19 kwietnia we wczesnych godzinach porannych przy Nabrzeżu Francuskim Portu Gdynia zacumował amerykański niszczyciel USS Porter (DDG 78) typu Arleigh Burke Flight II.

Podobnie jak w przypadku większości dotychczasowych wizyt amerykańskich okrętów w gdyńskim (i nie tylko) porcie, celem jest m.in. odtworzenie gotowości bojowej przed kolejnym etapem rejsu. Stała obecność amerykańskich niszczycieli w tym rejonie Europy nie powinna być zaskoczeniem. Warto bowiem pamiętać że obecnie, w dobie sukcesywnego wycofywania ze służby krążowników typu Ticonderoga, są to jedyne okręty US Navy zdolne do realizacji szeroko pojętych zadań zwalczania środków napadu powietrznego, w tym zarówno tych endo- jak i egzoatmosferycznych. Jednostki te stanowią tym samym pierwszą linię obrony w przypadku pojawienia się zagrożenia atakiem rakietowym na którekolwiek z bałtyckich państw należących do NATO.

Wydzielenie USS Porter do składu sił morskich US Navy operujących w rejonie Europy i Afryki NAVEUR-NAVAF (United States Naval Forces Europe and Africa) nastąpiło niecały miesiąc po zakończeniu, w październiku 2022 roku, niemal 7-letniego przydziału do stacjonującego w hiszpańskiej bazie Rota dywizjonu niszczycieli DESRON 60, stanowiącego jednocześnie Zespół Task Force 65. Wówczas okręt ten zadania realizował w ramach sił FDNF-E (Forward Deployed Naval Forces-Europe). Kampanię bałtycką DDG 78 rozpoczął 2 marca, przechodząc przez Cieśniny Duńskie i cumując w niemieckim Rostocku. Kolejnymi portami, które odwiedził, były estoński Tallin (gdzie wszedł 20 marca) i duński Kalundborg (2 kwietnia), gdzie poza odtworzeniem gotowości bojowej wykonano także niezbędne prace remontowe w ramach tzw. MDVR (Mid-deployment voyage repair).

Z kronikarskiego obowiązku należy wspomnieć, że poprzednia wizyta okrętu tego samego typu (USS Arleigh Burke DDG 51) miała miejsce w okresie od 11 do 13 lutego. USS Porter jest 28. niszczycielem typu Arleigh Burke i zarazem ostatnim z siedmiu zbudowanych w ramach transzy Flight II (od USS Mahan DDG 72), reprezentujących z niewielkimi zmianami oryginalny projekt i koncepcję, której największą wadą jest m.in. brak hangaru dla pokładowych maszyn (tą wadę usunięto w transzy Flight IIA). Jego budowa została zlecona 20 lipca 1994 roku, a stępkę w stoczni Ingalls Shipbuildings w Pascagoula w stanie Missisipi położono 2 grudnia 1996 roku. Wodowanie odbyło się 12 listopada 1997 roku, a banderę podniesiono 20 marca 1999 roku. Ostatnie wizyty potwierdziły, że polskie porty są ostatnimi jakie odwiedzają amerykańskie okręty przed opuszczeniem basenu Morza Bałtyckiego. Czy tak będzie także w i tym przypadku?