Wspomniana jednostka jest jedynym użytkownikiem dwóch typów samolotów przeciwpożarowych używanych przez Siły Powietrzne Hiszpanii, Canadair Ltd (obecnie Viking Air) CL-215T i CL-415. Największym wyzwaniem jest utrzymywanie przez te samoloty dyżurów przeciwpożarowych w różnych częściach kraju, by efektywnie walczyć z pożarami lasów w okresie letnim.
43. Grupo (grupa lotnicza) podlega bezpośrednio dowództwu sił powietrznych MAGEN, ale pod względem operacyjnym podlega wojskowej jednostce ratowniczej UME. Pod względem funkcjonalnym zaś 43. Grupo jest kierowana przez Ministerstwo Rolnictwa, Rybołówstwa i Żywności – MAPA, Ministerio de Agricultura, Pesca y Alimentación, literally.
Kpt. Maroto wyjaśnia: Pierwszym wyzwaniem dla nas jest walka z pożarami, do których to działań kieruje nas MAPA, ale ponieważ jesteśmy jednostką wojskową, konkretne rozkazy przychodzą od dowództwa wojskowego, czyli w naszym przypadku od jednostki UME.
W ubiegłym roku miało miejsce mniej pożarów, głównie z powodu pogody. Nazywamy to dobrym rokiem przeciwpożarowym – podsumowuje kpt. Maroto, jeden z pilotów który pełni dyżur w bazie Pollensa. Kpt. Maroto służy w 43. Grupo od ponad dwunastu lat.
Kontynuuje on: Mieliśmy tylko jeden mały pożar tu na wyspie, inaczej niż w poprzednich latach. Dyżury samolotów CL-215 na wyspie Majorka zaczęły się wiele lat temu; mieszkający w pobliżu bazy Pollensa dobrze znają żółto-czerwone samoloty. Tylko turyści na plażach czy na łodziach spoglądają z niejakim zdziwieniem, kiedy widzą samolot lądujący na wodzie. Baza Pollensa nie ma pasa startowego, więc lądowanie na wodzie, to jedyne rozwiązanie.
Dyżur przeciwpożarowy na wyspie Majorka pełnią dwie załogi przez okres co najmniej 15 dni. Następnie załogi zmieniają się, rotowany jest także samolot. Kpt. Maroto dodaje: Ten okres, tak jest to w moim przypadku, może zostać wydłużony do miesiąca.
Pierwsze dwa samoloty CL-215 zostały zakupione w 1971 r. i stacjonowały w Getafe, w składzie 803. Dywizjonu. Pierwszym zadaniem CL-215 było wypełnianie zadań poszukiwawczo-ratowniczych, pierwsze takie zadanie zostało wykonane na zachód od Przylądka Finisterre 11 marca 1971 r. Natomiast pierwsza misja przeciwpożarowa została przeprowadzona 9 lipca 1971 r. w prowincji La Coruña, przez mieszaną załogę (kanadyjsko-hiszpańską). Z kolei pierwsza misja przeciwpożarowa została wykonana przez załogę całkowicie hiszpańską 23 marca 1973 r. w prowincji Cantabria.
W 1980 r. w bazie Torrejon została sformowana 43. Grupo. Po wyposażeniu posiadanych samolotów w turbinowe silniki śmigłowe (teraz oznaczono je CL-215T), jednostka osiągnęła 100 tys. godzin nalotu w 1999 r. Ze względu na zapotrzebowanie na środki przeciwpożarowe zakupiono kolejne samoloty i w 2006 r. do służby wszedł pierwszy CL-415. Rok później operacyjną kontrolę nad 43. Grupo przejęła Wojskowa Jednostka Ratownicza – Unidad Militar de Emergencias (UME). W 2013 r. kolejny samolot CL-415 został zakupiony przez Ministerstwo Środowiska, Terenów Wiejskich i Gospodarki Morskiej (Ministerio de Medio Ambiente, y Medio Rural y Marino), które nieco później przeformowano w obecne Ministerstwo Rolnictwa, Rybołówstwa i Żywności. Również w 2013 r. osiągnięto 175 tys. godzin nalotu, na samolotach CL-215T i CL-415.
Obecnie na stanie 43. Grupo jest osiemnaście samolotów, w tym czternaście CL-215T (oznaczone w Hiszpanii UD-13) oraz cztery CL-415 (UD-14). Zgodnie z hiszpańskim systemem oznaczania samolotów litera U oznacza Utilitario (wielozadaniowy), a litera D – samoloty ratownicze, choć ich nazwa brzmi Salvamento. Tylko trzy samoloty-amfibie CL-415 są własnością Ministerstwa Obrony Hiszpanii, właścicielami pozostałych (czternastu CL-215T i jednego CL-415) jest Ministerstwo Rolnictwa, Rybołówstwa i Żywności (MAPA).
Jednostka nie jest duża i ma nieskomplikowaną strukturę. Służy w niej łącznie 58 pilotów oraz 28 inżynierów pokładowych oraz 63 członków personelu naziemnego. Głównym zadaniem w czasie wysuniętych dyżurów jest walka z pożarami, natomiast zadaniem dodatkowym jest prowadzenie misji poszukiwawczo-ratowniczych. Kpt. Maroto wyjaśnia: W tych ostatnich zadaniach naszą główną rolą jest poszukiwanie rozbitków, ale jesteśmy też w stanie zrzucić tratwy ratownicze, podobnie jak samoloty patrolowe CN235. Uczestniczymy też w ćwiczeniach SURMAR.
Ćwiczenia w zakresie misji poszukiwawczo-ratowniczych są prowadzone w okresie przebazowania wydzielonego zespołu z 43. Grupo na Majorkę. Są one prowadzone wspólnie z samolotami z 801. Dywizjonu, który stacjonuje w bazie wojskowej San Joan w Międzynarodowym Porcie Lotniczym Palma de Mallorca. W czasie misji poszukiwawczo-ratowniczych na pokładzie samolotu-amfibii znajduje się dwóch dodatkowych członków załogi – obserwatorów ratowniczych.
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu