Moskiewskie forum ARMIJA 2016 cz. II

Zbudowany na skraju wielkiego poligonu Wojsk Lądowych Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej Park „Patriot” był na początku września nie tylko miejscem demonstracji wozów bojowych rosyjskiej armii i najnowszych propozycji przemysłu w tym zakresie. Zaprezentowano także sprzęt: transportowy i lotniczy, a nawet dla marynarki wojennej (okręty, oczywiście, w postaci modeli) oraz maszyny dla wojsk inżynieryjnych.

Samochody

Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej od kilku lat intensywnie modernizują swój park samochodowy. Plany w tej dziedzinie były i są bardzo ambitne, ale napotykają na poważne przeszkody. Na przykład w dziedzinie ciężkich samochodów specjalnych fiaskiem zakończył się program Płatforma, w ramach którego firma Kamaz miała opracować nowe dla siebie, bardzo ciężkie wieloosiowe nośniki, które miałyby zastąpić konstrukcje białoruskie. Tymczasem wybór jako ich napędu układu spalinowoelektrycznego (silnik spalinowy napędza elektrogenerator wytwarzający prąd zasilający elektryczne silniki w kołach) okazał się błędem, a dokładniej – przerósł możliwości firmy. Co ciekawe, do podobnych wniosków doszli konstruktorzy z Mińska jeszcze w latach 80. XX wieku. Obecnie Płatforma ma zostać przekonfigurowana na „klasyczny” napęd, co oznacza potrzebę zabudowy potężnej skrzyni przekładniowej, zespołu wałów napędowych, przekładni pośrednich itd., przez co masa i komplikacja konstrukcji znacząco wzrosną.
Także prostsze Kamazy kategorii ciężkiej zbierają niezbyt pochlebne opinie. Choćby terenowe ciągniki siodłowe są powszechnie krytykowane za nieoptymalną konstrukcję, podatność na mechaniczne uszkodzenia układu napędowego itd. Tymczasem dotychczasowi rosyjscy producenci podobnych wozów, Rusicz i BAZ, zostali doprowadzeni do bankructwa. BAZ-a wykupił jednak przeciwlotniczy koncern Ałmaz-Antiej, gdyż potrzebował nośników do komponentów swoich systemów rakietowych i radiolokacyjnych oraz stanowisk dowodzenia. Wojskowi zaś „przypomnieli sobie” o BAZ-ach i zamówienia na nie systematycznie rosną. Nieoczekiwanie na Armii 2016 pojawił się Rusicz KZKT-7428 z aktywną (napędzaną) naczepą, wchodzącą w skład systemu 3F30-9, służącego do obsługi okrętowych pocisków balistycznych Buława. Aktywna pięcioosiowa naczepa ma cztery pary kół, które są napędzane silnikami elektrycznymi i wszystkie pięć par skrętnych osi. Do napędu silników elektrycznych służy, zamontowany na ciągniku, generator wysokoprężny o mocy 250 kW. Promień skrętu pojazdu, wynoszący 25 m, jest dzięki temu porównywalny z jego długością. Firma KB Motor z Moskwy oferowała także jeszcze większe i cięższe naczepy do transportu rakiet, i inne wyposażenie obsługowe do nich.
Lżejsze i bardziej klasyczne samochody ciężarowe są potrzebne w znacznie większych ilościach, ale i tu bardziej ambitne konstrukcje rozwijają się wolniej niż przewidywano. Postępy najbardziej perspektywicznego programu Tajfun są umiarkowane – bardziej nowoczesne samochody opracowane przez Kamaza mają wiele komponentów importowanych (zagrożonych bądź objętych sankcjami), a Urale uchodzą za mało perspektywiczne. Mimo to prezentowane są znowu pojazdy ze starszej rodziny Motowoz, ale poddane nieznacznemu „liftingowi”. Przykładowo Motowoz-M Urała ma zastąpić popularne modele 4320, ale jego ładowność ma wynosić aż 11 ton, a pełna masa wzrosła aż do 22 ton (4320 – do 16 ton). Oczywiście, najliczniejsze miałyby być krótsze Motowozy o ładowności 6–7 ton. Powstają także pojazdy określane jako należące do kategorii MRAP, ale w praktyce daleko im do wozów minoodpornych – są to raczej lekko opancerzone, uniwersalne samochody terenowe. Na moskiewskiej wystawie debiutował m.in. bardzo prosty samochód tej kategorii Wiepr-B, opracowany przez grupę GAZ na bazie lekkiej ciężarówki Sadko.