6 marca w ośrodku przemysłowym Australian Marine Complex (AMC) w Henderson w Australii Zachodniej odbyło się wodowanie zmodernizowanej fregaty HMAS Stuart (FFH 153) typu ANZAC, kończąc tym samym prace na jej pokładzie.

Królewska Marynarka Wojenna Australii eksploatuje obecnie osiem fregat typu ANZAC (MEKO 200ANZ). Okręty te począwszy od 2018 roku sukcesywnie poddawane są pracom modernizacyjnym w ramach Mid-Life Upgrade (MLU) określanych jako ANZAC Midlife Capability Assurance Program (AMCAP). W ich realizację zaangażowane są największe koncerny obecne w Australii: BAE Systems, Saab Australia, Naval Ship Management Australia.

Podstawą ich realizacji są zapisy programu SEA 1448 Phase 4B, który ma się zakończyć w tym roku. Wspomniana faza wskazuje, że nie jest to pierwsza modernizacja tych okrętów, lecz uzupełnienie poprzedniej, znanej jako ASMD (Anti-Ship Missile Defence), która zrealizowana została w latach 2010–2017. W jej wyniku znacznym zmianom uległa m.in. sylwetka okrętów, a to za sprawą zastąpienia dwóch starych masztów jednym nowym, w konstrukcji którego wkomponowano anteny ścianowe systemów radiolokacyjnych CEA Technologies CEAFAR1-S (pasmo E/F 2-4 GHz) oraz CEAMOUNT (pasmo I/J 8-10 GHz), dodano także system optoelektroniczny Sagem Vampire NG oraz zainstalowano nowe radary nawigacyjne. Okręty otrzymały też moduł Lockheed Martin VLS Mk41 do 32 pocisków RIM-162 ESSM. Całkowitej przebudowie poddano także BCI, wewnątrz którego zainstalowano nowoczesne konsole operatorskie z ekranami o rzadko spotykanej przekątnej aż 30 cali, pracujące w ramach systemu dowodzenia Saab 9LV 453 Mk3E.

Pierwszą jednostką poddaną ASMD był HMAS Perth (FFH 157), który do stoczni w Henderson wszedł 18 stycznia 2010 roku. Zakres prac w ramach AMCAP jest mniejszy i obejmuje m.in. zastąpienie przestarzałego radaru AN/SPS-49(V)8, którego antena znajdowała się na topie zainstalowanego w ramach ASMD masztu, przez nowy system radiolokacyjny CEA Technologies CEAFAR2-L (pracujący w paśmie D 1-2 GHz). Jego anteny ścianowe wkomponowane są w strukturę zmodyfikowanego topu masztu głównego, którą posadowiono w miejscu zajmowanym dotychczas przez paraboliczną antenę radaru AN/SPS-49(V)8. Z pozostałych prac, jakie są realizowane w trakcie AMCAP, warto wspomnieć o instalacji nowego systemu walki elektronicznej, który zastąpił dotychczas wykorzystywany ES-3701. Zwiększono także bezpieczeństwo przed zagrożeniem ze strony zbliżających się torped, poprzez modernizację systemu AN/SLQ-25 Nixie z wersji Alfa do Charlie oraz instalację wyrzutni akustycznych celów pozornych Rafael Lescut. Zrealizowano także migrację systemu dowodzenia 9LV z dotychczasowego środowiska opartego na systemie operacyjnym Windows na środowisko Linux.

W przyszłym roku planowana jest zmiana głównego oręża ofensywnego tych okrętów. Dotychczasowe pociski przeciwokrętowe Boeing RGM-84L Harpoon Block II, zastąpione zostaną znacznie nowocześniejszymi pociskami Kongsberg NSM, dzięki czemu okręty uzyskają możliwość rażenia także celów lądowych o znanych współrzędnych.

Pierwszym okrętem poddanym AMCAP był HMAS Arunta (FFH 151), a prace na jego pokładzie zakończono w 2019 roku. W 2020 roku do służby powrócił zmodernizowany Anzac (FFH 150). Trzeci był HMAS Warramunga (FFH 152), a kolejnym HMAS Perth (FFH 157), na którym prace zakończono w 2021 roku. W 2022 roku w AMC realizowano prace jednocześnie na trzech kolejnych okrętach: HMAS Toowoomba (FFH 156), HMAS Stuart (FFH 153) i HMAS Ballarat (FFH 155). Ostatnią jednostką która poddana zostanie pracom w ramach AMCAP będzie HMAS Parramatta (FFH 154).

Projekt fregat typu MEKO 200ANZ jest pochodnym opracowanego dla Portugalii przez niemiecki koncern Blohm+Voss projektu MEKO 200PN (typ Vasco da Gama). Australijskie jednostki legitymują się wypornością pełną 3600 ton przy wymiarach 118 x 14,8 x 4,35 m. Skonfigurowany w układzie CODOG napęd składa się z turbiny gazowej General Electric LM2500-30 o mocy 22499 kW oraz dwóch silników wysokoprężnych MTU 12V1163 TB83 o mocy po 6590 kW. Maksymalna prędkość wynosi 27 węzłów, a przy prędkości ekonomicznej 18 węzłów okręty są w stanie przebyć do 6000 Mm. Co ciekawe, początkowo planowano instalację dwóch turbin gazowych, ale ostatecznie ze względu na koszty, a także mizerny zysk na prędkości maksymalnej (którą obliczono na 31,75, czyli zaledwie o 4,75 węzła więcej) z pomysłu tego zrezygnowano.

Uzbrojenie składa się z 127 mm armaty United Defence (obecnie BAE Systems) Mk 45 Mod 2, dwóch czteropojemnikowych wyrzutni Mk141 pocisków przeciwokrętowych Boeing RGM-84L oraz ośmiokomorowego modułu VLS Mk41 do 32 pocisków RIM-162 ESSM. Zwalczanie okrętów podwodnych w bezpośredniej bliskości okrętów realizowane jest przez lekkie torpedy MU90 kal. 324 mm wystrzeliwane z dwóch potrójnych wyrzutni Mk32 Mod 5. Na pokładzie bazować może także śmigłowiec MH-60R Seahawk.

Fregaty typu ANZAC pozostaną w służbie do połowy 2030 roku, kiedy to będą sukcesywnie zastępowane przez nowe jednostki tej klasy typu Hunter. Będą one budowane w ramach programu SEA 5000. W czerwcu 2018 roku ogłoszono że zwycięzcą w australijskim postępowaniu przetargowym został BAE Systems z fregatami typu 26.