Nowy nabój 6.8 TVCM, jak widać na zdjęciu, ma długość identyczną jak klasyczny 7,62×51 mm NATO i poza znacznie lepszymi osiągami, jest też o 30% lżejszy.

W połowie czerwca ujawniono interesującą informację związaną z amerykańskim programem Next Generation Squad Weapon (NGSW), mającym wyłonić następcę karabinków automatycznych M4A1 i zespołowej broni wsparcia M249 SAW (FN Minimi) zasilanych amunicją pośrednią. Początki programu sięgają co najmniej 2016 r., ale większe zainteresowanie nim pojawiło się trzy lata temu.

Mianowicie firma True Velocity, będąca jednym z konkurujących podmiotów (w partnerstwie z Berettą i LoneStar Future Weapons, które zastąpiło General Dynamics Ordnance) zaprezentowała możliwość adaptacji istniejących konstrukcji zasilanych nabojem karabinowym 7,62×51 mm NATO do swojego naboju 6.8 TVCM (6,8×51 mm), wykorzystującego pocisk 6,8 mm o masie 8,75 g (135 gr), połączony z nową łuską, aczkolwiek będącą pochodną zastosowanej w naboju 7,62×51 mm NATO. Wszyscy uczestniczący w programie muszą przedstawić rozwiązania oparte na nowym pocisku, zdolne do pokonywania indywidualnych osłon balistycznych na dystansach nawet 600 m. Aktualnie używane naboje 5,56×45 mm NATO charakteryzują się zbyt małą masą pocisku (62 gr), a karabinowa amunicja 7,62×51 mm NATO wykorzystuje znacznie cięższe pociski (M80 – 147 gr lub M118LR – 175 gr, używane przez strzelców wyborowych) i ma zbyt słaby ładunek miotający. Z tego względu pociski stosowane w amunicji 7,62×51 mm NATO osiągają pomiędzy 800÷900 m/s (zależnie od zastosowanego pocisku). Amerykanie uznali, że najlepszym rozwiązaniem będzie wykorzystanie pocisku kalibru 6,8 mm, który miałby uzyskiwać prędkość początkową w zakresie 920÷1066 m/s.

SIG Sauer oferuje w postępowaniu duet klasycznego karabinka automatycznego i zespołowej broni wsparcia zasilanej z taśmy.

True Velocity zastosowało w swojej koncepcji amunicji polimerową łuskę pozbawioną charakterystycznej szyjki z metalową wkładką. Powodem usunięcia szyjki jest uproszczenie i wzmocnienie konstrukcji. Metalowa wkładka jest z kolei niezbędna, ponieważ dotychczas nikt nie zaprojektował łuski z polimerową kryzą zdolną przetrwać ekstrakcję.

Alternatywne podejścia w programie oferuje SIG Sauer, proponując łuskę ze stopu składającego się z mosiądzu i innych materiałów, mogącą wytrzymać znacznie wyższe ciśnienie gazów. Efektem jest spełnianie założonych osiągów już w przypadku bardzo poręcznej klasycznej konstrukcji z 13-calową (330 mm) lufą, co pokazał SIG karabinkiem MCX Spear. Propozycja SIG Sauera jest też najbardziej zbliżona koncepcyjnie do aktualnie stosowanego duetu karabinków automatycznych M4A1 i zespołowej broni wsparcia M249 SAW (FN Minimi). Obejmuje karabinek NGSW-R z ergonomią karabinków systemu AR-15 i NGSW-AR zasilany z taśmy nabojowej przy o 40% zredukowanej masie względem aktualnie wykorzystywanego M249 SAW (FN Minimi). Takie rozwiązanie byłoby najprostsze do wprowadzenia pod względem szkoleniowym.

Trzecią opcją jest najbardziej rewolucyjna koncepcja teamu Textron Systems z niemieckim Heckler & Kochem, wykorzystująca amunicję teleskopową, opracowaną przy współpracy z Olin Winchester. Z plusów należy wspomnieć, że polimerowa amunicja teleskopowa jest najbardziej kompaktowa i najlżejsza spośród wszystkich rozwiązań, ponieważ redukcja masy wynosi 35% w porównaniu do klasycznego naboju. Ponadto, ze względu na brak kryzy, nabój, a następnie zużyta łuska, są kierowane do przodu podczas cyklu strzelania. Jest to zatem odwrotna droga łuski niż w typowych rozwiązaniach (można domniemywać, że swoistą inspiracją był karabinek HK G11). Jest to najbardziej ambitne podejście, aczkolwiek z pewnością najdroższe i najbardziej skomplikowane w implementacji w porównaniu do konkurentów. Textron Systems wraz z HK, podobnie jak SIG Sauer, oferują duet karabinka podstawowego i jego wersji wsparcia zasilanej z taśmy nabojowej.

Każda propozycja ma swoje zalety i wady, ale koncepcja naboju z polimerową łuską True Velocity wydaje się dziś najtańszym i najprostszym w implementacji rozwiązaniem. W przypadku amunicji teleskopowej nie ma mowy o jej łatwym wykorzystaniu w zaadaptowanych, aktualnie wykorzystywanych wzorach broni strzeleckiej, a wymogi dotyczące ciśnienia w komorze nabojowej dla amunicji SIG Sauera wykluczają jej zastosowanie w obecnej broni na nabój 7,62×51 mm NATO. Mowa tutaj o aż 80 000 PSI w stosunku do 60 000 PSI. Tymczasem nabój 6.8 TVCM generuje ciśnienie w standardowym zakresie, ale z kolei do osiągnięcia wymaganych osiągów w programie NGSW potrzebna była dłuższa lufa. Z tego względu, aby uzyskać ograniczenie długości nowego karabinka, partnerem True Velocity były pierwotnie firmy General Dynamics Ordnance i Beretta, oferujące własną konstrukcję typu bullpup zamiast klasycznego wzoru. Z jednej strony będzie to wymagać zmiany przyzwyczajeń żołnierzy, ale z drugiej pojawia się możliwość wykorzystania nowego naboju w innych konstrukcjach broni wsparcia lub wyborowej, bez konieczności wprowadzania do uzbrojenia całkowicie nowych jej wzorów. Opcja modyfikacji posiadanego uzbrojenia zawsze jest korzystniejsza finansowo od wprowadzania nowego i będzie mniejszym wyzwaniem logistycznym ze względu na wykorzystanie tylko jednego kalibru wspólnego dla wielu broni.