Pierwsze Rosomaki-WRT przekazano wojsku pod koniec 2016 r., a w 2017 r. wziely udzial po raz pierwszy w szkoleniach poligonowych w skladzie macierzystych pododdziałow. Na zdjeciu pojazd 12. Brygady Zmechanizowanej podczas cwiczen na poligonie Centrum Szkolenia Wojsk Ladowych Drawsko. Na drugim planie inny woz specjalistyczny na bazie KTO Rosomak – WEM.

Pod koniec ubiegłego roku zakłady Rosomak S.A. z Siemianowic Śląskich, należące do Polskiej Grupy Zbrojeniowej S.A., bez rozgłosu zakończyły dostawy kolejnej wersji specjalistycznej kołowych transporterów opancerzonych rodziny Rosomak – Wozów Rozpoznania Technicznego. To pierwszy z zasadniczych elementów systemu wsparcia technicznego dla pododdziałów Rosomaków, który trafił do eksploatacji w wojsku. W najbliższych latach uzupełnią go kolejne dwa, także powstające w Rosomak S.A. – Ciężkie Kołowe Pojazdy Ewakuacji i Ratownictwa Technicznego oraz Wozy Pomocy Technicznej.

Dostawę zrealizowano przed terminem, ponieważ umowa między Inspektoratem Uzbrojenia i Rosomak S.A., zawarta 20 czerwca 2014 r., zakładała budowę i przeprowadzenie badań kwalifikacyjnych drugiego prototypu (w ramach kontynuacji pracy rozwojowej z lat 2009–2012), przygotowanie dokumentacji technicznej na wykonanie i odbiór partii próbnej, a także dostawę w sumie 33 wozów, zakończenie etapu badawczo-rozwojowego do końca 2015 r., zaś dostawy wozów seryjnych w latach 2016–2018. Wartość zamówienia opiewała na 233,5 mln PLN brutto, ale w tej wartości nie ujęto kosztów zakupu Rosomaków w wersji bazowej, które pochodziły z zasobów SZ RP i zostały wcześniej dostarczone (w większości wyprodukowane w 2012 r.). Meandry rozwoju Rosomaka-WRT zostały szczegółowo omówione w artykule w WiT 12/2016.

Produkcja seryjna i dostawy

Spośród wspomnianych 33 wozów, 31 to pojazdy seryjne, a dwa to egzemplarze produkcyjne zbudowane na podstawie Dokumentacji Technicznej Wyrobu w ramach partii próbnej (pierwszy powstał z przebudowy prototypu, poddawanego kolejnym modyfikacjom, natomiast drugi został zbudowany od podstaw i przeszedł rozszerzone komisyjne badania zdawczo-odbiorcze).
Dostawy pojazdów do jednostek, w których pośredniczyły Rejonowe Warsztaty Techniczne z Jastrzębia 4. Rejonowej Bazy Logistycznej z Wrocławia, rozpoczęły się w ostatnich dniach grudnia 2016 r. (partia 17 pojazdów przekazanych 27 grudnia 2016 r.), były kontynuowane w 2017 r. (pięć wozów 31 sierpnia, cztery 22 września) i formalnie zakończyły się 29 listopada 2017 r., kiedy producent przekazał ostatnią partię siedmiu pojazdów. Zgodnie z etatem każda kompania pojazdów rodziny Rosomak powinna dysponować jednym takim pojazdem. Dziś Rosomaki-WRT są wykorzystywane przez pododdziały 12. Brygady Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Hallera ze Szczecina i 17. Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbora-Muśnickiego z Międzyrzecza, pozostałe są wykorzystywane w szkoleniu i doskonaleniu kwalifikacji żołnierzy Wojsk Lądowych.
Poza egzemplarzami partii próbnej, które przejęto wcześniej (2009 i 2014 r.), 31 kolejnych pojazdów bazowych przeznaczonych pod zabudowę wersji specjalnej wzięto z ośrodków składowania sprzętu w 2015 i 2016 r. Na etapie przygotowań do rozpoczęcia kompletacji wozów seryjnych podjęto decyzję, że w Rosomak S.A. powstaną pojazdy partii próbnej i trzy kolejne wozy seryjne, zaś pozostałe w Zakładach Mechanicznych Bumar-Łabędy S.A. we współpracy z Ośrodkiem Badawczo-Rozwojowym Urządzeń Mechanicznych OBRUM Sp. z o.o. z Gliwic, którego specjaliści, na bazie dokumentacji technicznej opracowanej w Rosomak S.A., przygotowali wykonawczą dokumentację technologiczną, niezbędną do uruchomienia produkcji seryjnej. Analiza obciążenia poszczególnych firm wówczas realizowanymi i spodziewanymi zamówieniami wykazała, że zdolności wytwórcze zakładów z Łabęd, do momentu rozpoczęcia procesu modernizacji czołgów Leopard 2A4 do standardu PL, nie będą w pełni wykorzystane, stąd szczególnie w 2016 i 2017 r., za celowe uznano przeniesienie tam części prac związanych z zadaniami wykonywanymi przez dwie pozostałe firmy „śląskiej grupy pancernej”, a wynikających z samodzielnie podpisanych przez nie umów. Tak stało się m.in. w przypadku 26 seryjnych Rosomaków-WRT. Niemniej rola Rosomak S.A. w produkcji seryjnej pozostawała kluczowa, ponieważ firma z Siemianowic Śląskich spełniała rolę integratora technicznego, którego zadaniem było dostarczenie wyposażenia do zabudowy, wsparcie technicznie wykonawcy i bieżący nadzór nad wyposażaniem pojazdów. Później Rosomak S.A. przejmował pojazdy od ZM Bumar-Łabędy, dokonywał odbioru wewnętrznego zrealizowanych prac i przeprowadzał finalne dokompletowanie wozów. Rolą zakładów z Siemianowic Śląskich było także przeprowadzenie prób odbiorczych pojazdów w pełnym zakresie, nadzorowanych przez 33. Rejonowe Przedstawicielstwo Wojskowe i przekazanie pojazdów odbiorcy.
Funkcję kierownika projektu w Rosomak S.A. pełnił mgr inż. Dawid Piecuch.

