29 września na Dalekim Wschodzie Federacji Rosyjskiej, w „Stoczni Amurskiej” (PAO „Amurskij sudostroitielnyj zawod”) w Komsomolsku nad Amurem, położono stępkę korwety wielozadaniowej Brawyj projektu 20380.

Będzie to szósty okręt tej serii korwet budowany dla Marynarki Wojennej Federacji Rosyjskiej w Komsomolsku nad Amurem, a jednocześnie dwunasty w ogóle. Co ciekawe, w czasie niedawnego Forum wojskowo-technicznego Armija 2021, w tym samym zakładzie rozpoczęto budowy bliźniaczej jednostki Groznyj oraz korwety Bujnyj zmodyfikowanego projektu 20385. W uroczystości tej uczestniczy zdalnie, poprzez transmisję wideo, prezydent kraju Władimir Putin.

Korwety projektu 20380 Korwiet-1 są pierwszymi średniej wielkości nawodnymi jednostkami bojowymi zaprojektowanymi i zbudowanymi w Federacji Rosyjskiej po rozpadzie ZSRS. Opracowało je petersburskie Centralne Morskie Biuro Konstrukcyjne „Ałmaz”. Okazały się udanymi okrętami, a do tego ich względnie niska cena i czas budowy (poza prototypowym Stierieguszczim) sprawiły, że są jedynymi większymi (wyporność pełna 2250 ton) jednostkami nawodnymi produkowanymi w Rosji seryjnie.

Stierieguszczij jest okrętem uniwersalnym, uzbrojonym i wyposażonym wszechstronnie. Szczególny akcent położono na walkę podwodną, instalując rozbudowany systemy hydrolokacyjny (stacja kadłubowa Zarja-2 i holowana Minotawr-ISPN-M) oraz torpedowy i przeciwtorpedowy Pakiet-NK, jak też hangar do śmigłowca ZOP Ka-27. Nie oznacza to bynajmniej, że okręt był pozbawiony wad. Piętą achillesową była obrona przeciwlotnicza. Prototyp uzbrojono w zestaw rakietowo-artyleryjski 3M87 Kasztan-M z dwoma 30 mm armatami sześciolufowymi i dwoma modułami z łącznie ośmioma pociskami 9M311-1M lub 9M311D o zasięgu do 10 km. Uzupełnienie Kasztana-M stanowią dwie 30 mm automatyczne armaty sześciolufowe AK-630M-06 współpracujące z systemem kierowania ogniem 5P-10-02 Puma. Taki zestaw uzbrojenia ma zdolności ograniczone do samoobrony okrętu, i to tylko na krótkim i bardzo krótkim dystansie. Ten problem był znany od początku prac nad proj. 20380, ale w trakcie budowy Stierieguszczego docelowy rakietowy system obrony powietrznej 9K96.2-2 Riedut nie był jeszcze gotowy do instalacji na okręcie. Trafił on na drugą i kolejne jednostki serii zamiast Kasztana-M, „sześćset trzydziestki” pozostawiono.