7 lipca Ministerstwo Obrony Indii poinformowało o podpisaniu 30 czerwca umowy na remont średni i ograniczoną modernizację Medium Refit with Life Certification (MRLC) konwencjonalnego okrętu podwodnego Shankush (S 45) typu Shishumar (209/1500).

Prace przy Shankushu zrealizowane zostaną przez mającą swoją siedzibę w Mumbaju, stocznię Mazagon Dock Shipbuilders Ltd (MDL), a całkowity ich koszt zamknąć ma się w kwocie ok. 340 mln USD.

W ramach MRLC przeprowadzony zostanie m.in. sprawdzenie stanu kadłuba ciśnieniowego pod kątem uszkodzeń strukturalnych oraz, po pozytywnej weryfikacji, nadanie jednostce certyfikacji zdolności do służby przez kolejne 10-15 lat. Okręt powrócić ma do aktywnej służby w 2026 roku.

Spośród czterech okrętów podwodnych tego typu dwa pierwsze tj. Shishumar (S 44) oraz Shankush (S 45) zbudowane zostały w niemieckiej stoczni Howaldtswerke-Deutsche Werft GmbH (HDW) w Kilonii, podczas gdy dwa kolejne (Shalki S 46 oraz Shankul S 47) w ramach transferu technologii i wsparcia niemieckich inżynierów powstały już w Indiach we wspomnianej już stoczni MDL. W porównaniu do innych okrętów z rodziny 209, jednostki hinduskie można uznać za unikalne ze względu na wyposażenie ich w zaprojektowaną przez IKL (Ingenieurkontor Lübeck) kapsułę ratunkową zdolną do pomieszczenia wszystkich członków załogi, która ma dodatkowo zapas powietrza na osiem godzin.

Pierwszą jednostką poddaną MRLC był Shishumar (S 44). Umowę zawarto w 2018 roku i opiewała ona na 151 mln USD. Prace podobnie jak obecnie zrealizowała MDL przy współpracy ze specjalistami z tkMS. Planowo okręt miał powrócić do służby w 2021 roku po czym planowo rozpocząć prace na S 45. Pandemia koronawirusa COVID 19, wymusiła jednak opóźnienia i S 44 do służby powrócić ma dopiero w sierpniu 2023 roku. Indie planują zmodernizować jeszcze jeden okręt, na tą chwilę nie wiadomo czy będzie to S 46 czy S 47. 

Obecnie flota podwodna Sił Morskich Indii liczy obecnie 16 konwencjonalnych okrętów podwodnych trzech bardzo zróżnicowanych typów. Pięć najnowszych należy do typu Kalvari (odmiana francuskiego Scorpène, w służbie od 2017 roku, kolejny jest w budowie), zdecydowanie najliczniejszą grupą są jednostki typu Sindhughosh (rosyjski proj. 877EKM, obecnie zmodernizowane do standardu 08773, siedem okrętów w służbie od 1986 roku) ostatnim ogniwem są cztery okręty typu Shishumar (209/1500 w służbie od 1986 roku).

Okręty podwodne typu Shishumar charakteryzują się wypornością pełną 1850 ton (w położeniu podwodnym) oraz 1660 ton na powierzchni oraz wymiarami 64,4 x 6,5 x 6,0 m. Napęd składa się z czterech silników wysokoprężnych MTU 12V 493 AZ80 GA31L o mocy po 1790 kW oraz jednego silnika elektrycznego Siemens o mocy 3400 kW. W położeniu nawodnym mogą one uzyskać prędkość do 11 węzłów, podczas gdy po zanurzeniu zwiększa się ona do 22 węzłów. W położeniu nawodnym mogą one przebyć nawet do 13000 Mm przy prędkości 10 węzłów. Okręty typu 209/1500 otrzymały system hydrolokacyjny Atlas Elektronik CSU 83 oraz pasywny Thomson Sintra DUUX-5. Uzbrojenie stanowi osiem dziobowych wyrzutni kal. 533,4 mm do torped Atlas Elektronik AEG-SUT-264 Mod.1 (zapas do 14 pocisków). Z wyrzutni tych można także wystrzeliwać kierowane pociski przeciwokrętowe UGM-84L Harpoon Block II (tylko S 46 i S 47). Załoga składa się z 40 osób w tym ośmiu oficerów.