Przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe Piorun zintegrowane ze zdalnie sterowaną wieżą Kongsberg RS6 z 30 mm armatą Northrop Grumman M230LF.
Najliczniej reprezentowane były: Stany Zjednoczone (53), Wielka Brytania (34), Australia (31), Niemcy (30), Kanada (27), Republika Korei (27) i Dania (18). XXXII MSPO odwiedziło 65 delegacji oficjalnych z 47 państw, m.in.: Australii, Belgii, Cypru, Danii, Estonii, Filipin, Francji, Indii, Indonezji, Japonii, Kanady, Republiki Korei, Malezji, Serbii, Stanów Zjednoczonych, Szwecji, Turcji, Ukrainy, Włoch czy Bangladeszu. MSPO odwiedziło wielu oficjalnych gości, wśród nich byli: prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda, marszałek Sejmu Szymon Hołownia, wicepremier i minister obrony narodowej Władysław Kosiniak-Kamysz oraz minister spraw wewnętrznych i administracji Tomasz Siemoniak czy szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego Jacek Siewiera.
Warto odnotować, że w tym roku nie było na MSPO żadnej wystawy narodowej, choć bogata ekspozycja firm z Republiki Korei, państwa wiodącego XXXI salonu, niewiele ustępowała tej ubiegłorocznej.
35 mm samobieżna armata przeciwlotnicza SA-35. Przed zestawem widoczny radar Tuga.
Zarząd Targów Kielce liczy, że trend bicia rekordów przez kolejne edycje MSPO utrzyma się. Równie udane są także inne przedsięwzięcia wystawiennicze odbywające się w kieleckim centrum targowym. W związku z tym wiosną przyszłego roku rusza budowa nowej hali wystawienniczej, która oddana ma zostać do użytku przed XXXIV MSPO w 2026 r.
Jak corocznie, na MSPO nie zabrakło nowości. Wiele z nich zostało już omówionych na łamach „Wojska i Techniki”, bądź doczeka się przybliżenia w odrębnych materiałach poświęconym konkretnym grupom produktów na łamach tego i kolejnych numerów naszego miesięcznika. Z kolei nowościom z obszaru lotnictwa poświęcony został artykuł na łamach październikowego numeru miesięcznika „Lotnictwo Aviation International”.
Wyjątkowo dużo premier dotyczyło obrony przeciwlotniczej i przeciwdronowej. Jeśli chodzi o „klasyczną” OPL, palma pierwszeństwa należy się spółce PIT-RADAWAR S.A., która zaprezentowała trzy wyroby, które na XXXII MSPO pokazane zostały publicznie po raz pierwszy.
Największą, także dosłownie, był prototyp Radaru Wielofunkcyjnego Kierowania Ogniem (RWKO) Sajna, powstającego jako główny środek radiolokacyjny Zestawu Rakietowego Obrony Powietrznej Krótkiego Zasięgu Narew. Aktualnie przechodzi on badania zakładowe, a w przyszłym roku ma rozpocząć badania kwalifikacyjne.
Sajna to trójwspółrzędny radar z aktywną anteną z fazowanym szykiem, pracujący w centymetrowym paśmie C. Ma instrumentalny zasięg 180 km, uzależniony od trybu pracy, zapewniając pokrycie do 70° w elewacji, realizowane poprzez elektroniczne sterowanie wiązki, i 360° w azymucie poprzez mechaniczny obrót bloku antenowego. Czas odświeżania informacji radiolokacyjnej wynosi 2 s. Blok antenowy Sajny do pracy jest rozwijany na maszcie antenowym o wysokości powyżej 10 m, czyli zgodnej z wymogami sformułowanymi przez wojsko. Nośnikiem stacji jest pięcioosiowe, 10×10, podwozie Jelcz P112.57.
RWKO Sajna skonstruowano do wykrywania i śledzenia samolotów załogowych oraz bezzałogowych, śmigłowców, kierowanych i niekierowanych pocisków rakietowych, w tym pocisków balistycznych krótkiego zasięgu oraz pocisków artylerii polowej, wliczając w to pociski moździerzowe. W ten sposób RWKO Sajna może służyć jako stacja radiolokacyjna kierowania ogniem rakietowych systemów OPL krótkiego zasięgu (SHORAD), stacja radiolokacyjna kontroli obszaru, jak również jako radar rozpoznania radiolokacyjnego dla artylerii. W przypadku systemu Narew założono, że pojedyncza Sajna będzie funkcjonować na szczeblu jednostki ogniowej, natomiast na szczeblu baterii będą to dwie stacje, współpracujące ze sobą.
Największą, także dosłownie, premierą tegorocznego MSPO był prototyp Radaru Wielofunkcyjnego Kierowania Ogniem (RWKO) Sajna, powstającego jako główny środek radiolokacyjny ZROP KZ Narew.
Kolejną nowością PIT-RADAWAR-u była stacja radiolokacyjna Tuga. Jest to najmniejszy i najlżejszy radar firmy, skonstruowany z myślą wykrywaniu powietrznych bezzałogowców, w tym tych najmniejszych. Zespół antenowy stacji ma wymiary 700×700 mm i może być montowany na lekkim pojeździe lub np. na trójnogu. Blok antenowy w postaci płaskiego panelu ułatwia integrację z dowolnym nośnikiem.
Tuga to tzw. stacja 4D, gdzie czwartą współrzędną jest prędkością radialna celu zbliżającego/oddalającego się. Jest to radar pracujący na fali ciągłej z modulacją częstotliwościową (ang. FMCW). Dlatego też jednostka antenowa stacji Tuga składa się z pary anten ścianowych – nadawczej i odbiorczej. Są to aktywne anteny AESA, pracujące w centymetrowym paśmie X. Tuga jest stacją całkowicie cyfrową, sterowaną programowo i wykorzystującą wyłącznie półprzewodnikową bazę elementową. Zakres obserwacji stacji wynosi 33° w elewacji i 90° w azymucie. Zasięg instrumentalny przekracza 50 km, a minimalny wynosi poniżej 50 m. BSP kategorii mikro (SPO=0,01 m2) Tuga wykrywa z > 5 km.
Tuga może służyć jako dodatkowy środek wykrywania do zestawów i systemów OPL np. 35 mm zestawu artyleryjskiego SA-35, czy do współpracy z zestawem rakietowym Poprad. Konstruktorzy stacji oferują też możliwość integracji Tugi z optoelektronicznym systemem wykrywania celów. Na MSPO 2024 można także obejrzeć takie urządzenie.
Kolejną premierą PIT-RADWAR S.A. był demonstrator 35 mm samobieżnej armaty SA-35 na samochodzie ciężarowym Jelcz 663.45 T60 w układzie 6×6. Jej konstrukcja to logiczne rozwinięcie ciągnionej armaty AM-35 i optoelektronicznego systemu kierowania ogniem ZGS-35, a także Okrętowwego Systemu Uzbrojenia OSU-35K. Szerszy opis tego systemu Czytelnicy mogą znaleźć na łamach „Wojska i Techniki” z grudnia 2023 r.
Inną przeciwlotniczą nowością pochodzącą ze spółki Polskiej Grupy Zbrojeniowej – Zakładów Mechanicznych „Tarnów” S.A. – była okrętowa wyrzutnia przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych Tajfun, przeznaczona do dwóch rakiet kierowanych Grom lub Piorun, wyposażona w optoelektroniczne przyrządy obserwacyjno-celownicze i zintegrowana z interrogatorem systemu „swój-obcy” standardu Mark XIIA IKZ-50P.
Zobacz więcej w nowym wydaniu czasopisma Wojsko i Technika >>
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
