Bojowy woz piechoty BMP-1 z improwizowanym opancerzeniem dodatkowym, wykorzystywany przez bojownikow ugrupowania Dzabhat an-Nusra kontrolowanego przez Al-Kaide. Zostal zdobyty przez syryjskie wojska rzadowe we wrzesniu 2017 r. na polnoc od miasta Hama.
Pawilon, który przedstawiciele rosyjskich mediów szybko określili mianem „syryjskiej ekspozycji“, organizatorzy ulokowali w rejonie kompleksu muzealno-wystawienniczego Patriot, znanym jako „partyzancka wioska“. W jednej z sal, oprócz podstawowych informacji na temat działań Zgrupowania Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej w Syryjskiej Republice Arabskiej, zgromadzono sprzęt – oryginalny i w postaci modeli – używany przez rosyjskich żołnierzy, a także wiele egzemplarzy uzbrojenia i wyposażenia – wykonanego samodzielnie i zagranicznej proweniencji – zdobytego na oddziałach tzw. państwa islamskiego podczas operacji bojowych w prowincjach Aleppo, Hims, Hama i innych rejonach Syrii. Kolejne tablice informacyjne poświęcone były poszczególnym rodzajom wojsk, ich użyciu w konflikcie, a także osiągniętym sukcesom podczas działań bojowych.
W części ekspozycji poświęconej Siłom Powietrzno-Kosmicznym (WKS, Wozduszno-Kosmiczeskije Siły, do 31 lipca 2015 r. WWS, Wojenno-Wozdusznyje Siły), poza informacjami na temat użycia rosyjskiego lotnictwa nad Syrią, a także działania służb wsparcia działań, nie zabrakło także kilku ciekawostek na temat wykorzystania środków obrony przeciwlotniczej. Należy uświadomić sobie, że rozmieszczenie środków tej kategorii i ich obecność w Syrii jest ważnym instrumentem propagandy, ale wiarygodnych informacji na temat rzeczywistego składu, a przede wszystkim działalności bojowej tego ugrupowania, wciąż jest niewiele.
Dużo materiałów fotograficznych i filmowych dotyczących środków OPL Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej (MO FR) udostępniło podczas pierwszej fazy lotniczego przerzutu elementów rakietowego systemu przeciwlotniczego S-400 do bazy lotniczej Humajmim. Potem poszczególne elementy budowanego systemu docierały do Syrii nie tylko samolotami, ale także drogą morską. Na dostępnych fotografiach i kadrach telewizyjnych reportaży, na terenie bazy Humajmim, która jest zasadniczym miejscem rozlokowania sił WKS w Syrii, widoczne są nie tylko wszystkie zasadnicze elementy systemu S-400 (radar śledzenia i naprowadzania 92N6, radar wykrywania celów 96Ł6 WWO, radar wykrywania celów dalekiego zasięgu 91N6, co najmniej cztery wyrzutnie 5P85SM2-01), a także inne środki ogniowe (przeciwlotnicze rakietowe wozy bojowe 72W6-4 Pancyr-S), ale także systemy walki elektronicznej (Krasucha-4).
Kolejny pododdział wyposażony w system rakietowy S-400 został rozlokowany prawdopodobnie niedaleko miejscowości Masjaf w prowincji Hama i osłania bazę Tartus. W tym przypadku zestaw sprzętu jest analogiczny do zaobserwowanego w Humajmim, a do bezpośredniej osłony systemu S-400 wykorzystano PRWB 72W6-4 Pancyr-S. W rejonie Masjaf potwierdzono także fakt rozwinięcia pojedynczego zestawu mobilnej stacji radiolokacyjnej 48Ja6M Podljot-M, przeznaczonej do wykrywania celów niskolecących o małej skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego, a do takich należą np. bezzałogowce powietrzne.
Samobieżne artyleryjsko-rakietowe przeciwlotnicze wozy bojowe rodziny 72W6 systemu Pancyr-S (nie wiadomo, czy odmiany 72W6-2, czy 72W6-4 z nowszym typem radaru wykrywania celów) zostały także włączone do systemu obrony bazy morskiej Tartus.
Podczas forum Armija 2017 MO FR ujawniło przy okazji ekspozycji syryjskiej wybrane informacje dotyczące działań środków OPL rosyjskiego kontyngentu w Syrii w okresie od marca do lipca 2017 r. Do dziś brak jest jednak jakichkolwiek informacji o zastosowaniu w działaniach bojowych systemu rakietowego S-400 bądź okrętowego systemu S-300F, znajdującego się w uzbrojeniu krążowników rakietowych Warjag i Moskwa (proj. 1164) oraz Pietr Wielikij (proj. 11442), które okresowo biorą udział w operacjach we wschodniej części Morza Śródziemnego. Jeśli taki fakt miałby miejsce, zapewne informowałyby o nim światowe media, ponieważ byłby niemal niemożliwy do ukrycia przed opinią publiczną.
Mimo że wspomniane informacje nie są pełne, można z nich wnioskować, że wiosną i latem 2017 r. rosyjska OPL w Syrii działała dosyć intensywnie. Odległości na jakie prowadzono ogień, a także kategorie zwalczanych celów wskazują, że lwią część zadań zrealizowały obsługi PRWB systemu Pancyr-S. We wspomnianym okresie deklarowano łącznie 12 przypadków otwarcia ognia do konkretnych celów (w jednym z następnych numerów WiT udziałowi systemu Pancyr-S w działaniach w Syrii poświęcony zostanie odrębny artykuł).
Częścią rosyjskiego kontyngentu wojskowego w Syrii jest także Grupa Operacyjna Marynarki Wojennej Federacji Rosyjskiej na Morzu Śródziemnym. W sierpniu 2017 r. wymieniano udział w działaniach u brzegów Syrii m.in.: ciężkiego krążownika lotniczego Admirał Fłota Sowieckowo Sojuza Kuzniecow (proj. 11435), ciężkiego krążownika rakietowego Pietr Wielikij (proj. 11442), dużego okrętu ZOP Wiceadmirał Kułakow (proj. 1155), fregaty Admirał Essen (proj. 11356), okrętu podwodnego Krasnodar (proj. 6363), dozorowca Dagestan (proj. 11661), małych okrętów rakietowych proj. 21631 (Uglicz, Grad Swijażsk i Wielikij Ustiug). Potwierdzono użycie bojowe pocisków manewrujących 3M-14, a także nadbrzeżnego systemu rakietowego Bastion z kierowanymi pociskami przeciwokrętowymi Oniks.
Pełna wersja artykułu
