10 stycznia zakończono kolejny etap prób ciężkiej torpedy o napędzie atomowym typu 2M39 Posiejdon. Wykorzystano w tym celu makietę gabarytowo-masową tego pocisku.

Testy wystrzeliwania makiety z wyrzutni torpedowych realizowano na okręcie podwodnego specjalnego przeznaczenia z napędem jądrowym projektu 09852 Biełgorod, który operował na różnych głębokościach. Okręt ten zbudowany został w, należącej do korporacji stoczniowej OSK, stoczni „Siewmasz” w Siewerodwińsku w obwodzie archangielskim. Prac nie realizowano jednak od podstaw, lecz wykorzystano nieukończony nieukończonego nosiciela pocisków przeciwokrętowych 3M45 systemu P-700 Granit, okrętu podwodnego K-329 projektu 949A Antiej.

Jego budowę zainicjowano 24 lipca 1992 roku, a nazwę Biełgorod nadano 6 kwietnia 1993 roku. Prace wstrzymano jednak już w 1997 roku przy zaawansowaniu prac na poziomie 75%, a kadłub zakonserwowano. Decyzję o wznowieniu budowy podjęto w 2000 roku po zatonięciu bliźniaczego K-141 Kursk. 31 grudnia 2004 kadłub udało się zamknąć, jednak do stoczni nie dostarczono części wyposażenia, w tym wyrzutni pocisków Granit. Finansowanie budowy na minimalnym poziomie (stocznia zdecydowała o zainwestowaniu własnych środków), a także niechęć najwyższych władz do jego ukończenia doprowadziły do kolejnego wstrzymania prac, co nastąpiło 20 lipca 2006 roku. Zaawansowanie konstrukcji określono wówczas na 80%. Ponowne wznowienie prac, tym razem wg zmodyfikowanego projektu, miało miejsce 20 grudnia 2012 roku. Zakres modyfikacji oraz przewidywane przeznaczenie okrętu spowodowały, że nadano mu nowe oznaczenie projektowe – 09852 oraz nazwę BS-329.

Okręt ma możliwość współpracy z załogowymi i bezzałogowymi aparatami podwodnymi. W pierwszym przypadku mowa m.in. o miniaturowych okrętach podwodnych projektów 1851 i 18511 Pałtus (o wyporności odpowiednio 529 i 730 ton i wymiarach 44/55 x 5,3 m) lub AS-12 proj. 10831 Łoszarik (o wyporności ok. 2000 ton i długości 60 m). W przypadku bezzałogowców okręt może współpracować z pojazdem typu Kławiesin-2R-PM. Dodatkowo na kadłubie może zostać zabudowane specjalne łoże dla głębokowodnego pojazdu ratowniczego proj. 18270 Biester (tym samym opisywany okręt stanie się pierwszym od czasu wycofania ze służby w połowie lat 90. dwóch wyspecjalizowanych ratowniczych okrętów podwodnych proj. 940 Lienok).

Dostosowanie do przyjmowania wymienionych powyżej pojazdów, w tym przede wszystkim załogowych, wymusiło przedłużenie kadłuba aż o 30 m do 184 m. Tym samym Biełgorod jest obecnie najdłuższym okrętem podwodnym świata. Legitymuje się on wypornością pełną 30 000 ton w położeniu podwodnym. Dla porównania wyporność okrętów proj. 949A wynosi 24900 ton. Jednostka ma wymiary 184 x 18,2 x 9,2 m. Napęd stanowią dwie turbiny parowe, do których zasilania para wytwarzana jest przez dwa reaktory wodne ciśnieniowe OK-650W, każdy o mocy cieplnej 190 MW. Ruch postępowy zapewniają dwie śruby. Prędkość maksymalna wynosi 15 węzłów na powierzchni i do 32 węzłów pod wodą. Załoga liczy 120 osób, a niezależność od bazy wynosi 120 dni.

Uzbrojenie okrętu stanowi sześć dziobowych wyrzutni torped, z których dwie mają kaliber 650 mm, a cztery 533,4 mm. W odróżnieniu jednak od dawcy projektu, wspomnianych już okrętów podwodnych proj. 949A, Biełgorod nie ma wyrzutni burtowych SM-225 do pocisków P-700. Zastąpiło je sześć wielkokalibrowych wyrzutni torped (a właściwie autonomicznych pojazdów) 2M39 Posiejdon o kalibrze ok. 1600 mm (część źródeł podaje nawet 2000 mm).

Posiejdon został opracowany przez Centralne Biuro Konstrukcyjne Rubin, w ramach pracy badawczo-rozwojowej Status-6. Jest to napędzana reaktorem jądrowym (prawdopodobnie chłodzony ciekłym metalem) torpeda wyposażona (docelowo) w głowicę jądrową o mocy ok. 2 MT. Chęć pozyskania torpedy o tak dużym kalibrze i głowicą jądrową nie jest w Rosji niczym nowym, w latach 50. prowadzono bowiem pracę nad podwodnym pociskiem oznaczonym T-15 (prace wstrzymano w 1955 roku), do pomysłu powrócono w 1961 roku, jednak także wówczas zdecydowano się zaprzestać prac nad tą koncepcją.

Nie ma zbyt wielu wiarygodnych informacji o parametrach Posiejdona. Jego długość szacuje się na 24 m, a masę nawet na 100 ton. Do poruszania pocisku wykorzystano pędnik wodnostrumieniowy dzięki czemu może on rozwijać prędkość maksymalną 60-70 węzłów na głębokości do 1000 m. Zasięg wynosić ma ok. 5400 Mm.

Biełgorod zwodowany został 23 kwietnia 2019 roku, próby morskie rozpoczął 25 czerwca 2021 roku i realizowano je na wodach Morza Barentsa. Banderę na nim podniesiono z kolei 8 lipca 2022 roku. Jednostka oficjalnie podlega Głównemu Zarządowi Prac Głębokowodnych Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej - GUGI (Gławnoje uprawlenije głubokowodnych issledowanij Ministierstwa oborony Rossijskoj Fiedieracyi) i wchodzi w skład Floty Oceanu Spokojnego. Jego miejscem stałego bazowania jest Wiluczinsk w Kraju Kamczackim. Poza opisanym okrętem nosicielami torped atomowych Posiejdon ma być także znajdujący się obecnie w budowie, Chabarowsk (proj. 09851), którego stępkę w stoczni „Siewmasz” położono 27 lipca 2014 roku.