22 stycznia w stoczni PT PAL w Surabaja odbyła się podwójna uroczystość związana z budową nowych okrętów desantowych doków (Landing Platform Dock) dla Sił Morskich Filipin (Hukbong Dagat ng Pilipinas).

W dniu tym odbyło się bowiem zarówno położenie stępki dla prototypowej jednostki (dla której jeszcze nie wybrano nazwy), której pierwsze blachy były palone 10 sierpnia ubiegłego roku, jak i palenie blach dla drugiej jednostki (o też nieznanej nazwie).

Projekt najnowszych jednostek dla Filipin bazuje na zmodernizowanych planach dwóch już eksploatowanych okrętach desantowych typu Tarlac (Tarlac LD 601 w służbie od 2016 roku oraz Davao del Sur LD 602 w służbie od 2017 roku) zbudowanych w tym samym zakładzie. Wszystkie jednostki tej klasy powstają w ramach zatwierdzonej 20 czerwca 2018 roku drugiej fazy  (Horizon 2) programu modernizacji sił zbrojnych filipin znanego jako RAFPMP (Revised Armed Forces of the Philippines Modernization Program). Stosowna umowa na budowę tych jednostek zawarta została pomiędzy Departamentem Obrony Narodowej Filipin (Kagawaran ng Tanggulang Pambansa) a stocznią PT Pal już 24 czerwca 2022 roku.

Zgodnie z planami, a także wymaganiami odbiorcy, nowe okręty otrzymać mają uzbrojenie artyleryjskie w postaci armaty średniego kalibru na spardeku dziobowym oraz dwa systemy mniejszego kalibru na obu burtach w rufowej części nadbudówki. O ile pierwszy z wymienionych systemów jest znany i będzie to 76mm/62 armata Leonardo w odmianie SR, tak w kwestii systemów małokalibrowych rozważane są: tureckie Aselsan SMASH kal. 30 mm, Aselsan Gökdeniz kal. 35 mm lub Rheinmetall GDM-008 kal. 35 mm. Bez względu na podjętą decyzję za instalację tych systemów odpowiedzialne będą już siły morskie i ma to zostać zrealizowane po podniesieniu bander na ich pokładach.

Generalnie rzecz ujmując projekt tych okrętów bazuje na zbudowanych dla Indonezji okrętach typu Makassar (pięć okrętów w służbie od 2007 roku). Ten z kolei opracowany został przez południowokoreański koncern Daesun Shpipbuilding & Engineering Co. na bazie zbudowanego dla Indonezji okrętu desantowego Tanjung Dalpele (990). Jednostka ta weszła do służby w 2003 roku jednak już 1 sierpnia 2007 przebudowana została na wyspecjalizowany okręt szpitalny. Zmieniono przy tym nazwę na dr. Soeharso (pozostawiając numer burtowy bez zmian). Obecnie cała seria okrętów typu Makassar liczy 10 okrętów, nieznacznie różniących się od siebie, które zbudowano na zamówienie czterech azjatyckich krajów.

Nowe okręty legitymować się będą parametrami nie odbiegającymi od pierwszej pary, tj. wypornością pełną 11 583 ton przy wymiarach 123x21,8x5,0 m. Do konstrukcji okrętu wykorzystano stal o podwyższonej wytrzymałości typu A oraz AH32. Wewnątrz kadłuba znajdują się dwa pokłady ładunkowe przeznaczone dla lekkiej techniki wojskowej. Górny o powierzchni 410m² i maksymalnym obciążeniu 400 ton oraz dolny o powierzchni 670 m² i dopuszczalnym obciążeniu 1000 ton. Napęd skonfigurowany został w układzie CODAD i składa się z dwóch silników wysokoprężnych MAN-STX 8L27/38 o mocy po 2920 kW, co umożliwia uzyskanie przez okręt prędkości maksymalnej 16 węzłów a ekonomicznej 13 węzłów, przy której może przebyć do 9360 Mm. Autonomiczność z pełnym desantem wynosi 30 dni. Na pokładzie ładunkowym okręt może transportować łącznie do 42 pojazdów, w tym do 24 transporterów kołowych. Zlokalizowane na rufie lądowisko o powierzchni 1023 m² umożliwia jednoczesne prowadzenie operacji powietrznych przez dwa śmigłowce średnie o masie do 10 ton. W hangarze transportowana może znajdować się kolejny śmigłowiec tej samej wielkości. Desant liczyć może maksymalnie 500 żołnierzy, którzy wraz z techniką wojskową na brzeg mogą zostać dostarczeni z wykorzystaniem dwóch 23 m barek desantowych typu LCU, przewożonych w niecce doku w rufowej części kadłuba. Stała załoga liczy z kolei 121 osób.