Do przebazowania Ka-52 zabiera cztery dodatkowe zbiorniki paliwa po 540 litrów każdy i dzięki temu osiąga zasięg do przebazowania 1110 km.

Ka-52, zaprojektowany przez biuro konstrukcyjne Nikołaja Kamowa w Liubercach i produkowany seryjnie przez firmę Progress w Arsenjewie na Dalekim Wschodzie Rosji, to śmigłowiec rozpoznawczo-bojowy, którego zadaniem jest prowadzenie rozpoznania, dowodzenie grupami uderzeniowymi śmigłowców oraz niszczenie celów naziemnych i powietrznych.

ŁATOWIEC I SYSTEMY

Wewnętrzna konstrukcja kadłuba Ka-52 jest nietypowa. Jej głównym elementem siłowym jest podłużna skrzynia – dźwigar o szerokości i wysokości po 1 m. Ta niewielka szkieletowa konstrukcja przejmuje na siebie główne obciążenia, pochodzące od układu nośnego, skrzydeł, uzbrojenia i głównych goleni podwozia. Wewnątrz tego szkieletu znajdują się zbiorniki paliwa i amunicja do działka. Po bokach szkieletu zawieszone są na nim bloki z wyposażeniem. Dopiero na tych blokach zakładane są panele kształtujące zewnętrzny kontur płatowca. Jest to odwrócenie kolejności w porównaniu z klasycznymi konstrukcjami, w których układ siłowy jest zewnętrzny i on określa zewnętrzny kształt płatowca. Układ przyjęty w Ka-52, choć cięższy od klasycznego, ma zalety, które zdaniem konstruktorów przeważyły: pozwala lepiej wykorzystać wewnętrzną objętość płatowca (czyli uzyskać mniejsze jego rozmiary), a także ułatwia dostęp do wyposażenia w czasie eksploatacji. Zewnętrzne panele są w większości nie siłowe (nie przenoszą obciążeń), mają dużą powierzchnię i mogą być łatwo zdjęte.

U góry na wewnętrznym szkielecie mocowane są silniki, a pomiędzy nimi przekładnia i wirniki nośne. U dołu mocowane jest podwozie główne, z prawej strony – działko. Z przodu zawieszona jest kabina pilota i przedział nosowy z aparaturą systemu celowniczego, a z tyłu belka ogonowa wraz z usterzeniem. Trapezowe skrzydło ma zerowy kąt nastawienia i zerowy wznios. Krawędź natarcia skrzydła jest prostopadła do osi śmigłowca, krawędź spływu skośna. Konstrukcja skrzydła jest dwudźwigarowa, nie ma ono żadnych elementów mechanizacji. Głównym przeznaczeniem skrzydła jest przenoszenie uzbrojenia oraz dodatkowych zbiorników paliwa; funkcja aerodynamiczna jest drugorzędna. Na końcach skrzydła znajdują się owiewki mieszczące wyrzutnie UW-26 i sensory systemu samoobrony. Z góry i z dołu owiewek znajdują się pionowe płyty ustateczniające.

Statecznik poziomy ma kształt trapezowy z krawędzią natarcia prostopadłą do osi śmigłowca, podobnie jak skrzydło. Zakończony jest pionowymi powierzchniami ustateczniającymi w formie sześciokątów. Płytowe usterzenie pionowe jest wysokie, o niewielkim skosie. Układ sterowania śmigłowca jest mechaniczny, z linkami, cięgłami i popychaczami; zawiera wzmacniacze hydrauliczne.

W maksymalnej konfiguracji uzbrojenia Ka-52 zabiera dwie wyrzutnie B-8W20 z 40 rakietami kal. 80 mm, 12 przeciwpancernych pocisków kierowanych Ataka-1 (Wichr-1) i cztery pociski „powietrze-powietrze” Igła-S. Zwraca uwagę odchylona w bok lufa działka 2A42 kal. 30 mm.

Większość zewnętrznego pokrycia płatowca, a także wręg i przegród wewnętrznych wykonana jest z trójwarstwowych paneli. Ich szkielet jest metalowy, wypełniacz ulowy z materiału Organit (typu Nomex), zaś pokrycie z materiału typu Kevlar-węgiel lub Kevlar-szkło. Łącznie w konstrukcji płatowca około 35% materiałów to kompozyty polimerowe.
Podwozie jest trójpunktowe, wciągane w locie w celu zmniejszenia oporu aerodynamicznego, a także zmniejszenia radiolokacyjnej widzialności śmigłowca. Dodatkowo, podwozie główne po wciągnięciu osłania aparaturę elektroniczną systemu uzbrojenia. W locie tuż nad ziemią dla bezpieczeństwa dopuszczalne jest wypuszczenie podwozia przy dowolnej prędkości. Podwozie przednie jest dwukołowe z kołami obok siebie z oponami o wymiarach 400x150 mm. Wciągane jest hydraulicznie do kadłuba w kierunku do tyłu i układane pod kabiną pilota. Po złożeniu nie jest zasłaniane pokrywami. Do przedniej goleni można zaczepiać sztywny hol do holowania śmigłowca na ziemi. Koła główne są pojedyncze, z oponami o wymiarach 700x250 mm. Składane są hydraulicznie do tyłu, do wnęk na bokach kadłuba, również nie zakrywanych. Amortyzacja podwozia, olejowo-powietrzna. Wytrzymuje ono awaryjne lądowanie z prędkością pionową do 10 m/s.
Instalacje śmigłowca Ka-52 zostały wykonane w sposób typowy dla poprzednich śmigłowców Kamowa, np. Ka-27 i Ka-32. Instalacja hydrauliczna śmigłowca składa się z trzech samodzielnych układów: głównego, dodatkowego oraz wspomagającego. Służą one do napędu wzmacniaczy hydraulicznych zamontowanych w układzie sterowania, wciągania i wypuszczania podwozia oraz poruszania działka pokładowego. Instalacja powietrzna wykorzystywania jest do hamowania kół głównych podwozia. Instalacja elektryczna składa się z układu prądu przemiennego 208 V/400 Hz oraz układu prądu stałego o napięciu 27 V. Źródłami prądu przemiennego są dwie prądnice napędzane od przekładni. Układ prądu stałego otrzymuje zasilanie od instalacji prądu przemiennego przez dwa prostowniki, a także z dwóch akumulatorów. Instalacja przeciwpożarowa służy do gaszenia pożaru w strefie silników, przekładni i zbiorników paliwa. Instalacja przeciwoblodzeniowa pozwala śmigłowcowi wykonywać lot w warunkach oblodzenia. Łopaty wirników oraz szyba przednia kabiny pilota są ogrzewane elektrycznie, silniki – ciepłym powietrzem, filtry przeciwpyłowe zaś – zarówno ciepłym powietrzem jak i elektrycznie. Instalacja klimatyzacji służy do zachowania w kabinie pilota wymaganej temperatury i ciśnienia. W skład instalacji wchodzi klimatyzator, chodnica powietrza, filtry i aparatura regulująca. Wyposażenie tlenowe jest przeznaczone do zasilania tlenem pilota podczas lotu na wysokości +3000 m.