13 lutego z pokładu manewrującego na wodach Zatoki Omańskiej, należącego do Sił Morskich  Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej, okrętu-bazy Shahid Mahdavi (110-3) odpalono dwa pociski rakietowe.

Strzelanie to zrealizowano w ramach odbywających się obecnie na wodach wspomnianej zatoki ćwiczeń mających pokazać światu gotowość Iranu do podjęcia działań, gdyby toczący się obecnie konflikt w Gazie miał rozlać się na Bliski Wschód.

O swoim sukcesie, Korpus poinformował w mediach, publikując jednocześnie stosowne nagranie. Widać na nim start dwóch balistycznych pocisków rakietowych średniego zasięgu MRBM (medium range ballistic missile) typu Dezful, z wyrzutni szynowych umieszczonych wewnątrz „komercyjnych” kontenerów o długości czterdziestu stóp. Nagranie kończy się sekwencją ukazującą trafienie w cel umieszczony na pustyni, nie ma jednak możliwości potwierdzenia czy to faktycznie uderza jeden z pocisków wystrzelonych z pokładu 110-3, czy też wykorzystano migawkę z innego nagrania. Niemniej, co warto podkreślić, było to pierwsze tego typu działanie zrealizowane z pokładu okrętu należącego do Korpusu w historii.  Ciekawostką może być fakt, że celem dla tych pocisków była odtworzona na pustyni atrapa bazy sił powietrznych Izraela Palmachin.

MRBM typu Dezful to zmodyfikowana odmiana jednostopniowego pocisku na stały materiał pędny typu Zolfaghar, będącego z kolei modyfikacją rodziny pocisków Fateh-110. Jego korpus mierzy 10,3 m długości i 68 cm średnicy przy masie całkowitej 4615 kg, z których 590 kg stanowi głowica bojowa. Zgodnie z oficjalnym opisem pocisku część bojowa oddziela się od pocisku w środkowej fazie lotu. Przy locie na maksymalną odległość wynoszącą, według KSRI, 918 Mm tj. 1700 km, oficjalnie podawany kołowy błąd trafienia CEP (Circular error probable) wynosi ok 10 m.

Stopklatka z udostępnionego w sieci nagrania na którym widać zbliżenie na pokład dziobowy okrętu bazy Shahid Mahdavi (110-3). Wyraźnie widać dwa kontenery kryjące szynowe wyrzutnie z pociskami Dezful gotowymi do odpalenia. Fot. Irańska agencja prasowa IRNA

Shahid Mahdavi to z kolei jedna z najnowszych i zarazem największa jednostka pływająca należąca do korpusu, oficjalnie wcielenie do służby odbyło się 9 marca ubiegłego roku (https://zbiam.pl/nowy-okret-baza-korpusu-straznikow-rewolucji-islamskiej). Okręt ten powstał w wyniku przebudowy i konwersji kontenerowca Sarvin o nośności 41 971 ton, ładowności 3300 TEU oraz wymiarach kadłuba 240,2 x 32,2 x 7,8 m. Napędzany jest wolnoobrotowym silnikiem wysokoprężnym MAN-B&W o mocy 29 800 kW. Sarvin zbudował w 2000 roku południowokoreański koncern Hyundai Heavy Industries Co. Ltd. z Ulsan dla irańskiej firmy Oghiaanous Khoroushan Shipping z Wyspy Kisz. Stosownych prac adaptacyjnych do nowej roli dokonała stocznia ISOICO (Iran Shipbuilding & Offshore Industries Complex Co.). W odróżnieniu od eksploatowanego przez Siły Morskie Islamskiej Republiki Iranu (Niru-ye Daryâ'i-ye Artesh-e Jomhuri-ye Eslâmi-ye Irân) okrętu IRIS Makran (441), nie został on znacząco przebudowany. Na pokładzie dziobowym pozostawiono charakterystyczne oryginalne pokrywy ładowni, na powierzchniach których wyznaczono jedynie dwa miejsca startowe dla śmigłowców o masie do 15 ton (np. Mi-17). Na pokładzie rufowym mogą być z kolei instalowane kontenery transportowo–startowe pocisków przeciwokrętowych Qader lub Ghadir (oba legitymują się zasięgiem szacowanym na 300 km i głowicą bojową o masie 200 kg). Znajduje się tam także miejsce do transportu szybkich kutrów rakietowych (w dniu wcielenia do służby znajdowały się tam dwa kutry). Obronę przed środkami napadu powietrznego docelowo stanowić ma lądowy system rakietowy średniego zasięgu Sevom Khordad (znany też jako 3rd Khordad) z pociskami Taer-2B (o zasięgu do 50 km) lub Sayyad-2 (do 120 km zasięgu, powstały w wyniku skopiowania amerykańskich pocisków RIM-66 Standard). Uzbrojenie obronne stanowią m.in. dwie dwulufowe armaty ZU-23 kal. 23 mm oraz wkm kal. 12,7 mm. Na topie masztu głównego znajduje się antena prawdopodobnie przeznaczona do wykrywania i analizy sygnałów sondujących systemów radiolokacyjnych (łudząco przypomina antenę rosyjskiego systemu CzWA-001-04RP Sirius). W trakcie uroczystości wcielenia do służby na pokładzie znajdowały się dwa śmigłowce Mil Mi-17 oraz sześć bezzałogowych aparatów powietrznych (UAV) typu Ababil-2 wyprodukowanych przez Iran Aircraft Manufacturing Industrial Company (HESA). Nie mniej jednak jak pokazuje ostatnie strzelanie na pokładzie dziobowym mogą być transportowane i wykorzystywane zróżnicowane systemy uzbrojenia rakietowego.

Jeden z dostępnych w sieci filmów z tego wydarzenia: