Model funkcjonalny NBPWB Borsuk w calej okazalosci. Pojazd ma zalozona prototypowa wieze zdalnie sterowana ZSSW-30, oslony balistyczne burt i gornych galezi gasienic, a takze gumowo-kompozytowe gasienice firmy Soucy International.

Chyba najbardziej dyskutowaną premierą XXV Międzynarodowego Salonu Przemysłu Obronnego była prezentacja modelu funkcjonalnego Nowego Bojowego Pływającego Wozu Piechoty Borsuk. Od tego czasu konstruktorzy Huty Stalowa Wola, a także innych podmiotów wchodzących w skład konsorcjum realizującego ten projekt, wykonali wiele prac związanych z wyposażeniem w zespoły i agregaty umożliwiające rozpoczęcie jego badań zakładowych. Równolegle, na innych modelach i stanowiskach doświadczalnych, kontynuowano prace związane z systemem ochrony przeciwminowej i balistycznej pojazdu.

Program Borsuk to dziś najważniejszy projekt rozwojowy dla Huty Stalowa Wola S.A., ale także całej Polskiej Grupy Zbrojeniowej, nie mówiąc o Siłach Zbrojnych RP, które od kilkunastu lat nie mogą doczekać się następcy bojowych wozów piechoty BWP-1. Wdrożenie do produkcji i służby nowego bojowego pływającego wozu piechoty (NBPWP) Borsuk zostało uznane za jeden kluczowych projektów programu operacyjnego „Modernizacja Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych” Planu Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych w latach 2013–2022 i zapis ten jest aktualny także po zmianach wprowadzonych w tym planie na przestrzeni ostatnich lat.
Przypomnijmy pokrótce dotychczasową historię tego przedsięwzięcia, która liczy sobie dopiero pięć lat, a więc na polskie standardy bardzo krótko. Projekt Borsuk jest realizowany przez, utworzone w 2013 r., konsorcjum: Huta Stalowa Wola S.A. (lider), Ośrodek Badawczo Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych „OBRUM” Sp. z o.o., Rosomak S.A., Wojskowe Zakłady Elektroniczne S.A., Wojskowe Zakłady Inżynieryjne S.A., Wojskowe Zakłady Motoryzacyjne S.A., Akademia Sztuki Wojennej (wcześniej Akademia Obrony Narodowej), Wojskowa Akademia Techniczna, Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej oraz Politechnika Warszawska, w ramach pracy rozwojowej dofinansowanej przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju. Zawarta 24 października 2014 r. umowa zakładała, że NCBiR dofinansuje pracę kwotą 62 mln PLN, przy zakładanym budżecie przedsięwzięcia 75 mln PLN. Planowano wówczas zakończenie pracy 23 października 2019 r., po zakończeniu badań kwalifikacyjnych prototypu i przygotowaniu dokumentacji do produkcji seryjnej.
Opóźnienia pojawiły się już jednak na wstępnym etapie projektu, a to ze względu – jak działo się to wówczas w przypadku niemal wszystkich analogicznych projektów dotyczących sprzętu wojskowego – na rozpoczęcie pracy bez podstaw merytorycznych w postaci zatwierdzonych przez wojsko Wstępnych Założeń Taktyczno-Technicznych. Inspektorat Uzbrojenia prowadził równolegle, bazując na Wymaganiach Operacyjnych Sztabu Generalnego WP, fazę analityczno-koncepcyjną, dotyczącą zamiaru pozyskania bojowych wozów piechoty na podwoziu Uniwersalnej Modułowej Platformy Gąsienicowej. Formalnie nadzór nad realizacją projektu Borsuk MON, a konkretnie Inspektorat Uzbrojenia, przejął w czerwcu 2015 r. Pod koniec października 2016 r. udało się zatwierdzić studium wykonalności i WZTT pojazdu, nie zmieniając dotychczasowych wymagań, a praca została zakwalifikowana do zadań z obszaru podstawowego interesu bezpieczeństwa państwa. To zaś uruchomiło wypłatę kolejnej transzy środków.
Ta wymuszona względami formalnymi przerwa nie oznaczała bynajmniej zamrożenia projektu. HSW wraz z członkami konsorcjum prowadziła liczne prace studyjne i projektowo-analityczne, a także realizowała wiele zadań związanych z konstrukcją i wyposażeniem pojazdu. Dotyczyło to m.in. czterech koncepcji systemu ochrony przeciwminowej, a odporność modeli kadłuba na wybuchy przetestowano na poligonie WITPiS. Próby te doprowadziły do wyboru optymalnego rozwiązania z punktu widzenia odporności, masy i kosztów. Wybrano także komponenty układu napędowego, za których integrację odpowiadają Wojskowe Zakłady Motoryzacyjne S.A. Powstał w nich prototypowy zintegrowany zespół napędowy z silnikiem wysokoprężnym MTU 8V199E20 i automatyczną skrzynią przekładniową Perkins X300 (licencja Allisona). Zadecydowano też, że dostawcą hydropneumatycznego zawieszenia (pasywnego) będzie brytyjska firma Horstman. Nie bez wpływu na to pozostawał fakt, że zawieszenie Horstmana mają podwozia K9 do 155 mm armatohaubic Krab, których licencyjna produkcja wdrażana jest aktualnie w HSW.