podjęcia decyzji, którą należy podjąć, i który będzie wpływał na przyszłe rozwiązania.
W 2018 r. USMC zastosował modelowe rozwiązanie w celu usprawnienia procesu projektowania, rozwoju, testowania i oceny planowanego do budowy BSP MUX, a następnie NAVAIR (Naval Air Systems Command) ogłosiło strategię szybkiego nabycia w oparciu o zlecenie otrzymane z Departamentu Marynarki Wojennej, tak by osiągnąć wstępną gotowość operacyjną znacznie szybciej i za mniejsze pieniądze.
Strategia szybkiego pozyskiwania uwzględnia zadania dla przemysłu, tak by skupić się na konkretnych obszarach zadaniowych, w tym na wczesnym ostrzeganiu i kontroli sytuacji w powietrzu, zwiadzie, wywiadzie i rozpoznaniu, walce elektronicznej i ważnej funkcji przekaźnika (retlanslatora) danych. Takie sygnały o wyzwaniach i oczekiwaniach dla przemysłu zostały oficjalnie przekazane w maju 2019 r. Co ważne, specyfikacja nie definiowała typu statku powietrznego – mógł więc to być klasyczny śmigłowiec, śmigłowiec z napędem mieszanym lub zmiennowirnikowiec. We wrześniu 2019 r. NAVAIR otworzył specjalne laboratorium przeznaczone do zbadania zdolności BSP MUX w komunikowaniu się na linii „ziemia-powietrze”. Praca w laboratorium ma ewoluować, w zależności od tego jak szybko kolejne systemy będą gotowe do testowania. Wszystko po to, by sprawdzać, czy są one odpowiednio przygotowane dla potrzeb programu BSP MUX.
Od listopada 2019 r., NAVAIR i Combat Development and Integration rozpoczęli eksperyment z wykorzystaniem technik symulacji, by zbadać konfigurację ładunku użytecznego i planowane możliwości tego BSP. Firma SIMEX pomaga w opracowaniu formalnej koncepcji operacji dla BSP MUX i innych potencjalnych rozwiązań związanych z zastosowaniem bezzałogowego statku powietrznego tego typu. W oczekiwaniu na nowe wytyczne nadal będzie badana koncepcja i możliwości BSP MUX poprzez zastosowanie takich narzędzi jak modelowanie, symulacja, gra wojenna i eksperyment.
BSP MUX początkowo miał zapewnić możliwość przeprowadzenia precyzyjnego ataku oraz eskortowania oddziałów zmiennowirnikowców MV-22. Dlatego należało dokładnie przeanalizować środowisko i warunki działania, by zapewnić mu pożądaną do realizacji zadań tego typu prędkość i zasięg oraz możliwość działania z pokładów uniwersalnych okrętów desantowych, statków lub nie przygotowanych specjalnie do wykonywania startów i lądowań lądowisk lądowych. BSP MUX miał być zmiennowirnikowcem. Jednak badania i wnioski przekazane przez przemysł lotniczy pokazały, że wszystkie pożądane atrybuty wymagałyby budowy platformy powietrznej, która mogłaby operować tylko z uniwersalnych okrętów desantowych i byłaby bardzo kosztowna dla US Marine Corps, uniemożliwiając zakup w wystarczającej liczbie.
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