Rosomak-WRT w detalach

Wóz Rozpoznania Technicznego na bazie KTO Rosomak jest przeznaczony do zabezpieczenia działań pododdziałów bojowych wyposażonych w pojazdy tej samej rodziny. Docelowo będzie współdziałał z Wozem Pomocy Technicznej (na bazie KTO Rosomak) oraz Ciężkim Kołowym Pojazdem Ewakuacji i Ratownictwa Technicznego (na nośniku samochodowym Scania R730 8×8) w ramach systemu wsparcia technicznego dla pododdziałów kołowych bojowych wozów piechoty/transporterów opancerzonych i pochodnych na bazie Rosomaka.
Wyposażenie Rosomaka-WRT umożliwia załodze:

• prowadzenie obserwacji i rozpoznania technicznego pojazdów działających w ugrupowaniu kompanii lub batalionu zmotoryzowanego;
• wyciąganie ugrzęźniętych pojazdów;
• udzielanie pierwszej pomocy technicznej;
• ewakuację uszkodzonych pojazdów;
• wykonywanie doraźnych napraw uszkodzonych pojazdów w celu przywrócenia im możliwości dalszego działania lub samodzielnego poruszania się;
• przeprowadzanie diagnostyki i obsług zespołów oraz systemów pojazdów Rosomak w warunkach polowych;
• udzielanie pierwszej pomocy medycznej załogom pojazdów uszkodzonych na polu walki;
• przekazywanie danych z rozpoznania technicznego do stanowiska dowodzenia.

Załogę pojazdu stanowi drużyna remontowa, składająca się z: dowódcy, kierowcy-operatora, dwóch mechaników i – opcjonalnie – sanitariusza.
Pojazd ma opancerzony kadłub o konstrukcji skorupowej, wykonany ze stali pancernej, który wraz z płytami pancerza zasadniczego zapewnia ochronę balistyczną przed pociskami broni strzeleckiej, odłamkami pocisków artyleryjskich, granatów, min na takim samym poziomie, jak w transporterze bazowym. Poziom ochrony balistycznej można zwiększyć do odpowiadającego tzw. wersji afgańskiej (poziom 4 wg STANAG 4569), poprzez założenie zamiennego z zasadniczym systemu opancerzenia dodatkowego (z każdym pojazdem producent dostarcza zestaw opancerzenia dodatkowego w skrzyniach transportowych).
W ramach przebudowy pojazdu bazowego do wersji WRT usunięto część punktów montażowych dotychczasowego wyposażenia i zastąpiono je nowymi elementami do mocowania nowych zespołów (wysięgnik, zdalnie sterowane stanowisko uzbrojenia, pokładowy zespół prądotwórczy, podstawy pod wyrzutniki granatów dymnych, przyrządy obserwacyjne, elementy wyposażenia specjalistycznego). W celu zapewnienia ochrony balistycznej na dotychczasowym poziomie wykorzystano istniejące płytki przepustów kablowych do nowej instalacji elektrycznej. Modyfikacje wprowadzono w miejscach takich jak: płyta zaślepiająca otwór podwieżowy, właz dowódcy (właz przeniesiono w miejsce płyty podwieżowej, a w jego miejsce zamontowano stanowisko ZSMU 1276 A3) i lewy tylny właz dachowy. Nowe rozmieszczenie włazu dowódcy zapewnia dostęp do skrzyni amunicyjnej zdalnie sterowanego stanowiska uzbrojenia. Tylny właz przedziału załogi został dostosowany do podłączenia czerpni powietrza i wylotu spalin pokładowego zespołu prądotwórczego. Zmianie uległy również wsporniki do mocowania lamp obrysowych, ze względu na rozmieszczenie na zewnętrznych burtach pojazdu części dodatkowego wyposażenia.