4 maja Brytyjskie Laboratorium Nauki i Rozwiązań Obronnych (Defence Science and Technology Laboratory, DSTL) ujawniło wymagania stawiane w ramach projektu BGOAA (Battle Group Organic Anti-Armour, pol. organiczny system przeciwpancerny grup bojowych) ‒ rozwoju zdolności przeciwpancernych Wojsk Lądowych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

W ramach programu BGOAA powstać miałby zestaw różnych systemów przeciwpancernych, które powinny trafiać do służby od ok. 2030 r. Program podzielony jest na mniejsze programy, mające zapewniać różne zdolności: do samoobrony na krótkich dystansach (Close-In Self Defence), do zwalczania wozów opancerzonych na dużych dystansach (Mounted Close Combat Overwatch) i system wynośny oraz instalowany na wozach bojowych (Mounted Close Combat Close Combat Anti-Armour Weapons), który miałby zastąpić obecnie używane FGM-148 Javelin. Pociski i wyrzutnie mają być w pewnym stopniu zunifikowane (zapewne wykorzystywane w ich produkcji będą takie same zespoły), co ma pozwolić na obniżenie kosztów zakupu i eksploatacji całego systemu. Dzięki realizacji programu BGOAA British Army ma zachować lub nawet zwiększyć swoje zdolności przeciwpancerne, mimo redukcji liczebności sił oraz działania w większym rozproszeniu. Do 2050 r. systemy zaprojektowane i kupione w ramach programu BGOAA mają zapewniać możliwość skutecznego zwalczania wszystkich istniejących pojazdów pancernych i opancerzonych ‒ już dziś jako jedno z głównych wyzwań wskazuje się przełamywanie aktywnych systemów ochrony pojazdu.

Co ciekawe, technologie i rozwiązania techniczne wykorzystywane podczas ich opracowania, produkcji i rozwoju mają stanowić własność Ministerstwa Obrony Zjednoczonego Królestwa, dzięki temu możliwa będzie szybka modernizacja wraz ze zmianą przewidywanych zagrożeń. Badane są m.in. takie rozwiązania, jak: możliwość wykorzystania stosunkowo niedrogich czujników o szerokim spektrum obserwacji, możliwość ograniczenia wykrywalności pocisków, przekazywanie celów pomiędzy wyrzutniami itd. Co najmniej część ze wspomnianych systemów będzie instalowana na pojazdach opancerzonych, zarówno na zdalnie sterowanych stanowiskach strzeleckich/wieżach, jak i na wyrzutniach niszczycieli czołgów. W tym ostatnim obszarze jako potencjalne nośniki brane są pod uwagę: terenowe samochody ciężarowe, kołowe transportery opancerzone Boxer, pojazdy gąsienicowe rodziny Ajax i pojazdy bezzałogowe.

Co oczywiste, laboratorium DSTL współpracuje w programie BGOAA nie tylko z wojskiem, ale też z przemysłem obronnym: grupą MBDA oraz koncernami Thales i Lockheed Martin. Obecnie prace koncentrują się głównie wokół opracowania potencjalnych koncepcji realizacji poszczególnych „podprogramów”. Docelowe prace koncepcyjne zostaną rozpoczęte w ciągu najbliższych sześciu miesięcy ‒ w tym czasie ma powstać „krótka lista” koncepcji, których ocena zostanie przeprowadzona w kolejnych latach. Dopiero w późniejszym czasie mogłyby rozpocząć się właściwe prace badawczo-rozwojowe.

W ramach programu MCCO powstać ma niszczyciel czołgów, lecz nie tylko ‒ badane są różne koncepcje, m.in. wykorzystania podwozi GTK Boxer, Ajax, pojazdów bezzałogowych (np. Milrem Robotics THeMIS) czy samochodów ciężarowych przewożących wyrzutnie kontenerowe. Naturalnym brytyjskim kandydatem w tym programie wydaje się być MBDA Brimstone. W ramach programu CISD ma powstać odpowiednich systemów takich, jak NLAW (stosunkowo lekka, lecz skuteczna broń przeciwpancerna), choć o większym zasięgu. Miałyby to być systemy przenośne. Z kolei CCAAW można określić mianem odpowiednika Spike LR2 o większym zasięgu ‒ miałby to być pocisk o zasięgu dwukrotnie większym, niż oferuje obecnie Javelin, montowany zarówno na wozach bojowych, jak i przenoszony przez piechotę, odpalany z wyrzutni przenośnych. Tym samym brytyjskie wymagania przypominają nieco wymagania US Army z programu CCMS-H.