Wariant morski AW101. Dobry wybór dla Marynarki Wojennej RP

W odpowiedzi na przetarg ogłoszony przez Ministerstwo Obrony Narodowej, który ma doprowadzić do wyposażenia Marynarki Wojennej w nowy śmigłowiec do zwalczania okrętów podwodnych oraz ratownictwa bojowego, firmy WSK „PZL-Świdnik” S.A. oraz Leonardo Helicopters zaproponowały wariant morski AW101. Jest to najbardziej zaawansowany technologicznie śmigłowiec tej klasy dostępny na rynku, sprawdzony przez wielu użytkowników, niezawodny i bezpieczny.

Obecne role wariantu morskiego AW101, to także: zwalczanie okrętów nawodnych, lotnicze wczesne ostrzeganie, pozahoryzontalne wskazywanie morskich jednostek pływających do zwalczania, lotnicza obrona przeciwminowa, działania poszukiwawczo-ratownicze, dostarczanie ładunków i ludzi na okręty oraz wsparcie operacji morskich. AW101 daje nam skokową zmianę jakościową w zakresie dostępnych zdolności obronnych w porównaniu ze śmigłowcami dziś posiadanymi przez Marynarkę Wojenną.
Oferowana Polsce konfiguracja śmigłowca AW101 ma wiele wspólnych elementów z wariantami obecnie produkowanymi dla włoskich Sił Powietrznych (ratownictwo bojowe), brytyjskiej Królewskiej Marynarki Wojennej (zwalczanie okrętów podwodnych) oraz norweskich Królewskich Sił Powietrznych (działania poszukiwawczo-ratownicze), a tym samym może zostać dostarczona w ramach programu zakupu charakteryzującego się niewielkim ryzykiem oraz wysoką wydajnością kosztową.
AW101 ma moc i osiągi pozwalające mu na autonomiczne działanie w różnych rolach z pokładów małych i dużych okrętów (sprawdzona zdolność realizacji misji z pokładu brytyjskiej fregaty rakietowej typu 23 o wyporności standardowej 3500 t), pomocniczych jednostek pływających, a także z baz lądowych i stałych platform morskich. Śmigłowiec jest zdolny do operowania w koordynacji z innymi jednostkami morskimi lub działania autonomicznego. AW101 dysponuje w pełni zintegrowanym systemem misji do wykonywania zadań z zakresu zwalczania okrętów podwodnych i nawodnych oraz lotniczego wczesnego ostrzegania.
Śmigłowiec AW101 w wariancie do zwalczania okrętów podwodnych i nawodnych dysponuje szczególnie bogatym wyposażeniem elektronicznym. Pod kadłubem ma on zabudowaną stację radiolokacyjną Selex ES S.p.A. Blue Kestrel zoptymalizowaną do działania na wzburzonym morzu, kiedy odbicia od fal dają silne zakłócenia. Radiolokator pracuje na zakresie I (8-10 GHz) i umożliwia obserwację obiektów morskich w zakresie 360o. Maksymalny zasięg wykrycia stacji radiolokacyjnej Blue Kestrel oscyluje w granicach 240 km. Dysponuje ona zakresami SAR (Synthetic-Aperture Radar) i ISAR (Inverse SAR), dającymi bardzo wysoką rozdzielczość zobrazowania (odpowiednio: do celów nieruchomych i ruchomych), prezentując obraz celu zbliżony do fotograficznego o rozdzielczości 512 x 512 linii.
AW101 jest również wyposażony w stację hydroakustyczną do wykrywania zanurzonych okrętów podwodnych, a także wyrzutniki pław radiohydroakustycznych, które po zrzuceniu przekazują informacje o okrętach podwodnych przepływających w pobliżu. Jest to opuszczana i zanurzana, aktywno-pasywna stacja hydroakustyczna AQS960 Flash-S (Folding Light Acoustic System for Helicopters) firmy Thales Underwater Systems. Odbiór i analiza sygnałów stacji jest prowadzona przez Acustic Sensor System TMS 2000, który obsługuje także odbiór sygnałów z pław radiohydroakustycznych standaryzowanych w NATO (odbiór odbywa się z wykorzystaniem pokładowych radiostacji śmigłowca), przesyłanych na częstotliwościach 136-175 MHz.
Opuszczana stacja hydroakustyczna FLASH-S ma linę o długości 300 m oraz dwa zestawy anten w jednym zespole, anteny średniej i anteny wysokiej częstotliwości akustycznej. Są to w istocie niezwykle czułe mikrofony oraz głośniki do nadawania sygnałów aktywnych. Dodatkowo stacja hydroakustyczna jest zaopatrzona w czujnik zbliżania się do dna. Każdy z 30 mikrofonów odpowiada za odbiór sygnałów w sektorze 12°. Stacja FLASH-S pracuje na zakresie około 3 kHz albo 5 kHz częstotliwości akustycznych.
Wariant AW101 do zwalczania okrętów podwodnych i nawodnych może być uzbrojony w cztery samonaprowadzające się torpedy do zwalczania okrętów podwodnych BAE Systems Integrated Systems Technologies Stingray Mod 1 (ewentualnie cztery lotnicze bomby głębinowe Mk 11) lub może przenosić dwa przeciwokrętowe pociski kierowane do atakowania okrętów nawodnych MBDA Marte Mk 2/S.
Torpeda Stingray Mod 1 ma masę 267 kg, w tym ładunek bojowy – 45 kg (długość: 2,6 m, średnica: 324 mm). Jest ona wyposażona w aktywno-pasywną głowicę samonaprowadzania, rozwija prędkość 45 w i może zwalczać okręty podwodne na głębokości do 800 m; zasięg maksymalny – 11 km. W odróżnieniu od starszego modelu Mod 0 torpeda Stingray Mk 1 ma zwiększone możliwości w zwalczaniu okrętów podwodnych operujących na wodach przybrzeżnych i niezbyt głębokich, a takie właśnie warunki istnieją na Bałtyku.
Przeciwokrętowy pocisk kierowany MBDA Marte Mk 2/S ma masę 310 kg, w tym ładunek bojowy – 75 kg (długość: 3,85 m, rozpiętość usterzenia: 0,98 m, średnica kadłuba: 0,32 m). Ładunek dysponuje zapalnikiem ze zwłoką, dzięki czemu do jego detonacji dochodzi dopiero wewnątrz trafionego okrętu, co zwiększa efektywność rażenia. Marte Mk 2/S wyposażono w aktywną radiolokacyjną głowicę samonaprowadzania, która pracuje w paśmie I, zwiększając jej możliwości wykrywania celów na wodach przybrzeżnych, a także poprawiając odporność na środki przeciwdziałania. Dzięki zastosowaniu aktywnej radiolokacyjnej głowicy samonaprowadzania jest to pocisk typu „odpal i zapomnij”, co zwiększa przeżywalność nosiciela na polu walki. Bezpośrednio po odpaleniu pocisku rakietowego śmigłowiec może wykonać dowolne manewrowanie.