15 listopada w prywatnej stoczni ADİK (Anadolu Deniz İnşaat Kızakları San. ve Tic. A.Ş.) w Tuźle na przedmieściach Stambułu odbyła się uroczystość położenia stępki fregaty Izmir (F 516) typu Istanbul (İSTİF) dla Sił Morskich Turcji TDK (Türk Deniz Kuvvetleri).

Izmir będzie drugą (z czterech zamówionych) fregatą typu İSTİF, oraz jednocześnie szóstym okrętem budowanym w ramach programu MiLGEM (Milli Gemi). Budowę prototypowej jednostki tego typu, której nadano nazwę Istanbul (F 515), zainicjowano w stoczni Istanbul Shipyard 19 stycznia 2017 roku, a położenie stępki odbyło się 3 lipca tego samego roku. Okręt na wodę zszedł po nieco ponad czterech lat prac, 23 stycznia 2021 roku. Obecnie przechodzi zakrojone na szeroką skalę próby morskie. Początkowo zakładano że podniesienie bandery nastąpi 6 września, jednak testy się przedłużają. Nie powinno to szczególnie dziwić, biorąc pod uwagę fakt, że Istanbul jest pierwszym nosicielem wielu nowoczesnych systemów tak uzbrojenia jak i elektroniki, nigdy dotychczas nie instalowanych na okrętach TDK. Kwestia budowy trzech kolejnych fregat typu I, stała się prawdziwym eksperymentem. 6 kwietnia bieżącego roku bowiem w Ankarze, turecka Prezydencja Przemysłu Obronnego SSB (Savunma Sanayii Başkanlığı) podpisała umowę na budowę wspomnianej trójki fregat z kosorcjum w składzie STM (Savunma Teknolojileri Mühendislik ve Ticaret A.Ş.) oraz TAIS Gemi İnşa ve Teknoloji A.Ş. (Kolejna umowa dla prywatnych stoczni w Turcji/ZBiAM.pl). Budująca przyszłego Izmira stocznia ADİK, jest jednym z trzech zakładów zrzeszonych w ramach TAIS. Pozostałymi są Sedef Tersanesi (zbuduje siódmy okręt dla którego wybrano imię İçil F 517)  oraz Sefine Shipyard, której przypadł ostatni z zamówionych okrętów, przyszły Izmit (F 518). Przyjęty harmonogram zakłada przekazanie wszystkich jednostek przed upływem 36 miesięcy od chwili podpisania umowy.

Najnowsze fregaty budowane dla Turcji legitymują się wypornością pełną 3000 ton przy wymiarach kadłuba 113,2 x14,4 x 4,05 m. Napęd skonfigurowany został w układzie CODAG z dwoma silnikami wysokoprężnymi MTU 20V4000 M93L oraz turbiną gazową General Electric LM2500. Prędkość maksymalna przekroczyć ma 29 węzłów. Przy prędkości ekonomicznej 14 węzłów zasięg wyniesie ok. 5700 Mm.

Uzbrojenie artyleryjskie składa się z pojedynczej 76/62 mm armaty MKE (Makine Kimya Endüstrisi) Milli Deniz Topu (Nowa turecka armata morska/ZBiAM.pl),  zwalczanie środków napadu powietrznego w bezpośredniej bliskości zapewnić ma dwulufowy system obrony bezpośredniej Aselsan Gokdeniz kal. 35 mm (Istanbul jest pierwszym nosicielem tego systemu w TDK). Obronę przed niewielkimi jednostkami nawodnymi w pobliżu  okrętu zapewnią natomiast dwa zdalnie sterowane stanowiska uzbrojenia Aselsan STOP kal. 25 mm. Kolejną nowością jest 16 prowadnicowa wyrzutnia VLS MIDLAS (do pocisków do zwalczania środków napadu powietrznego systemu Hisar (Turcja: postępy programów przeciwlotniczych Hisar-A+ i Hisar-O+ [WIDEO]/ZBiAM.pl). Głównym orężem ofensywnym będzie z kolei bateria 16 kierowanych pocisków przeciwokrętowych (kpp) Roketsan Atmaca Block 1 ATMACA przyjęty do uzbrojenia/ZBiAM.pl). Zwalczanie okrętów podwodnych realizowane będzie mogło być z wykorzystaniem śmigłowca pokładowego (Lockheed Martin S-70B) lub torped (Mk 46 Mod 5 lub Mk 54) wystrzeliwanych z dwóch podwójnych wyrzutni kal. 324 mm.

Głównym systemem radiolokacyjnym jest pracujący w paśmie E/F (2-4 GHz), trówspółrzędny radar Aselsan Cenk-S, zdolnym do śledzenia do 1000 celów w odległości do 400 km (cele powietrzne). Jak większość obecnie budowanych jednostek dla TDK, tak i opisywane fregaty otrzymają radary o zmniejszonym prawdopodobieństwie wykrycia (LPI) Aselsan Alper-P. Nowe fregaty otrzymały kompleksowe zabezpieczenie tzw. soft kill, przed atakami ze strony zarówno środków napadu powietrznego jak i  torped. Pierwsze z zagrożeń będzie wykrywane i neutralizowane z wykorzystaniem rozbudowanego systemu walki elektronicznej Aselsan Ares-2N (wykrywanie) i Areas-2C (zakłócanie). W przypadku zagrożeń spod wody wykorzystany zostanie system Aselsan Hizir. Nad optymalną pracą wszystkich systemów pokładowych czuwać będzie system dowodzenia Havelsan Advent. Załoga liczyć będzie 123 osoby. Fregaty typu İSTİF mają ostatecznie zastąpić fregaty typu Yavuz (MEKO 200 TN, cztery okręty w służbie od 1987 roku).