Historia Flensburger Fahrzeugbau Gesellschaft mbH sięga roku 1872, kiedy we Flensburgu powstała stocznia pod nazwą Flensburger Schiffbau-Gesellschaft (FSG), mająca budować żaglowe i parowe statki handlowe o stalowych kadłubach. W kolejnych latach w FSG zaczęto budować także pływające doki oraz żurawie, a na początku XX wieku stocznia została poważnie zmodernizowana i rozbudowana. Omawianie stoczniowej działalności firmy, prowadzonej zresztą pod tradycyjną marką także obecnie, nie jest jednak celem tego artykułu. Na początku lat 60. XX wieku, w związku z szybką rozbudową Bundeswehry, Federalne Ministerstwo Obrony z jednej strony zaczęło intensywnie wspierać odbudowę zachodnioniemieckiego przemysłu obronnego, który mógłby dzięki temu stać się głównym dostawcą uzbrojenia i sprzętu dla wszystkich rodzajów sił zbrojnych, z drugiej zaś poszukiwać firm, które mogłyby świadczyć usługi serwisowe na rzecz Bundeswehry, w tym w zakresie obsług i napraw wozów bojowych oraz pojazdów wojskowych.
Propozycję włączenia się do obsług pojazdów wojskowych i innego wyposażenia Bundeswehry otrzymała także firma z Flensburga, która stosowne kompetencje mogła zbudować w oparciu o swoje warsztaty remontowe wyposażenia okrętowego i przemysłowego. Działalność w tej sferze rozpoczęto w 1963 r., a od jej pierwszych dni nową specjalizacją firmy stało się wsparcie eksploatacji pojazdów gąsienicowych Bundeswehry – od transporterów opancerzonych M113, przez czołgi Leopard 1 i pojazdy specjalistyczne na ich bazie, bojowe wozy piechoty Marder, po czołgi Leopard 2 i wozy zabezpieczenia technicznego Bergepanzer 3. W 1980 r. skoncentrowano ją w samodzielnej firmie, która otrzymała nazwę FFG Flensburger Fahrzeugbau Gesellschaft mbH.
Zdobyte doświadczenia pozwoliły pod koniec lat 80. XX wieku przystąpić do modernizacji transporterów M113 według własnego projektu. Najpierw, na zlecenie Bundeswehry, firma współuczestniczyła w programie Nutzungsdauerverlängerung 1 (NDV1, Wydłużenie Okresu Użytkowania etap 1), który objął remont generalny pojazdów i montaż nowego dwuobwodowego układu hamulcowego i układu sterowania, a także nowych taśm gąsienic. Do takiego standardu, oznaczonego w Bundeswehrze G2, doprowadzono w FFG od 1997 do 2003 r. 421 pojazdów wersji M113A1G i na niej bazujących. Potem, już samodzielnie, zrealizowano modernizację pojazdów rodziny M113, których masa bojowa przekraczała 12,5 tony, w ramach programu przedłużenia okresu eksploatacji Nutzungsdauerverlängerung 2 (NDV2). Poza modyfikacjami z zakresu NDV1 objął on także wymianę zespołu napędowego na zupełnie nowy. Oryginalny silnik wysokoprężny Detroit Diesel 6V53, współpracujący z hydromechaniczną automatyczną skrzynią biegów Allison TX100, zastąpiono power-packiem integrującym silnik wysokoprężny MTU 6V 183TC22 Euro 2 o mocy 220 kW/300 KM i hydrostatyczną automatyczną przekładnię ZF typu LSG 1000, zainstalowano także nowy układ chłodzenia. Zmiany objęły także system sterowania – dźwignie sterowania planetarnymi mechanizmami skrętu zastąpił wolant, wzmocniono także zawieszenie oraz zainstalowano generator elektryczny większej mocy i dodatkowe zbiorniki paliwa. To wszystko przyczyniło się nie tylko do poprawy własności trakcyjnych pojazdu i uproszczenia jego obsługi, ale także zwiększenia maksymalnej masy pojazdu do 15 ton (później, w wersji wydłużonej, 16 ton). Taki standard określono jako G3. Od 2001 r. takiej konwersji poddano 540 transporterów rodziny M113 (z tego 331 dla Bundeswehry w okresie 2001–2007), także dla odbiorców eksportowych. Co ciekawe, pierwszym kontrahentem na tę odmianę były Wojska Lądowe Królestwa Danii, a stosowną umowę podpisano w 1999 r. Modernizacją objęto łącznie 257 pojazdów, a zmodernizowane do standardu G3 DK pojazdy dostarczono w latach 2001–2004, wybrane otrzymały wydłużone podwozie z sześcioma parami kół nośnych. Część z nich powstało w zakładach we Flensburgu, pozostałe – przy współpracy technicznej FFG – w lokalnych zakładach HMK Industries.
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu