13 marca Ministerstwo Obrony Republiki Indii podpisało umowę na przegląd stoczniowy i remont okrętu podwodnego Sindhukirti (S 61) typu Sindhughosh.
Podpisana umowa opiewa na kwotę 113,5 mln USD, a wykonawcą jej postanowień została stocznia Hindustan Shipyard Limited (HSL) mająca swoją placówkę w Visakhapatnam na wschodnim wybrzeżu Indii. Zlecenie prac w HSL nawiązuje do propagowanej przez premiera Indii Narendera Modi idei Atmanirbhar Bharat (samowystarczalne Indie). Umowa ta przyczyni się do zaangażowania w prace przy Sindhukirti 20 mikro, małych i średnich przedsiębiorstw.
S 61 jest siódmym okrętem podwodnym rosyjskiego proj. 877 EKM, zbudowanym na zamówienie Indii w stoczni Admiralicji w Leningradzie (numer stoczniowy 01315, jako B-468). Stępkę położono 4 maja 1989 roku, wodowanie miało miejsce 26 sierpnia 1989 roku, a do służby okręt przyjęto niecałe 3,5 miesiąca później 9 grudnia. W czerwcu 2006 roku jednostkę skierowano do stoczni HSL celem modernizacji do standardu 08773. Zakres prac obejmował m.in. instalację nowego zintegrowanego systemu hydrolokacyjnego USHUS (opracowanego lokalnie przez Naval Physical and Oceanographic Laboratory) oraz dostosowanie jednostki do wykorzystywania pocisków 3M14E i 3M54E systemu Club-S.
Oryginalnie planowano wysłanie okrętu na modernizację do Rosji, jak to miało miejsce z bliźniaczymi jednostkami: Sindhughosh (S 55), Sindhuvir (S 58, obecnie Minye Theinkhathu 71 w służbie w siłach morskich Mjanmy), Sindhuratna (S 59) oraz Sindhuvijay (S 62). Ostatecznie jednak podjęto decyzję o wykonaniu modernizacji we własnym zakresie, a na wykonawcę wybrano HSL. Wyboru zakładu dokonano wbrew decydentom w marynarskich mundurach, od początku wiadomo było bowiem, że HSL ma poważny problem z terminowością realizowanych prac, czego najlepszym przykładem była modernizacja dwóch okrętów podwodnych typu Vela (proj. 641 Foxtrot), które przy stoczniowym nabrzeżu spędziły po 10 lat (Vela i Vagli). Zatem nie powinno dziwić, że i Sindhukirti zamiast spędzić w HSL trzy lata, pozostał tam przez niemal dekadę (prawie 1/3 swojej służby). Ostatecznie okręt powrócił do służby dopiero 23 maja 2015 roku. Wraz z dwoma bliźniaczymi okrętami (Sindhukesari S 60 oraz Sindhuvijay) stacjonuje na co dzień w bazie morskiej INS Virbahu w Visakhapatnam.
Wyporność pełna okrętów podwodnych proj. 08773 w zanurzeniu wynosi 3100 ton (2300 ton na powierzchni). Kadłub z kolei mierzy 72,6 x 9,9 x 6,6 m. Napęd stanowią dwa silniki wysokoprężne typu 4DL-42 i jeden silnik elektryczny PG-141. Ruch postępowy zapewnia pojedyncza wolnoobrotowa, sześciołopatowa śruba napędowa. Umożliwia to uzyskanie prędkości maksymalnej 17 węzłów pod wodą oraz 11 węzłów na powierzchni. Okręt zejść może na maksymalną głębokość 300 m. Uzbrojenie stanowi sześć wyrzutni torped kal. 533,4 mm do torped ciężkich typu 53-65, TEST-71/76 oraz wspomnianych już pocisków systemu Club-S. Z wyrzutni stawiać można także miny typu DM-1, których zabrać można 24 sztuki. Załoga liczy 68 osób (w tym 7 oficerów) a autonomiczność wynosi 45 dni.
Podobne z tej kategorii:
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
"Stępkę położono 4 maja 1989 roku, wodowanie miało miejsce 26 sierpnia 1989 roku, a do służby okręt przyjęto niecałe 3,5 miesiąca później 9 grudnia."
Czy tu się aby jakiś chochlik nie wkradł? 7 miesięcy od położenia stępki do przyjęcia do służby?