24 marca służby prasowe dowództwa US Air Force Materiel Command poinformowały o przeprowadzeniu drugiej próby lotniczego hipersonicznego pocisku AGM-183A ARRW w tzw. pełnej konfiguracji, określonej mianem prototypu operacyjnego pocisku. Mimo zdawkowości opublikowanej informacji nie można z niej dowiedzieć się, czy test był udany. Okazuje się, że jednak nie.

US Air Force Materiel Command podało tylko podstawowe informacje. Test w locie przeprowadzono 13 marca siłami skrzydła 412th Test Wing. Nosicielem był ponownie bombowiec B-52H Stratofortress, który wystartował z bazy lotniczej Edwards AFB w Kalifornii. Doszło do zwolnienia pocisku spod skrzydła bombowca nad kalifornijskim wybrzeżem Pacyfiku, a celem testu było sprawdzenie działania AGM-183A ARRW w pełnym zakresie jego trajektorii (ang. end-to-end), co ma sugerować sprawdzenie także hipersonicznej szybującej części bojowej. Według US Air Force Materiel Command badanie spełniło „kilka” z założonych celów, a obecnie zespół inżynierów zbiera dane do ich dalszej analizy.

Natomiast portal magazynu „Air & Space Forces Magazine”, wydawanego przez  organizację Air & Space Forces Association (związaną z US Air Force i US Space Force), napisał 24 marca, że test był nieudany, albo nie w pełni udany. „Air & Space Forces Magazine” pisze, że celem najnowszej próby miało być także przetestowanie hipersonicznej beznapędowej części bojowej TBG. Według tej publikacji na obecny rok zaplanowano przeprowadzenie kolejnych próbnych odpaleń wg analogicznej metodologii. AGM-183A ARRW ma być już gotowy do produkcji, a producent, czyli korporacja Lockheed Martin (oddział Lockheed Martin Missiles and Fire Control), deklaruje gotowość do produkowania ARRW „tuzinami” rocznie w swoich zakładach w Courtland w Alabamie.

Według oficjalnych deklaracji US Air Force hipersoniczny pocisk AGM-183A ARRW (Air-launched Rapid Response Weapon) ma osiągać prędkość przelotową rzędu Ma=6,5÷8 i mieć zasięg ok. 1000 mil (~1609 km). AGM-183A ma składać się ze stopnia napędowego z silnikiem rakietowym na paliwo stałe, który musi rozpędzić pocisk do zakładanej prędkości hipersonicznej, i uwalnianej hipersonicznej (jej prędkość początkowa jest równa prędkości „końcowej” rakietowego przyspieszacza) beznapędowej części bojowej Tactical Boost Glide (TBG), powstałej w ramach programu pod kierownictwem DARPA. Nosicielami mają być bombowce US Air Force, a wg najnowszej koncepcji także myśliwce wielozadaniowe Boeing F-15EX Eagle II (jeden AGM-183A na centralnym węźle podkadłubowym).

Dotychczasowy – oficjalny – bilans badań w locie, zarówno tych bez odpalenia, jak i strzelaniem składa się z udanej próby „na uwięzi” w czerwcu 2019 r., trzech kolejnych nieudanych prób w kolejnych latach, a następnie trzech udanych testów w 2022 r. Ostatni z nich ‒ w grudniu ub.r. ‒ był przedstawiany jako pierwsze odpalenie ARRW w pełnej konfiguracji, a nawet pierwsze odpalenie seryjnego (!) pocisku. Najnowsza, nieudana próba raczej nie wpłynie pozytywnie na deklarowane jeszcze na początku tego roku plany US Air Force, które zakładały przyjęcie ARRW do uzbrojenia już jesienią 2023 r.

Według dokumentów Kongresu Stanów Zjednoczonych US Air Force złożyły wniosek o 115 mln USD na prace badawczo-rozwojowe nad ARRW w roku podatkowym 2023, 123 mln w poprzednim i 204 mln USD w ramach środków wówczas faktycznie przyznanych. W roku podatkowym 2023 US Air Force początkowo wnioskowały też o 47 mln USD na produkcję ARRW, jednak ostatecznie zmieniły zdanie i wskazały prace badawczo-rozwojowe jako cel wydania także tej kwoty. Natomiast „Air & Space Forces Magazine” podaje, że US Force zgłosiły zapotrzebowanie na 150,3 mln USDF w roku podatkowym 2024, a w ramach budżetów z lat 2022–2023 na rozwój ARRW przeznaczono łącznie 423,06 mln USD.