18 czerwca po zakończeniu jubileuszowych międzynarodowych ćwiczeń BALTOPS 50, do portu w Gdyni wszedł brytyjski pomocniczy okręt desantowy dok RFA Mounts Bay.

Jednostka ta wraz z okrętem desantowym dokiem Albion (L 14) i fregatą rakietową Lancaster (F 229) typu Duke tworzy grupę bojową Littoral Response Group (North), która zanim zaangażowana została we wspomnianym Baltopsie, zrealizowała trwające 11 dni ćwiczenia ze szwedzkim 1. pułkiem piechoty morskiej (Amfibieregementet 1).

Mounts Bay (L 3008) jest jednym z czterech tego typu jednostek klasyfikowanych jako LSD(A), służących w Królewskiej Flocie Pomocniczej (Royal Fleet Auxiliary, RFA). Obecnie pod brytyjską banderą pływają trzy z nich: Lyme Bay (L 3007), Cardigan Bay (L 3009) i wizytujący Gdynię – Mounts Bay. Czwarta - eks-RFA Largs Bay (L 3006) w kwietniu 2011 roku została sprzedana Australii, gdzie pływa pod nową nazwą HMAS Choules (L 100). Opisywane jednostki zbudowano na bazie, opracowanego przez holenderską stocznię Royal Schelde, projektu Enforcer i konstrukcyjnie są zbliżone do dwóch holenderskich jednostek typu Rotterdam (Rotterdam L800 i Johan De Witt L801) oraz hiszpańskich typu Galicia (Galicia L51 i Castilla L52). Ich zadaniem było zastąpienie w służbie starzejących się okrętów z typu Sir (znanych też jako Round Table), których zainicjowany w 1995 roku remont w ramach programu SLEP (Ship Life Extension Programme) okazał się o wiele bardziej skomplikowany i kosztowny niż sądzono (początkowy koszt opiewający na 45 mln GBP wzrósł do ponad 85 mln). Stępkę Mounts Bay położono w stoczni BAE Systems Naval Ships w Govan koło Glasgow 25 sierpnia 2002 roku. Wodowanie odbyło się 9 kwietnia 2004 roku, a do służby w RFA jednostkę wcielono 13 lipca 2006, jako pierwszą z serii (mimo że stępka była drugą w kolejności).

W konstrukcji okrętów wykorzystano wiele rozwiązań cywilnych, w tym konfiguracje kadłuba zapożyczoną z promów klasy ro-pax. Okręty typu Bay są także pierwszymi w służbie RFA, do napędu których wykorzystano innowacyjną konfiguracje siłowni w układzie spalinowo-elektrycznym z pędnikami azymutalnymi. Dostawcą całego systemu napędowego była Wärtsilä, a każdy z okrętów wyposażono w cztery główne wysokoprężne zespoły prądotwórcze dwóch typów: 12V26 o mocy 3745 kW każdy oraz 8L26 o nieco mniejszej mocy wynoszącej po 2495 kW. Wyposażenie tak dużych okrętów w pędniki azymutalne (co odróżnia je od jednostek holenderskich i hiszpańskich) wraz z umieszczonym na dziobie sterem strumieniowym zapewnia wysoką manewrowość w każdych niemal warunkach hydrometeorologicznych, pociągając za sobą niewielką utratę prędkości na rzecz konkurentów wynoszącą ok. 1-2 węzły. Prędkość maksymalna brytyjskich okrętów wynosi 18 węzłów, a przy prędkości ekonomicznej 15 węzłów są w stanie przebyć 8000 Mm. Duża moc systemu napędowego to także zdolność do utrzymania zadanej pozycji nawet przy wietrze wiejącym z prędkością 25 węzłów.

Jednostki typu Bay mają wyporność pełną 16160 ton, przy wymiarach kadłuba 176,6×26,4×5,8 m. Wewnątrz obszernego kadłuba wygospodarowano pokład ładunkowy o łącznej długości linii ładunkowej 1150 m. Umożliwia to zabranie do 24 czołgów podstawowych Challenger 2 lub do 150 samochodów ciężarowych. Niecka doku pomieścić może barkę desantową LCU Mk10 (wyporność 240 ton; 29,8×7,7×1,5 m; zabiera czołg podstawowy lub cztery samochody ciężarowe albo do 120 żołnierzy, prędkość do 10 węzłów, zasięg 600 Mm) lub dwóch mniejszych LCVP Mk5 (24 tony wyporności, 15,7×4,3 m, przeznaczone do transportu 35 żołnierzy z prędkością 25 węzłów na odległość do 210 Mm).

Zainstalowane uzbrojenie dobrano pod kątem zapewnienia bezpieczeństwa okrętu przed niewielkimi jednostkami i składa się z dwóch stanowisk BMARC GAM-B01 z 20 mm armatami Oerlikon L/85 KAA Mod 11, dwóch sześciolufowych 7,62 mm karabinów maszynowych Mk 44 i sześciu karabinów maszynowych L44A1. Ponadto na spardeku dziobowym znajduje się miejsce do montażu systemu obrony bezpośredniej Raytheon Mk15 Phalanx.

Stała załoga składa się z 60 osób, a na pokład przyjąć można kolejnych 356 żołnierzy. W przypadku udziału w misji o charakterze humanitarnym możliwe jest przyjęcie nawet 700 dodatkowych osób. Na czas, zakończonych 18 czerwca, ćwiczeń BALTOPS 50, RFA Mounts Bay zabrał 240 żołnierzy z różnych korpusów, w tym z Royal Marines Commando, korpusu logistycznego i inżynieryjnego. Wraz z niezbędnym sprzętem i wyposażeniem, w tym ośmioma szybkimi łodziami ORC (Offshore Raiding Craft), z których pięć jest w odmianie desantowej, a trzy wsparcia ogniowego. Ciekawym elementem wyposażenia jednostek typu Bay, są pontony desantowe Mexeflote. Są to zaprojektowane przez Brytyjski Królewski Korpus Logistyczny parki pontonowe o konstrukcji modułowej, przeznaczone do przewozu ładunków pomiędzy okrętem a wybrzeżem, a także spełniania innych celów o charakterze desantowym w tym tworzenia pływających nabrzeży dla barek desantowych itp. Ich napęd stanowią dwa instalowane na czas przeprawy silniki wysokoprężne Hydromaster o mocy po 55 kW. Umożliwiają osiągnięcie prędkości do 10,5 węzła (przy spokojnym morzu). Załoga składa się z czterech osób, a w zależności od wielkości ładowność pontonów waha się od 60 do 160 ton. Mexeflote na czas transportu montowane są do burt okrętu. Mounts Bay na czas ćwiczeń na Bałtyku miał tylko w jeden ponton, który podczas pobyt u w Gdyni znajdował się wewnątrz doku.

Zabezpieczenie działań zaokrętowanych pododdziałów zapewnia śmigłowiec Leonardo Wildcat AH1 ze składu 847.NAS (Naval Air Squadron) z bazy lotnictwa morskiego RNAS Yeovilton. Jednostka ta mimo morskiego przydziału w rzeczywistości wypełnia zadania o charakterze zwiadowczym i transportowym na rzecz 3. brygady komandosów RMC.

Celem wizyty brytyjskiej jednostki jest przede wszystkim odtworzenie gotowości bojowej, a także zapewnienie załodze chwili odpoczynku. Mounts Bay pozostanie w Gdyni do niedzieli wieczorem.