3 marca ORP Kormoran wrócił na wodę, gdzie trwa jego wyposażanie.

Trwa budowa prototypowego niszczyciela min ORP Kormoran projektu 258 Kormoran II, a wraz z nią produkcja, testy i montaż wyposażenia oraz uzbrojenia dla tego okrętu. Według zapewnień Inspektoratu Uzbrojenia MON, wszystko idzie planowo. To dobrze, bo jest już w zasadzie pewne, że będzie to jedyny nowy okręt MW RP, który zdoła wyjść w morze jeszcze w tym roku.

Wdniu 23 września 2013 r. zawarto umowę dotyczącą budowy pierwszego niszczyciela min projektu 258 Kormoran II i jednocześnie okrętu patrolowego typu Ślązak. Wówczas to, najwyższej rangi politycy wraz ze stoczniowcami zgodnie twierdzili, że oba okręty będą przekazane MW RP do końca 2016 r. Dziś, w związku z doniesieniami o opóźnieniach w budowie Ślązaka, deklaracje te można włożyć między bajki, natomiast wieści z drugiego „placu budowy” pozwalają mieć nadzieję, że pierwotny plan zostanie wypełniony przynajmniej w połowie.

Platforma

25 kwietnia 2014 r. w Remontowej Shipbuilding w Gdańsku, będącej liderem konsorcjum firm realizujących program, rozpoczęto cięcie blach do budowy prototypowego niszczyciela min 258/I, zaś 23 września, rok po zawarciu umowy, położono stępkę okrętu. Prace realizowane były w specjalnie przygotowanej – pod kątem prac ze stalą niskomagnetyczną – hali z dwoma ciągami. Na jednym powstawały części kadłuba i nadbudówki, na drugim realizowany był montaż okrętu. Jednostka opuściła ją pod koniec kwietnia 2015 r. – w dwóch częściach, bez nadbudówki. W dalszej kolejności kontynuowano wyposażanie połówek, po czym rozpoczęto nakładanie pierwszych podkładowych powłok malarskich. Po scaleniu kadłuba ustawiono na nim nadbudówkę i pomalowano całość z zewnątrz. 4 września 2015 r. odbył się chrzest i wodowanie ORP Kormoran. Był on już wówczas częściowo wyposażony w urządzenia ogólnookrętowe. Jednostkę zacumowano do nabrzeża, przy którym kontynuowano prace.
Przebiegają one zgodnie z harmonogramem. Obecnie realizowany jest etap dziesiąty z trzynastu, w którym zaplanowano m.in.: kompletację i instalację urządzeń okrętowych, siłowni, systemów dowodzenia i kierowania środkami walki oraz przeprowadzenie badań wstępnych – prób na uwięzi. Te ostatnie, dla niektórych systemów, rozpoczęły się już w połowie grudnia ubiegłego roku. W lutym jednostkę wyslipowano w celu montażu urządzeń w podwodnej części kadłuba i jej pokrycia kolejną powłoką malarską.
Okręt wyposażono do tej pory w zasadnicze zespoły systemu napędowego (jeszcze bez głównych silników wysokoprężnych MTU 8V369 TE74L, do ich łatwego wstawiania i wyjmowania przewidziano dwa duże luki na pokładzie rufowym), pędniki cykloidalne Voith Turbo 21 GH/160, ster strumieniowy Schottel STT 170 AMAG, trzy generatory prądotwórcze MTU 6R1600M20S w ochronnych kapsułach dźwiękoszczelnych, część systemów broni podwodnej, echosondy, telefon podwodny, centralę klimatyzacji, systemy: wentylacji, wody chłodzącej, zęzowy, paliwowo-smarny, przeciwpożarowy, cumowniczo-kotwiczny (w tym kabestan na pokładzie dziobowym), żuraw łodziowy i fundament żurawia głównego na pokładzie roboczym na rufie.
Jednocześnie z montażem urządzeń i systemów trwa instalacja: okablowania, izolacji i przygotowania do implementacji podzespołów systemów walki i łączności. Rozruch siłowni pomocniczej planowany jest na marzec, natomiast próby morskie powinny rozpocząć się w maju–czerwcu br.

System walki

Wraz z budową platformy postępują prace przy systemie walki Kormorana. Główną rolę odgrywa w nich Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Centrum Techniki Morskiej S.A. z Gdyni.
Obecnie realizuje on próby zakładowe systemu zarządzania walką SCOT-M i jego podsystemów. Gotowość do montażu jego elementów (konsol, serwerów, sieci itp.) na okręcie przewiduje się na koniec marca. Ponadto Ośrodek jest odpowiedzialny za integrację dwóch istotnych sensorów okrętu: sonaru kadłubowego i sonaru samobieżnego.