17 maja Marynarka Wojenna Republiki Federalnej Niemiec wprowadziła do służby fregatę Sachsen-Anhalt, trzecią z czterech zamówionych jednostek typu F125 Baden-Württemberg.

Sachsen-Anhalt (F224) weszła w skład 4. Dywizjonu Fregat (4. Fregattengeschwader) w Wilhelmshaven, należącego do 2. Flotylli Operacyjnej (Einsatzflottille 2). Budowa okrętu zakończyła się formalnie 30 marca br. odbiorem od producenta przez Federalne Biuro ds. Wyposażenia, Technologii Informacyjnych i Wsparcia Sił Zbrojnych BAAINBw (Bundesamt für Ausrüstung, Informationstechnik und Nutzung der Bundeswehr). Serię czterech „fregat ekspedycyjnych” typu F125 buduje konsorcjum celowe ARGE F125, utworzone przez niemieckie grupy stoczniowe thyssenkrupp Marine Systems i Fr. Lürssen Werft. Ostatnia z nich – Rheinland-Pfalz (F225) – ma zostać przekazana jeszcze w tym roku.

Okręty typu F125, to duże jednostki o wyporności 7200 t, długości 149,0 m, wyposażone w napęd hybrydowy spalinowo-elektryczny CODLAG zapewniający prędkość 26 węzłów. Oprócz typowych działań narodowych i koalicyjnych, będą uczestniczyły głównie w misjach o charakterze prewencyjnym, antykryzysowym i stabilizacyjnym w zapalnych rejonach świata. Wiąże się to z wymogiem „intensywnej eksploatacji”, czyli jak największej dostępności okrętów w strefie działania oraz zdolności wykonywania przez nie zadań przy udziale nielicznej załogi. Ponadto wśród wymogów było zastosowanie automatyzacji użycia uzbrojenia przeciw zagrożeniom asymetrycznym, taktyczne wsparcie ogniowe sił lądowych i możliwość bazowania wojsk specjalnych. Idea intensywnej eksploatacji oznacza zdolność przebywania w rejonie misji przez cztery miesiące, dostępność w morzu przez 5000 godzin rocznie i 68-miesięczny cykl międzyremontowy. Ponadto F125 będą obsługiwane przez dwie około 120-osobowe załogi, zmieniające się co cztery miesiące. Dla porównania obsada starszej fregaty typu F124 Sachsen, to 255 ludzi.

F125 mają dodatkowe pomieszczenia dla 50 operatorów sił specjalnych. Mają oni do dyspozycji sale do treningu i przygotowań do misji, scentralizowane stanowisko dowodzenia i łączności oraz salę odpraw, a okrętowy szpital ma zapewnić pomoc rannym. W razie potrzeby na pokładzie można umieścić dwa kontenery TEU z dodatkowym sprzętem. Do przewożenia komandosów używane są cztery duże łodzie motorowe firmy Fr. Fassmer o długości 10,1 m i prędkości maksymalnej 42 węzłów, rozmieszczone w oddzielnych wnękach w burtach. Dodatkowym środkiem transportowym są dwa śmigłowce NH90 Sea Lion w hangarach na rufie.

Wsparcie artyleryjskie i obronę przed zagrożeniami asymetrycznymi zapewni 127 mm armata Leonardo Lightweight, strzelająca amunicją konwencjonalną i specjalną – Vulcano o zasięgu do 100 km. Pozwoli to na taktyczne wsparcie oddziałów walczących w głębi lądu. Ta sama firma dostarczy 12,7 mm stanowiska strzeleckie Hitrole NT, kierowane zdalnie i mające możliwość wychylania się za obrys burty w celu ostrzału obiektów znajdujących się tuż przy niej. Każda z fregat ma ich pięć. Wstępne wykrywanie małych, szybko poruszających się obiektów zapewni system radiolokacyjny TRS-4D/NR z antenami ścianowymi na obu masztach oraz dwie głowice optoelektroniczne Thales Mirador i działający w podczerwieni system Diehl Defence SIMONE. Urządzenia te oraz, przetwarzający pochodzące z nich informacje, system walki FüWES pozwolą na automatyczne prowadzenie celów i ich wczesną eliminację.

Do zwalczania celów morskich posłuży osiem pocisków Boeing RGM-84F Harpoon, zaś obronę przed środkami napadu powietrznego, zapewniają dwie wyrzutnie systemu rakietowego RIM-116 RAM i dwie 27 mm armaty MLG 27.